همه پروژه تقلب؛ از نمازجمعه هاشمی تا کنفرانس خبری موسوی

  

ادعای ناجوانمردانه «تقلب» به نظامی که با رای و حضور مردم ایجاد شده، رشد کرده و قوام یافته است، در همین ساختمان شوم ساخته و پرداخته شده و به حاصل دسترنج ۳۰ ساله ملت ایران حمله شده است. از این پس همین ادعا و فعالیت‌های غیرقانونی است که فرصت را برای دشمنان همیشه در کمین این ملت فراهم آورد تا از اعتراض مردمی که عمده آن‌ها تنها ابهام و سوال نسبت به برخی از زوایای انتخابات داشتند، برای ایجاد شورش و اغتشاش سوءاستفاده کنند.

 

برخی جملات گاهی به اندازه یک تاریخ بار معنایی دارند و این نه فقط به دلیل به کارگیری صحیح واژه‌ها و معنای است بلکه زمینه‌های اجتماعی، تحولات سیاسی، ذهنیت‌ها،پارادایم‌ها، حقایق مکتوم و مطالبات مکنون است که همه و همه یک فضای آماده‌ای را برای پذیرش معمولی آن جمله مهیا می‌سازد. وقتی محمدعلی ابطحی در دادگاه از «تقلب» به عنوان اسم رمز آشوب‌های خیابانی و فتنه بعد از انتخابات یاد کرد، برخی سعی کردند به انحاء مختلف آن جمله را مخدوش کنند و نگذارند در افکار عمومی جای گیرد اما غافل از اینکه آنچنان فضای عمومی محیای شنیدن این سخن حق بود که تلاش آنان بی‌فرجام ماند و جمله «تقلب، رمز آشوب» با کوه‌بار سنگینی از معانی و مفاهیمی که آن را حمل می‌کرد بر سطور حقایق تاریخی نظام اسلامی جای گرفت.

 

اما آیا این ادعای تقلب فقط در روز انتخابات و بعد از آن خلق شد؟ هر منصفی در عرصه انتخابات خواهد گفت که موج تردید در اذهان طرفداران موسوی قبل از انتخابات کاشته شد اما چرا و چگونه و توسط چه کسانی؟

 

 

«تقلب» از واژه‌هایی بود که در سال ۱۳۸۸ به ‌‌نهایت شکوفایی ادبی رسید و معانی آن در نزد ناظران سیاسی و سیاسیون از تعداد انگشتان دو دست هم فرا‌تر رفت. از تخلف در انتخابات و ابطال آن گرفته تا عبارت «رمز آشوب» و براندازی؛ همگی از جمله معانی مختلف این واژه جنجالی بودند.

 

البته این اختلاف‌ها درباره مبدع و طراح اصلی «ایده تقلب» هم مطرح است. چنانچه عده‌ای از ناظران میرحسین موسوی و گروه مشاورانش، گروهی اتاق فکر جریان اصلاحات و برخی نیز ایده تقلب را وارداتی و چکش کاری شده غربی‌ها می‌دانند. اما بخشی از تحلیلگران سیاسی با تکیه بر اسناد و مدارک مختلف همچنان معتقدند که خالق عبارت «تقلب در انتخابات» آقای اکبر ‌هاشمی رفسنجانی است.

 

پذیرش این نظر شاید در ابتدا کمی سنگین‌تر از دیگر گزینه‌های موجود باشد اما مروری بر مواضع رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام در یک سال منتهی به انتخابات ریاست جمهوری دهم و توصیه و هشدارهای معنادار وی درباره احتمال وقوع تقلب، زمینه پذیرش این نظر را هموار می‌کند.

 

نخستین ورود آقای هاشمی را به موضوع تقلب، همانند بسیاری از مواضع خبرساز وی باید در تریبون نماز جمعه ردیابی کرد. در پاییز سال ۸۷ و در زمانی که چندین ماه تا گرم شدن تنور تبلیغات انتخاباتی مانده بود، رئیس مجمع تشخیص مصلحت دست بکار شد و در سخنانی که مناسبتی برای آن وجود نداشت، از لزوم «صیانت از آرای» مردم و اهمیت آن سخن گفت.

 

هرچند این سخنان با بی‌توجهی بخشی از سیاسیون همراه شد اما اصرار آقای ‌هاشمی رفسنجانی بر طرح این موضوع از تریبون‌های مهم، بسیاری را به تأمل واداشت.

 

وی در همایش جنجالی ۳۰ سال قانونگذاری که با دعوت علی لاریجانی، رئیس مجلس و با حضور برخی چهره‌های مطرح اپوزیسیون برگزار شد، دیگر بار کوشید تا توجه افکار عمومی را به سوی ایده تقلب هدایت کند.

