آیت الله کعبی:
مدیرعامل پرسپولیس در حالی از ادبیات و گفتمان جدید می گوید که عملکرد وی در ماه های اخیر دلالت بر وضعیت دیگری دارد.
مشرق، این
روزها حسابی بازار فوتبال داغ است و هر کس برای خودش، بساطی پهن کرده است.
در یک طرف، علی فتح اله زاده و استقلال قرار دارند که هر روز ماجرایی تازه
دارند و قهر و آشتی های بی پایان. در سوی دیگر، صنعتی ها هستند و شعارهای
جالبشان که هر سال رنگ و بوی تازه ای دارد.
اما مدل پرسپولیس در نوع خود جالب توجه و چه بسا جالب ترین باشد. محمد رویانیان که در اواسط فصل قبل به این تیم ملحق شد، آنقدر هیاهوی رسانه ای راه انداخته که امروزه می توان وی را از نامزدهای اصلی تیتر یک رسانه ها دانست. او به هر بهانه ای مصاحبه ای می کند و فضاسازی؛ اما گفت و گوی اخیر وی با پایگاه خبری این باشگاه جالب توجه و تامل برانگیز بود.
*ازکدام جریان و گفتمان سخن می گویید؟
محمد رویانیان در واکنش به اخبار و شایعات رسانه ای در فصل نقل و انتقالات عنوان می کند: "ما به دنبال یک گفتمان جدید در فوتبال هستیم. بر همین اساس پیش از این نیز تاکید کردم در کری خواندن‌ها استفاده از الفاظی مثل بمب و موشک باعث تخریب روحیه می‌شود. نباید از این الفاظ استفاده کرد و حتی خودم نیز به خاطر اینکه در گذشته از چنین عباراتی استفاده کرده بودم، از مردم و رسانه‌ها عذرخواهی کردم."
اگرچه عذرخواهی یک مدیر از مردم به دلیل اشتباهش، عملی تحسین برانگیز به شمار می رود و می توان این را در پرونده رویانیان ثبت کرد؛ اما به راستی، از کدامین گفتمان سخن می گوید؟ این "ما" که به دنبال گفتمانی جدید و نوظهور در فوتبال این دیار است، دقیقا چه کسانی هستند و در چه رده‌ای فعالیت می کنند؟ منظور از این اطلاق، رویانیان و همکارانش در این باشگاه پرهوادار تهرانی هستند یا دربرگیرنده شماری از مدیران و فعالان دیگر این رشته نیز هست؟ ما با کدامین "ما"مواجهیم؟
اما،آیا نباید پرسید در همین مدت نیز، مدیرعامل باشگاه پرسپولیس چه عملکردی داشته و خود را نمادی از چه الگویی از مدیریت در فوتبال دانسته است؟ وقتی دوران حضور وی رادر این روزها ورق می زنیم، رویانیان را می توان مترادف با پول هنگفت و هزینه های نجومی دانست. از وقتی وی وارد فوتبال شده، خود را در قالب مدیری ولخرج و پر هزینه نشان داده که نمایی از مدیریت سرمایه داری را به ذهن متبادر می کند. در این بین، ازکدامین گفتمان می گوید که فوتبالی ها او را با چنین اوصافی می شناسند!
*جوانان محروم و نقاط در افتاده را می گویید؟
"به خدا قسم این حرف‌ها به جوانان ضربه وارد می‌کند. خواهش می‌کنم از این گونه کلمات استفاده نشود چون اثرات منفی آن به مراتب بیشتر است" این جملات را محمد رویانیان در راستای صحبت از ترکاندن بمب و ... در فصل نقل و انتقالات گفته است. موضوعی که مدت هاست در این فوتبال متداول است و به یک شوی تبلیغی تبدیل شده که مدیران مدام از خریدهای جنجالی می گویند ونقطه قوت فعالیت خود را در این روزها می دانند.
اما مدیرعامل سرخ ها درباره لطمه خوردن کدام جوان ایرانی می گوید؟ منظور رویانیان از این هشدار، جوانان سیستانی است یا ایلامی؟ او از خراسان جنوبی ها می گوید یا جوانان کویرهای تف دیده؟ او کدام جوان را می گوید؟ آنهایی را می گوید که این روزها در فقر امکانات و در بیکاری زندگی می کنند و شاهد قراردادهای میلیونی و میلیاردی ستاره های سرخابی هستند؟ از آن جوانی می گوید که در گرمای کوره کارخانه ذوب آهن و فولاد برای اندکی پول، سخت ترین سختی ها را تحمل می کند و باید ببیند فلان بازیکن یا بهمان بازیکن، چه پول هایی به جیب می زنند؟
آقای رویانیان! این حرف ها به جوانان ضربه نمی زند؛ عملکرد مدیران است که آنها را به فکر فرو می برد و متحیر می مانند که سهم آنها از این بیت المال چیست. آنها این روزها از نداشته های خود و پرداخت های نجومی بازیکنان فوتبال می گویند که متاسفانه، باشگاه تحت مدیریت شما به نماد این اتفاق تبدیل شده است. میدانید جوانان نقاط محروم کشور چه دغدغه هایی دارند و بازیکن فلان تیم لیگ برتری چه دغدغه ای؟ تفاوت بسی ژرف تر و عمیق تر از گفتمان ابداعی شما و نگرانی های شماست!
