تحلیل استراتژیهای محور مقاومت و غرب در تنشهای منطقهای؛
تعویض‌های بعدی کی‌روش در نیمه دوم نشان می‌داد که او دریافته نمی‌تواند با دفاع مطلق جلوی حملات ازبکستان را سد کند.
وحيد هاشميان فوتباليست بااخلاق كشورمان اين روزها دستي هم به قلم
دارد و هرازگاهي ديدگاه‌هايش درباره مسائل روز فوتبال را در قالب يادداشت،
منتشر مي‌كند. وحيد در يادداشت امروزش به بررسي و تحليل پيروزي باارزش
ايران در زمين ازبكستان پرداخته است كه اين يادداشت را به نقل از مجله
اينترنتي جهان و ورزش مي‌خوانيد.
شروع یک تورنمنت یا مسابقاتی مانند مرحله گروهی انتخابی جام جهانی باعث می‌شود که همیشه آن بازی مد نظر و مطلوب شکل نگیرد.
ایران هم در نخستین بازی خود در مرحله نهایی رقابت‌های انتخابی جام جهانی 2014 برزیل باید در خارج از خانه و در شرایطی که تازه فصل رقابت‌های باشگاهی به پایان رسیده و بازیکنان مجبور بودند پس از این مسابقات به اردوی تیم ملی بروند به میدان رفت. من چنین شرایطی را در مسابقات مقدماتی جام جهانی 2006 آلمان تجربه کرده بودم. اولین بازی مرحله نهایی در زمین بحرین برگزار شد. باید گفت که در چنین مسابقاتی یک تیم به مرور زمان ارنج خود را پیدا می‌کند.
در بازی ایران مقابل ازبکستان کارلوس کی‌روش سرمربی ایران تفکرات خود را به‌خوبی در زمین پیاده کرد. ابتدا حریف را محک زد و نیمه نخست را مساوی از زمین خارج شد. این درحالی بود که در خط حمله از ابراهیمی، حاج‌صفی و کریمی که هافبک‌های هجومی هستند استفاده کرده بود. حفظ توپ و جنگندگی این 3 بازیکن دلیل استفاده از آنان در این قسمت از زمین می‌تواند باشد.
در مقابل، ازبکستان چند بازیکن اصلی خود را در اختیار نداشت. 10 دقیقه اول آن‌ها با ترس بازی می‌کردند و حفظ توپ در دستور کارشان بود، اما رفته‌رفته حمله کردند و در حوالی دقیقه 20 نخستین خطر جدی را روی دروازه ایران ایجاد کردند. بازی ازبک‌ها باعث شد که کی‌روش در سبک بازی‌اش تغییراتی به‌وجود بیاورد. آمدن خسرو حیدری در اواخر نیمه اول به همین دلیل بود. خسرو مدافعی با قابلیت نفوذ بیشتر است. همین موضوع باعث شد که ما نیمه دوم را کمی هجوم‌تر آغاز کنیم. در ادامه تعویض‌های بعدی کی‌روش در نیمه دوم نشان می‌داد که او دریافته نمی‌تواند با دفاع مطلق جلوی حملات ازبکستان را سد کند.
ازبک‌ها بازیکنانی قلدر و دونده‌ای بودند که فیزیک بدنی عالی داشتند. آن‌ها هر زمان که توپ را از دست می‌دادند، با پرسینگ و دوندگی به‌دنبال پس گرفتن آن بودند و به‌محض تصاحب توپ حملات خود را پایه‌ریزی می‌کردند. با این حال آخر بازی مرتکب یک اشتباه شدند و اینجا هم باید از حرکت خوب بازیکنان‌مان یاد کنیم. آندو توپ را به‌خوبی به انصاری‌فرد رساند و او هم خلعتبری را صاحب توپ کرد که این بازیکن ضربه خوبی به توپ زد تا پیروزی شکل بگیرد. به اعتقاد من یک امتیاز نیز در زمین ازبکستان خوب بود، آن‌ها خیلی خوب بازی کردند. تعداد کرنرهای ازبکستان در مقابل ما بسیار بالا بود و آمار نشان می‌دهد که این تیم بیشتر صاحب توپ و میدان بوده و موقعیت‌های بیشتری خلق کرده است. با این حال این برد زیر چنین فشاری نتیجه بسیار خوبی محسوب می‌شود.