 

رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام در بخشی از سخنانش در این باره گفت: اگر مردم احساس کنند رأیشان در سرنوشت آنان بی‌اثر است و متولیانی پیدا شوند که رأی آن‌ها را هر جوری که می‌خواهند، بخوانند آنگاه دلسرد می‌شوند، چون مردم مسلمانند و هیچ وقت به کشور خیانت نمی‌کنند.

 

این سخنان در شرایطی از تریبون مجلس بیان می‌شد که درست شش ماه و ۱۰روز تا انتخابات ۲۲ خرداد، فاصله بود.

رویه آقای هاشمی در عین هدفمند بودن، مطابق با ظرفیت فضای سیاسی کشور ادامه یافت. البته از آنجایی‌که کاندیداتوری هیچ یک از چهره‌های افراطی اصلاح طلب در انتخابات قطعی نشده بود، محافل بیگانه هم هر از چندگاهی، هجمه به انتخابات ریاست جمهوری دهم را در دستور کار قرار می‌دادند.

 

اولین هشدار درباره این شبهه افکنی‌ها را رهبر معظم انقلاب در نخستین روز سال ۸۸ و در جمع پرشکوه زائران امام رضا (ع) دادند.

 

ایشان با انتقاد از برخی که بیهوده تلاش می‌کنند از هم اکنون انتخابات ۲۲ خرداد ریاست جمهوری را در ذهن مردم خدشه‌دار کنند، افزودند: تاکنون حدود ۳۰ انتخابات در کشور برگزار شده و مسئولان وقت رسماً سلامت و صحت انتخابات را تضمین کرده‌اند و به همین علت مردم تحت تأثیر حرف‌هایی که تلاش می‌کنند انتخابات ریاست جمهوری را از هم‌اکنون متزلزل و خدشه‌دار جلوه دهند قرار نمی‌گیرند.

 

هفت روز پس از سخنان مهم رهبر معظم انقلاب، تریبون نماز جمعه تهران، بار دیگر در اختیار رئیس مجمع تشخیص قرار گرفت.

 

گرچه انتظار می‌رفت که آقای هاشمی در همراهی با بیانات رهبر انقلاب، بر صحت انتخابات و اطمینان دهی به مردم سخن بگوید اما در عین ناباوری ناظران سیاسی، وی حتی تأکیدات رهبر انقلاب را در جهت رویکرد سابق خود تفسیر کرد:

 

«مردم باید اطمینان داشته باشند که‌‌ همان رأیی که می‌دهند اثر خود را می‌گذارد.» این سخنان با مانور ویژه جریان اصلاحات و رسانه‌های خارجی حامی آنان هم همراه بود. شاید به همین دلیل بود که دو روز بعد یعنی نهم اردیبهشت، این موضوع در محورهای سخنرانی رهبر معظم انقلاب در جمع پرستاران، معلمان و کارگران قرار گرفت.

 

البته این بار آدرس‌هایی که ایشان دادند به مراتب دقیق‌تر از گذشته بود. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای مخاطب سخنانشان را «برخی دوستان بی‌انصاف» نام گذاشتند و فرمودند: با حضور پرانگیزه مردم همواره انتخاباتی سالم، متقن و خوبی در ایران برگزار شده اما متأسفانه برخی دوستان بی‌انصاف و کسانی که جزو ملت هستند و توقع دارند مردم به آن‌ها توجه کنند با ناسپاسی علیه ملت حرف می‌زنند و با تکرار حرف دروغ دشمن سلامت انتخابات را زیر سؤال می‌برند.

 

رهبر انقلاب اسلامی سلامت همه انتخابات گذشته را نتیجه زحمات مسئولان و ملت برشمردند و افزودند: در یکی دو انتخابات، شبهاتی برای عده‌ای پیش آمده بود اما تحقیق و بررسی دقیق نشان داد که خدشه‌ای به آن انتخابات هم وارد نیست.

 

ایشان با یادآوری نتایج برخی انتخابات گذشته یادآوری کردند: مکرر اتفاق افتاده است که نتیجه انتخابات به ضرر جناحی که روی کار بوده تمام شده است پس چگونه ممکن است کسی انتخابات در ایران را زیر سؤال ببرد.

 

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای همچنین تلاش‌های محافل غربی و صهیونیستی را درباره القای موضوع تقلب مورد اشاره قرار دادند و با تأکید بر نقش تعیین کننده رأی و اراده مردم در قانون اساسی برای انتخاب مستقیم یا غیرمستقیم همه مسئولان کشور، خاطرنشان کردند: این روند در تمامی ۳۰ سال اخیر با قوت و قدرت ادامه یافته اما دشمنانی که منافع نامشروع آنان در ایران قطع شده است با نادیده گرفتن یا انکار پدیده مبارک و با ارزش حضور مردم در مدیریت کشور همواره تلاش کرده‌اند به انتخابات ایران خدشه وارد کنند.

 

 

همان‌طور که پیش‌تر اثبات شده بود، روند تردید آفرینی درباره صحت انتخابات نه تنها متوقف نشد که در هر دو جبهه داخلی و خارجی شدت بیشتری یافت و حتی زمینه آغاز زمزمه‌هایی درباره تشکیل کمیته و سازمان‌هایی غیرقانونی را فراهم آورد.

 

رسانه‌های بیگانه و اپوزیسیون در این مدت بار‌ها از «احتمال تقلب در انتخابات» و «لرزان بودن پایه‌های دموکراسی در ایران»، سخن گفته و حتی خواستار «نظارت ناظران بین‌المللی بر انتخابات ایران» شدند. در داخل کشور، افراطیون اصلاح طلب هم اظهارنظر پیرامون لزوم تشکیل کمیته‌ای موسوم به «صیانت از آرا» را به سطح رسانه‌ها کشاندند.

 

البته مجریان و ناظران انتخابات هم که از پشت پرده و اهداف این زمزمه‌ها اطلاع داشتند، به آن واکنش نشان دادند.

 

صادق محصولی وزیر کشور با انتقاد از طرح چنین سخنانی، حضور مردم در انتخابات را نشانه سلامت کامل آن دانست و حتی گفت: وزارت کشور تعهد کامل می‌دهد که هیچ نگرانی از بابت برگزاری سالم انتخابات در کشور وجود ندارد و مطرح‌شدن این مسائل تنها دسیسه دشمن است تا از مشارکت مردم جلوگیری کند.

 

کدخدایی، سخنگوی شورای نگهبان نیز با غیر قانونی خواندن تشکیل چنین کمیته‌ای، گفت: «شورای نگهبان طی ۳۰ سال گذشته بی‌طرفی خود را نشان داده است و اسناد و مدارک آن نیز موجود است که در طول سال‌های گذشته انتخابات سالم برگزار شده و به نظر ما هیچ نیازی به ابراز نگرانی در خصوص سلامت انتخابات وجود ندارد.»

 

به موازات این اظهارات، بخشی از نمایندگان مجلس و فعالان سیاسی هم کمیته مذکور را «کاملاً غیرقانونی» دانستند و لب به انتقاد از حامیان تشکیل آن گشودند.

 

با این حال آقای هاشمی رفسنجانی در روز چهارم اردیبهشت ماه، باز هم تریبون نماز جمعه را به عنوان محل اصرار بر ایده تقلب قرار داد.

 

سخنان رئیس مجمع تشخیص این بار از مرز شبهه و تردید افکنی گذشت و بدون توجه به گفته‌های وزیر کشور، به عرصه «تضمین خواهی» از مجریان انتخابات رسید.

 

وی انتخابات دهم ریاست جمهوری را مهم‌ترین مسئله پیش روی کشور دانست و گفت: ‌ مسئولان باید سلامت انتخابات را برای جامعه تضمین کنند تا مردم با خیال راحت پای صندوق‌های رأی حضور داشته باشند و این اطمینان دادن یک ضرورت است.

 

گرچه علت طرح و هدف این سخنان که حدود ۵۰ روز پیش از برگزاری انتخابات مطرح می‌شد، مسئولان و تحلیلگران را نسبت به حرکت‌های بعدی آقای هاشمی و طراحان کمیته صیانت از آرا نگران کرده بود اما همچنان جهت کلی تلاش‌ها به حضور حداکثری مردم در انتخابات معطوف بود.

 

با این حال آقای هاشمی خوب می‌دانست که پخش خطبه‌هایش از شبکه اول رسانه ملی، همه مردم را مخاطب او خواهد ساخت و به سرعت فضا را به سرعت به سمت و سوی دلخواه پیش خواهد برد.

 

نظرسنجی‌هایی هم که در جریان همین روز‌ها از سوی مراکز معتبر منتشر می‌شد، جریان رقیب محمود احمدی‌نژاد را در ادامه این تردید افکنی‌ها و پیگیری امور مربوط به کمیته مذکور مصمم‌‌تر می‌کرد چرا که نتیجه این نظرسنجی‌ها با اعداد و ارقام مطلوب آنان، فاصله زیادی داشت.

 

این موضوع ب�8� همراه چندین جلسه پنهانی، منجر به اعلام خبری شد که روز هفتم اردیبهشت با تی‌تر «تشکیل کمیته‌ هماهنگی شوراهای راهبری انتخاباتی مهدی کروبی و میرحسین موسوی» بر پیشانی روزنامه اعتمادملی نشست.

هدف این کمیته «صیانت از آرا» ی مردم خوانده شد اما تردیدآفرینی آن درباره صحت انتخابات بسیاری از سیاسیون را به این نتیجه رساند که هدف اصلی «پرورش ایده تقلب» برای زمان ضرورت است.

 

 

مهدی هاشمی عضو محوری اتاق فکر کمیته به اصطلاح صیانت از آرا بود. او با تجربه انتخابات خبرگان چهارم، استراتژی القای شبهه تقلب را ماه‌ها پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در دستور کار قرار داده بود.

 

سندی که مشاهده می‌کنید، دستخط مهدی هاشمی درباره استراتژی القای تقلب است که در آن این استراتژی به سه بخش قبل از انتخابات، در هنگام انتخابات و بعد از انتخابات تقسیم شده است.

 

 

در بخش دیگری از این سند اشکالات عمده این‌گونه توضیح داده شده که ۱- امکان رأی دادن چند باره ۲- اشکال تیم شمارش۳- پرداخت از شهرداری به مدیران مدرسه و مساجد ۴- احمدی‌نژادخودش این تیم را درست کرده است و... 

اما مهم‌ترین بخش این یادداشت، آنجا است که مهدی هاشمی تیم نظارت شورای نگهبان و وزارت کشور را یکی می‌داند و از این مسئله «عدم انتخابات سالم» را نتیجه می‌گیرد.

 

این دست‌نوشته ماه‌ها قبل از انتخابات نوشته شده و از آن می‌توان حجم توطئه «تقلب» را ارزیابی کرد.

 

از سوی دیگر، نمایندگان میرحسین موسوی و مهدی کروبی دو نفر از نامزدهای انتخابات دهم ریاست جمهوری به دنبال جلسه مشترکی که در ششم فروردین ۸۸ داشتند برای تشکیل کمیته صیانت از آرا به توافق رسیدند و سید علی اکبر محتشمی‌پور از ستاد مهندس موسوی و مرتضی الویری از ستاد مهدی کروبی به عنوان رؤسای کمیته‌های صیانت از آرا انتخاب شدند.

 

طی ۳۰ سال گذشته تمامی انتخاباتی که در ایران برگزار شده در صحت و سلامت بوده است و اگر در موارد نادری هم انتقادی وجود داشته خیلی زود به پایان رسیده است. چنین سابقه درخشانی اجازه نمی‌داد تا اگر در مقطعی اعلام شود در انتخابات تقلب شده، افکار عمومی به راحتی آن را بپذیرد؛ پذیرش مردمی این موضوع نیازمند مباحثی به عنوان پیش زمینه بود.

 

سخنان برخی از جمله ‌هاشمی رفسنجانی در سال ۸۷ در خصوص تردید سلامت انتخابات و احتمال تقلب در آن، زمینه خو گرفتن افکار عمومی با موضوع تقلب در انتخابات را فراهم می‌ساخت.

 

وی که در جمع اعضای شورای مرکزی خدمتگزاران‌سازندگی و نیز اعضای‌سازمان اسلامی دانشجویان دانشگاه آزاد منطقه ۹ سخن می‌گفت، با تأکید دوباره بر لزوم سلامت انتخابات، خطاب به ناظران و مسئولان برگزارکننده انتخابات گفت: «اگر ناظران و مسئولان برگزاری انتخابات رأی مردم را ضایع کنند و اعلام قیمومت کنند و نگذارند آنچه مردم می‌خواهند اعلام شود، این کار خیانت و مستوجب عذاب الهی است.»

 

هاشمی افزود: «حتی اگر بر اساس مصلحت برخی بگویند این فرد نباید انتخاب شود، اشتباه است و منتهی به استبداد می‌شود و این اتفاق شومی خواهد بود.»

 

 

در کنار این سخنان، برخی از سران جبهه دوم خرداد نیز اظهارات تردیدآمیزی را نسبت به سلامت دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ابراز می‌داشتند.

 

این نوع سخنان در ‌‌نهایت عاملی شد برای این‌که مقام معظم رهبری در آغاز سال ۸۸ در جوار مرقد شریف رضوی در سخنرانی خود به این بحث بپردازند و نسبت به آن ابراز گلایه کنند. معظم له در این باره فرمودند: «انتخابات به فضل الهی و به حول قوه الهی انتخابات سالمی است. من می‌بینم بعضی‌ها در انتخاباتی که دو سه ماه دیگر انجام خواهد گرفت، از حالا شروع کرده‌اند به خدشه کردن. این چه منطقی است؟ ‌این چه فکری است؟ این چه انصافی است؟ این همه انتخابات در طول این ۳۰ سال انجام گرفته است، مسئولان وقت در هر دوره‌ای رسماً متعهد شده‌اند و صحت انتخابات را تضمین کرده‌اند، و انتخابات صحیح بوده است؛ چرا بی‌خود خدشه می‌کنند، مردم را متزلزل می‌کنند، تردید ایجاد می‌کنند؟»

 

اما عده‌ای گوش شنوایی برای شنیدن این اظهارات روشنگرانه نداشتند و با کار کردن روی موضوع «کمیته صیانت از آرا» به عنوان گام دوم و طرح بحث تقلب در انتخابات، عاملی شدند تا بخشی از مردم واقعاً باور کنند که گویا قرار است در انتخابات اتفاقی بیفتد و آن بخش از مردم هم که به این باور نرسیده بودند از نظر ذهنی آماده می‌شدند تا شاهد انتخاباتی متفاوت با برخی جنبه‌های منفی باشند.

 

 

 

نمایندگان میرحسین موسوی و مهدی کروبی دو نفر از نامزدهای انتخابات دهم ریاست جمهوری به دنبال جلسه مشترکی که در ششم فروردین ۸۸ داشتند برای تشکیل کمیته صیانت از آرا به توافق رسیدند و سید علی اکبر محتشمی‌پور از ستاد مهندس موسوی و مرتضی الویری از ستاد مهدی کروبی به عنوان رؤسای کمیته‌های صیانت از آرا انتخاب شدند.

 

اما مسائل اصلی و اساسی از گذرگاه کمیته‌ای می‌گذشت که محتشمی‌پور ریاست آن را بر‌عهده داشت و کمیته ستاد کروبی راهرویی از آن محسوب می‌شد. تشکیل کمیته صیانت از آرا که با شعار حفظ سلامت انتخابات و کمک به اجرای قانون همراه بود البته واکنش‌های بسیاری را در پی داشت. از جمله آن‌ها عباسعلی کدخدایی، سخنگوی شورای نگهبان بود که در واکنش به تشکیل کمیته صیانت از آرای اصلاح‎طلبان، طی یک موضعگیری شفاف و صریح، تشکیل چنین کمیته‎ای را از اساس غیرقانونی خواند و آن را مغایر با قانون اساسی دانست.

 

بنا به گفته کدخدایی هر نهادی که بخواهد عهده‌دار وظایفی درخصوص انتخابات شود، نیازمند قانون است. او تأکید کرد تا زمانی ‎که قانونی در این رابطه تصویب نشود، تشکیل این‎گونه نهاد‌ها و مراجع مشابه هیچ اعتبار حقوقی و قانونی نخواهد داشت و توهین به مردم و نظام تلقی می‌‎شود.

 

 

از طرفی اگر به قوانین نگاهی بیندازیم درمی‌یابیم که توجیه قانونی این کمیته یک توجیه مبهم و باطلی است. زیرا در اصل ۳۹ قانون انتخابات، مسئله نظارت مردمی بر انتخابات در قالب انتخاب ۱۳ نفر از معتمدین محل (۸ نفر اصلی و ۵ نفر علی البدل) آمده است که باید توسط هیأت نظارت شورای نگهبان تأیید شوند.

 

تشکیل‌دهندگان کمیته صیانت از آرا بر اساس این اصل مدعی بودند که فارغ از نظارت شورای نگهبان و به جهت پاسداشت نظارت مردمی بر انتخابات، این کمیته را تشکیل داده‌اند.

 

آنان مدعی بودند که اگر قانون، اصل نظارت مردمی را پذیرفته پس چرا معتمدین محل را شورای نگهبان باید تأیید کند؟ در پاسخ باید گفت که نظارت مردمی بر انتخابات باید یک‌ سازوکار مشخصی داشته باشد؛ نمی‌شود که هر گروه و حزبی با علم کردن مسئله نظارت مردمی، به تشکیل یک کمیته روی آورد تا در مهم‌ترین پدیده سیاسی کشور، یعنی انتخابات دخالت کرده و اذهان عمومی جامعه را در جهت خواست خود نسبت به آن هدایت کند؛ چه این‌که ممکن است گروهی وابسته به بیگانه و با اهدافی ساختارشکنانه با علم کردن این موضوع خواستار نظارت مردمی بر انتخابات شود. بنابراین نادیده گرفتن قانون در اینجا سبب تشویش اذهان عمومی و هرج و مرج خواهد شد.

 

از سوی دیگر اصل ۸ قانون انتخابات ریاست جمهوری تصریح می‌کند: «نظارت بر انتخابات ریاست جمهوری به عهده شورای نگهبان است. این نظارت عام و در تمام مراحل و در کلیه امور مربوط به انتخابات جاری است.»

 

طبق این اصل، شورای نگهبان می‌تواند بر صلاحیت معتمدین محل نیز نظارت کند. همچنین تبصره ۳ ماده ۳۹ (مربوط به معتمدین محل) می‌نویسد: «معتمدین این ماده باید دارای ایمان و التزام عملی به اسلام و قانون اساسی و حسن شهرت و سواد خواندن و نوشتن بوده و از عوامل مؤثر در تحکیم رژیم سابق و وابسته به گروه‌های غیرقانونی نباشند.»

 

براساس این تبصره روشن است که نظارت شورای نگهبان در انتخاب معتمدین محل باید وجود داشته باشد و شاید در کمیته صیانت از آرا افرادی جمع شده بودند که با پشت‌پا‌زدن به قانون اساسی خواستار تغییرات اساسی در نظام بودند.

 

از این رو دیگر مصداق معتمدین تصریح شده در قانون نمی‌شوند. بنابراین اصرار کمیته صیانت از آرا برجایگاه قانونی و مردمی خود و لزوم پذیرش آن توسط نظام در واقع نوعی نافرمانی مدنی بود که بررسی رفتار این کمیته در قبل و بعد از انتخابات بیشتر مسئله را روشن می‌کند.

 

 

اما نکته دیگری که در بحث کمیته صیانت از آرا باید به آن توجه شود ادعایی است که محتشمی‌پور آن را مطرح می‌کرد و سعی داشت تشکیل چنین کمیته‌ای را از ابتکارات امام خمینی‌ (ره) معرفی کند. چنانچه در مصاحبه‌ای گفت: «زمانی که وزیر کشور بودم، شورای نگهبان تصمیم گرفته بود آرای بیش از ۱۰۰ صندوق را در تهران باطل اعلام کند. من از این کار جلوگیری کردم و طبق فرمان امام کمیته‎ای پنج نفره متشکل از یک نماینده شخص امام، دو نماینده وزیر کشور و دو نماینده شورای نگهبان به‎ عنوان کمیته صیانت از آرا، بر سلامت انتخابات نظارت کردند.»

 

به هر حال در این‌که در دوره سوم انتخابات مجلس، کمیته‎ای برای صیانت از آرای مردم به دستور امام خمینی (ره) تشکیل شد، تردیدی نیست اما آن کمیته با آنچه دوم خردادی‎ها در انتخابات ۱۳۸۸ تشکیل دادند، تفاوت فاحش دارد. چنانچه محتشمی‌پور نیز در مصاحبه‌اش به دو مورد از آن تفاوت‌ها اشاره کرده است و اذعان دارد که اختلاف در آن دوره، میان دو نهاد مسئول در انتخابات بود؛ یعنی بین وزارت کشور به عنوان مجری انتخابات و شورای نگهبان به عنوان ناظر انتخابات. و دیگر آن‌که کمیته صیانت از آرایی که در زمان امام (ره) تشکیل شد، بعد از انتخابات شکل گرفت. در حالی‎ که کمیته صیانت از آرای جبهه اصلاحات چند ماه پیش از انتخابات ۲۲ خرداد ۸۸ تشکیل شد! ضمن آن‌که اصلاً اختلافی میان نهادهای مسئول در انتخابات دیده نمی‌شد که نیازی به تشکیل کمیته صیانت از آرا باشد.

 

 

در آخر باید به نکته قابل تأملی درخصوص طراحی و اجرای سناریوی کمیته صیانت از آرا و ارتباط معنی دار آن با توصیه‌های راهبردی‌سازمان سیا و خانه آزادی به گروه‌های سیاسی داخل کشور در آستانه برگزاری انتخابات ریاست جمهوری دهم، اشاره شود.

 

در واقع «خانه آزادی» بنیاد سیاسی وابسته به‌سازمان جاسوسی امریکا (سیا)، با انتشار دستورالعملی، توصیه‌های‌ سازمان سیا را برای صیانت از سلامت انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری در ایران منتشر ساخت.

 

در مطلبی که «دانیل کالینگرت» عضو رسمی‌سازمان جاسوسی امریکا (سیا) و معاون مدیریت برنامه‌های خانه آزادی با عنوان «انتخابات مهندسی شده و راه‌های مقابله با آن» منتشر کرد، به موفقیت شیوه‌های اعمال شده‌سازمان سیا در مسیر انقلاب‌های مخملین اشاره و تأکید می‌کند: «افشای اعمال کنترل در انتخابات در سرنگونی حاکمان دیکتاتور صربستان در سال ۲۰۰۰، در گرجستان در جریان انقلاب سرخ سال ۲۰۰۳، در اوکراین در جریان انقلاب نارنجی سال ۲۰۰۴ و در قرقیزستان در انقلاب لاله سال ۲۰۰۵، مؤثر واقع شد.»

 

وی شورای نگهبان که برابر اصل ۹۹ قانون اساسی و ماده ۸ انتخابات ریاست جمهوری تنها مرجع صلاحیتدار نظارت بر انتخابات است را مانع اصلی قلمداد کرده و توصیه‌هایی را برای مخدوش کردن قانون و اصول آن و عبور از شورای نگهبان ارائه می‌کند.

 

در مجموع می‌توان اصل حرکت کمیته صیانت از آرا را در دو مورد خلاصه کرد:

 

۱- شکل‌گیری با هدف اصلی مقابله با نهادهای نظارتی نظام و زیر سؤال بردن شورای نگهبان

 

۲- زیر سؤال بردن انتخابات از طریق طرح موارد عینی تخلف (که هیچ کدام از آن‌ها اثبات نشده است) با هدف کلی جنگ روانی علیه نظام و مردود دانستن انتخابات

 

بنابراین کمیته صیانت از آرا یک طرح پیچیده بود که اگرچه تظاهر به قانون و صیانت از آرای مردم می‌کرد، اما در اصل یک کمیته هماهنگ‌سازی عملیات روانی علیه نظام و دولت نهم تلقی می‌شود. توجه به عدم قانونی بودن این کمیته، عدم مشروع دانستن راه‌های قانونی توسط آن، ایجاد جنگ روانی و سیاه‌نمایی علیه نظام و انتخابات و... اثبات کننده این مسئله است.

 

با این اوصاف امروز بر همگان روشن شده است که اگرچه شورای نگهبان تشکیل کمیته صیانت از آرا را غیرقانونی اعلام نمود، لکن این کمیته با صدور بیانیه‌های مکرر قبل و پس از برگزاری انتخابات، نقش عمده‌ای را در صحنه آرایی رخدادهای تلخ انتخابات دهم ایفا کرد. این بیانیه‌ها که با امضای «محتشمی» منتشر می‌شد، ضمن تشکیک و تردید در سلامت انتخابات و ادعای تقلب در آن، با صراحت ابطال انتخابات را خواستار شد و با موج آفرینی‌ها به آشوب‌ها دامن زد.

 

 

در میان اعضای اصلی آن هم سخنی از آقای هاشمی رفسنجانی نبود و تنها از علی اکبر محتشمی‌پور به عنوان نماینده میرحسین موسوی و مرتضی الویری به عنوان نماینده مهدی کروبی و چند تن دیگر از اصلاح‌طلبان نام برده می‌شد اما بر پایه خبری که‌‌ همان زمان رسانه‌ای شد، رئیس مجمع تشخیص در آن یک نماینده تام‌الاختیار داشت.

 

بر این اساس مهدی‌هاشمی از طرف پدر در جلسه‌ای که در خصوص بررسی وضعیت نامزد‌ها و فضای انتخاباتی برگزار شده حضور یافت. او در این جلسه که میرحسین موسوی، مهدی کروبی و محمد خاتمی نیز در آن حضور داشتند، به عنوان نماینده تام‌الاختیار‌هاشمی رفسنجانی به عضویت «کمیته مشترک صیانت از آرا» در آمد.

 

به موازات انتشار این خبر‌ها، سران اصلاحات هم ضمن شبهه پراکنی درباره صحت انتخابات، حتی از لزوم حمایت ناظران و مجریان انتخابات از این کمیته غیرقانونی سخن گفتند.

 

حسین کاشفی، سخنگوی جبهه مشارکت ایران اسلامی در این باره، خواستار حمایت شورای نگهبان از تشکیل کمیته صیانت از آرا شد و دلیل آن را همانند آقای هاشمی، «اعتمادسازی» دانست.

 

چند روز پس از آن، نخستین جلسه سراسری کمیته مذکور در تهران برگزار شد. حاجی، دبیر اجرایی کمیته صیانت از آرا پس از این جلسه خبر داد که «برنامه‌های این کمیته به نمایندگان استان‌ها اعلام شده است.»

 

جالب این‌که محافل بیگانه که همیشه مردم را به تحریم انتخابات فراخوانده بودند این بار، ضمن تشویق آنان به حمایت از کاندیداهای رقیب دکتر احمدی‌نژاد، بویژه میرحسین موسوی، از تشکیل و فعالیت کمیته مذکور بشدت حمایت می‌کردند.

رئیس مجمع تشخیص هم که بنا به مصلحت‌هایی از ورود آشکار به صحنه انتخابات خودداری کرده بود، سعی می‌کرد که با لوازم و امکاناتی که در اختیار دارد، موانع پیش روی فعالیت این کمیته را هموار کند و به آن مشروعیت ببخشد.

 

 

آخرین تریبونی که در این باره مورد بهره‌برداری آقای هاشمی قرار گرفت، نمازجمعه اول خرداد ماه بود.

 

وی رویکرد رسانه ملی را که همسو با مواضع وی نبود، غیرمنصفانه خواند و آن را زمینه‌ای برای توجیه تردیدآفرینی درباره انتخابات قرار داد: «صدا و سیما نیز از این به بعد سعی کند که در این دوره ۲۰ روزه منصفانه و بدون جانبداری به وظیفه خود عمل کند تا مردم مطمئن بشوند که تبلیغات مسمومی که بیان می‌کند آرایتان را می‌برد از بین برود.»

 

همزمان با انتشار نظرسنجی‌های مختلف دیگری که حاکی از وضعیت نامناسب کاندیداهای رقیب دکتر احمدی‌نژاد بود، القای شبهه درباره سلامت انتخابات نیز از سوی سران و احزاب افراطی اصلاح طلب از یک سو و محافل غربی و صهیونیستی از سوی دیگر، شدت بیشتری گرفت.

 

به عنوان نمونه علاوه بر رسانه‌هایی چون بی‌بی سی، مؤسسه چتم‌هاوس لندن و مؤسسه مطالعات ایران در اسکاتلند در گزارش مشترکی ادعای احتمال دستکاری آرا در انتخابات ۲۲ خرداد را مطرح کردند.

 

آنچنان که گزارش‌ها حکایت می‌کرد، قرار بود مأموریت اصلی کمیته صیانت از آرا «پس از انتخابات» و در صورت شکست کاندیداهای اصلاح‌طلب آغاز ‌شود اما نظرسنجی‌های مختلف، زمان مأموریت آن‌ را به جلو انداخته بود.

 

این محافل در عین حال از تحقق نتیجه مطلوب در انتخابات هم ناامید نبودند و کارساز شدن تخریب و متهم کردن رقیب را محتمل می‌دانستند. در واقع هرگز سعی نمی‌شد که اعتبار انتخابات به صورت مطلق زیر سؤال برده شود.

 

در پاسخ به موج بزرگ شبهه‌افکنی‌های مورد اشاره بود که آیت‌الله جنتی در آخرین نماز جمعه پیش از انتخابات در روز ۱۵ خرداد، با اشاره به تبلیغات محافل بیگانه خاطر نشان کرد: این‌ها یاوه‌گویی‌هایی است که با هدف دلسرد کردن ملت ایران مطرح می‌شود اما شورای نگهبان با نظارت قوی و قدرتمند در صحنه است و من به شما قول می‌دهم وظیفه شورای نگهبان در حفاظت از آرا به خوبی صورت خواهد گرفت و همه می‌دانند که شورای نگهبان نه حزبی دارد و نه منافعی و فقط به یک وظیفه الهی در مسیر خط امام و رهبری می‌اندیشید.

 

البته یک روز پیش از آن، رهبر انقلاب اسلامی در بیستمین سالگرد رحلت امام خمینی (ره) با اشاره به تلاش چند ماهه رسانه‌های بیگانه برای مخدوش جلوه دادن انتخابات ریاست جمهوری، تأکید کرده بودند: دشمنان ملت،‌گاه انتخابات ایران را انتصابات می‌خوانند و‌گاه می‌گویند رقابت نامزد‌ها بازی کنترل شده درون حکومت است و انتخابات حتماً با تقلب همراه خواهد بود که البته هدف همه این تلاش‌ها، ضربه زدن به مردم سالاری دینی و جلوگیری از مشارکت قوی مردم در انتخابات است.

 

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای ملت ایران را ملتی عزیز، باهوش، بیدار و آزموده شده خواندند و افزودند: دشمن درصدد است با القای ناامیدی در مردم، نظام را از پشتوانه مستحکم خود یعنی آرای مردمی محروم کند و با کمال تأسف در داخل نیز افرادی از روی غفلت‌‌ همان حرف‌های دشمن را تکرار و عملاً به تحقق اهداف دشمن کمک می‌کنند که باید به حال آن‌ها حقیقتاً تأسف خورد.

 

ایشان تعیین مسئولان مختلف نظام را از افتخارات ملت ایران دانستند و تأکید کردند: بیگانگان درصددند این افتخار و سرافرازی را از ملت بگیرند اما هرکس به استحکام نظام و به اسلام و ملت ایران علاقه‌مند است عقلاً و شرعاً بر او واجب است که در انتخابات شرکت کند.

 

اصرار طراحان و سران کمیته صیانت از آرا در تخطئه سلامت انتخابات اما، همچنان ادامه یافت تا تردیدی در این موضوع باقی نماند که در صورت رویگردانی مجدد مردم از جریان مخالف دکتر احمدی‌نژاد، این جریان علاوه بر ایجاد راه گریزی برای فرار از شکست، پیروز انتخابات را متهم به تقلب می‌کند.

 

در همین راستا، در روز ۱۹ خرداد ماه و درست سه روز پیش از انتخابات، محتشمی‌پور و الویری رؤسای کمیته صیانت از آرای ستاد میرحسین موسوی و مهدی کروبی در نامه مشترکی به دبیر شورای نگهبان، از آنچه «تخلفات گسترده در انتخابات» نامیدند، ابراز نگرانی کردند.