اما مدل پرسپولیس در نوع خود جالب توجه و چه بسا جالب ترین باشد. محمد رویانیان که در اواسط فصل قبل به این تیم ملحق شد، آنقدر هیاهوی رسانه ای راه انداخته که امروزه می توان وی را از نامزدهای اصلی تیتر یک رسانه ها دانست. او به هر بهانه ای مصاحبه ای می کند و فضاسازی؛ اما گفت و گوی اخیر وی با پایگاه خبری این باشگاه جالب توجه و تامل برانگیز بود.
*ازکدام جریان و گفتمان سخن می گویید؟
محمد رویانیان در واکنش به اخبار و شایعات رسانه ای در فصل نقل و انتقالات عنوان می کند: "ما به دنبال یک گفتمان جدید در فوتبال هستیم. بر همین اساس پیش از این نیز تاکید کردم در کری خواندن‌ها استفاده از الفاظی مثل بمب و موشک باعث تخریب روحیه می‌شود. نباید از این الفاظ استفاده کرد و حتی خودم نیز به خاطر اینکه در گذشته از چنین عباراتی استفاده کرده بودم، از مردم و رسانه‌ها عذرخواهی کردم."
اگرچه عذرخواهی یک مدیر از مردم به دلیل اشتباهش، عملی تحسین برانگیز به شمار می رود و می توان این را در پرونده رویانیان ثبت کرد؛ اما به راستی، از کدامین گفتمان سخن می گوید؟ این "ما" که به دنبال گفتمانی جدید و نوظهور در فوتبال این دیار است، دقیقا چه کسانی هستند و در چه رده‌ای فعالیت می کنند؟ منظور از این اطلاق، رویانیان و همکارانش در این باشگاه پرهوادار تهرانی هستند یا دربرگیرنده شماری از مدیران و فعالان دیگر این رشته نیز هست؟ ما با کدامین "ما"مواجهیم؟
اما،آیا نباید پرسید در همین مدت نیز، مدیرعامل باشگاه پرسپولیس چه عملکردی داشته و خود را نمادی از چه الگویی از مدیریت در فوتبال دانسته است؟ وقتی دوران حضور وی رادر این روزها ورق می زنیم، رویانیان را می توان مترادف با پول هنگفت و هزینه های نجومی دانست. از وقتی وی وارد فوتبال شده، خود را در قالب مدیری ولخرج و پر هزینه نشان داده که نمایی از مدیریت سرمایه داری را به ذهن متبادر می کند. در این بین، ازکدامین گفتمان می گوید که فوتبالی ها او را با چنین اوصافی می شناسند!
*جوانان محروم و نقاط در افتاده را می گویید؟
"به خدا قسم این حرف‌ها به جوانان ضربه وارد می‌کند. خواهش می‌کنم از این گونه کلمات استفاده نشود چون اثرات منفی آن به مراتب بیشتر است" این جملات را محمد رویانیان در راستای صحبت از ترکاندن بمب و ... در فصل نقل و انتقالات گفته است. موضوعی که مدت هاست در این فوتبال متداول است و به یک شوی تبلیغی تبدیل شده که مدیران مدام از خریدهای جنجالی می گویند ونقطه قوت فعالیت خود را در این روزها می دانند.
اما مدیرعامل سرخ ها درباره لطمه خوردن کدام جوان ایرانی می گوید؟ منظور رویانیان از این هشدار، جوانان سیستانی است یا ایلامی؟ او از خراسان جنوبی ها می گوید یا جوانان کویرهای تف دیده؟ او کدام جوان را می گوید؟ آنهایی را می گوید که این روزها در فقر امکانات و در بیکاری زندگی می کنند و شاهد قراردادهای میلیونی و میلیاردی ستاره های سرخابی هستند؟ از آن جوانی می گوید که در گرمای کوره کارخانه ذوب آهن و فولاد برای اندکی پول، سخت ترین سختی ها را تحمل می کند و باید ببیند فلان بازیکن یا بهمان بازیکن، چه پول هایی به جیب می زنند؟
آقای رویانیان! این حرف ها به جوانان ضربه نمی زند؛ عملکرد مدیران است که آنها را به فکر فرو می برد و متحیر می مانند که سهم آنها از این بیت المال چیست. آنها این روزها از نداشته های خود و پرداخت های نجومی بازیکنان فوتبال می گویند که متاسفانه، باشگاه تحت مدیریت شما به نماد این اتفاق تبدیل شده است. میدانید جوانان نقاط محروم کشور چه دغدغه هایی دارند و بازیکن فلان تیم لیگ برتری چه دغدغه ای؟ تفاوت بسی ژرف تر و عمیق تر از گفتمان ابداعی شما و نگرانی های شماست!
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