پیروزی مقابل ازبکستان در شرایطی حاصل شد که فاصله بین هافبک‌های دفاعی ما و خط حمله زیاد بود. آندو و جواد نکونام باید در هنگام حمله اضافه می‌شدند، اما نظر مربی این بود که آن‌ها نفوذ نکنند. به هرحال باید این برد را فراموش کنیم و به فکر بازی بعدی‌مان مقابل قطر باشیم. کسب 3 امتیاز خانگی مقابل این تیم می‌تواند گام بلندی به سوی جام جهانی 2014 باشد.
شروع یک تورنمنت یا مسابقاتی مانند مرحله گروهی انتخابی جام جهانی باعث می‌شود که همیشه آن بازی مد نظر و مطلوب شکل نگیرد.
ایران هم در نخستین بازی خود در مرحله نهایی رقابت‌های انتخابی جام جهانی 2014 برزیل باید در خارج از خانه و در شرایطی که تازه فصل رقابت‌های باشگاهی به پایان رسیده و بازیکنان مجبور بودند پس از این مسابقات به اردوی تیم ملی بروند به میدان رفت. من چنین شرایطی را در مسابقات مقدماتی جام جهانی 2006 آلمان تجربه کرده بودم. اولین بازی مرحله نهایی در زمین بحرین برگزار شد. باید گفت که در چنین مسابقاتی یک تیم به مرور زمان ارنج خود را پیدا می‌کند.
در بازی ایران مقابل ازبکستان کارلوس کی‌روش سرمربی ایران تفکرات خود را به‌خوبی در زمین پیاده کرد. ابتدا حریف را محک زد و نیمه نخست را مساوی از زمین خارج شد. این درحالی بود که در خط حمله از ابراهیمی، حاج‌صفی و کریمی که هافبک‌های هجومی هستند استفاده کرده بود. حفظ توپ و جنگندگی این 3 بازیکن دلیل استفاده از آنان در این قسمت از زمین می‌تواند باشد.
در مقابل، ازبکستان چند بازیکن اصلی خود را در اختیار نداشت. 10 دقیقه اول آن‌ها با ترس بازی می‌کردند و حفظ توپ در دستور کارشان بود، اما رفته‌رفته حمله کردند و در حوالی دقیقه 20 نخستین خطر جدی را روی دروازه ایران ایجاد کردند. بازی ازبک‌ها باعث شد که کی‌روش در سبک بازی‌اش تغییراتی به‌وجود بیاورد. آمدن خسرو حیدری در اواخر نیمه اول به همین دلیل بود. خسرو مدافعی با قابلیت نفوذ بیشتر است. همین موضوع باعث شد که ما نیمه دوم را کمی هجوم‌تر آغاز کنیم. در ادامه تعویض‌های بعدی کی‌روش در نیمه دوم نشان می‌داد که او دریافته نمی‌تواند با دفاع مطلق جلوی حملات ازبکستان را سد کند.
ازبک‌ها بازیکنانی قلدر و دونده‌ای بودند که فیزیک بدنی عالی داشتند. آن‌ها هر زمان که توپ را از دست می‌دادند، با پرسینگ و دوندگی به‌دنبال پس گرفتن آن بودند و به‌محض تصاحب توپ حملات خود را پایه‌ریزی می‌کردند. با این حال آخر بازی مرتکب یک اشتباه شدند و اینجا هم باید از حرکت خوب بازیکنان‌مان یاد کنیم. آندو توپ را به‌خوبی به انصاری‌فرد رساند و او هم خلعتبری را صاحب توپ کرد که این بازیکن ضربه خوبی به توپ زد تا پیروزی شکل بگیرد. به اعتقاد من یک امتیاز نیز در زمین ازبکستان خوب بود، آن‌ها خیلی خوب بازی کردند. تعداد کرنرهای ازبکستان در مقابل ما بسیار بالا بود و آمار نشان می‌دهد که این تیم بیشتر صاحب توپ و میدان بوده و موقعیت‌های بیشتری خلق کرده است. با این حال این برد زیر چنین فشاری نتیجه بسیار خوبی محسوب می‌شود.
پیروزی مقابل ازبکستان در شرایطی حاصل شد که فاصله بین هافبک‌های دفاعی ما و خط حمله زیاد بود. آندو و جواد نکونام باید در هنگام حمله اضافه می‌شدند، اما نظر مربی این بود که آن‌ها نفوذ نکنند. به هرحال باید این برد را فراموش کنیم و به فکر بازی بعدی‌مان مقابل قطر باشیم. کسب 3 امتیاز خانگی مقابل این تیم می‌تواند گام بلندی به سوی جام جهانی 2014 باشد.
اخبار ویژه
رهبر انقلاب در دیدار اعضای مجلس خبرگان:
یادآوری/ بازنشر
در پاسخ به رسانههای مدعی اصلاحات بیان شد:
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
