بیانیه سیاسی فتنه سبز در صحنه تئاتر

ندای انقلاب، نمایش"آمدیم نبودید رفتیم" به نویسندگی محمد چرمشیر و کارگردانی رضا حداد پس از سه ماه اجرا در اردیبشهت ماه در خانه هنرمندان ایران در حالی به کار خود پایان داد که این نمایش بیشتر بیانیه سیاسی فتنه سبز بود و در راستای اهداف و نظرات آنها در جامعه به اجرا در آمد.

به گزارش ندای انقلاب با اجرای این نمایش که به طور جدی و صریح از کودتا، براندازی، اعتراض، دروغگویی مسئولان و در نهایت نجات و پیروزی بر دشمن سخن به میان می آید.

در حالی نمایش"آمدیم نبودید رفتیم" به نویسندگی محمد چرمشیر و کارگردانی رضا حداد پس از 3 ماه اجرا در دو سانس در محل خانه هنرمندان ایران به کار خود پایان داد که مسئولان فرهنگی و تاتر در خواب زمستانی به سر می بدند.

نمایش"آمدیم نبودید رفتیم" که به تایید اداره تاتر وزارت ارشاد قرار گرفته است اما نگاهی موضوعی به آن نشده است. نمایشی " از لحاظ محتوای اثر، نوع پوشش بازیگران ، موسیقی زنده بکار رفته در نمایش و بسیاری دیگر از فاکتورها در زمره کارهایی مبتذل قابل طبقه بندی است.البته این تنها نمایشی نیست که در سایه بی توجهی و عدم نظارت مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با سهولت و به سادگی به فعالیت های خود ادامه میدهند.

بهتر آنکه به بخش هایی از این نمایش اشاره شود تا شاید به مسئولین فرهنگی تلنگری وارد شود:

« نمایش با ورود دو سطل آشغال به صحنه آغاز می شود که نماد اعتراضات جنبش سبز می باشد و بازیگر اصلی آن لیلی رشیدی از آنم خارج می شود و بلند فریاد می زند که ما پیروزیم.ما برای نجات شما امده ایم.حرکات موزون و یا بهتر بگوییم رقص در نمایش آنقدر ایروتیک است که بیننده را تحت تاثیر قرار می دهد. به طوری که دختر در پشت پسر ایستاده و با فاصله خیلی اندک از پشت به او نزدیک میشود وچوب را دو دستی می گیرند و می چرخند.»

نمایش"آمدیم نبودید رفتیم" که بیشتر بیانیه سیاسی جریان فتنه سبز می باشد به طور مستقیم و طعنه انتخابات را مردود اعلام می کند و رقیب را دروغگو معرفی می کند.در نمایش دیده می شود: فرد معترض می گوید: این اقا هی دروغ می گوید ولی دماغش بزرگ نمی شود.فرشته مهربان وارد صحنه شده(هانیه توسلی) و می گوید:منم خسته شدم از بس که دروغ گفت و من دماغش رو کوتاه کردم.فایده ای ندارد.»

در پرده ای از نمایش فردی به عنوان پلیس وارد می شود که لباس بسیجی به تن دارد.بسیجی مورد نظر برای برخورد و تذکر منکراتی به دختر معترض نقش افرینی می کند. فردی بسیجی بیشتر شبیه کاراکتر های طنز شبکه منافیقین با همان ظاهر و پوشش می باشد که فرشته مهربان نازل شده و می گوید : تو با من می ایی به بهشت؟بسیجی در پاسخ می گوید: با تو فقط باید رفت بهشت.تو خوده بهشتی .بهشت تو دیدینی ست و با هم از صحنه خارج می شوند.

نمایش"آمدیم نبودید رفتیم" برای معرفی عقاید و نظرات جریان سبز سخن از دفاع از دانشجویان آزادیخواه و جنبشی به میان می آورد.حتی تمام مسلک ها و ادیان منحرف را تایید می کند و معتقد است حق بیان را باید به آنها داد.

جریان ضد انقلاب برای اینکه این تاتر توقیف نشود در مقابل این نمایش سکوت را اختیار کرد تا براحتی بتواند نظراتش را بیان کند.به طوری که در نمایش سیاه نمایی و ضدیت بر علیه نظام در رفتار و کلام افراد به طور واضح دیده می شود.

افتتاحیه نمایش با حضور عناصر مخالف و بی تفاوت تئاتر

در افتتاحیه نمایش"آمدیم نبودید رفتیم" عزت الله انتظامی، علی رفیعی و داوود رشیدی در کنار محمد هادی ایازی، معاون اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران، عبدالرضا رحمانی فضلی، مدیر کل دیوان محاسبات کشور و مجید سرسنگی مدیرعامل خانه ی هنرمندان ایران و تماشاخانه ی ایرانشهر، حضور داشتند.

از دیگر حاضرین در این مراسم می توان به حضور چهره‎هایی همچون؛ دانیال حکیمی، رخشان بنی اعتماد، هدیه تهرانی، دکتر فریندخت زاهدی، منیژه محامدی، محمد اسکندری، حبیب رضایی، سهیلا رضوی، فرخ نعمتی، سروش صحت، احترام برومند، هانا کامکار، مریم معترف، امیر دژاکام، رضا گوران، رضا ثروتی، حمید پورآذری، علی دهکردی، آروند دشت آرای، طناز طباطبایی ، علی نرگس نژاد، جواد مجابی، مهوش افشارپناه، افشین هاشمی، فلامک جنیدی، اکتای براهنی، مهدی کرم پور، مستانه مهاجر، شاهرخ دلکو، ساعد باقری،هادی کاظمی ، امیرحسین مهدوی، آرش خوشخو و همچنین دکتر سلیم پور ،ریاست پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران، جواد افشین نژاد ،معاون اجرایی تماشاخانه ی ایرانشهر، مهدی رحمانیان مدیرمسئول روزنامه ی شرق، دکتر بهمن نامورمطلق ،معاون پژوهشی خانه ی هنرمندان و جمع کثیری از منتقدان، روزنامه‎نگاران و عکاسان خبرگزاری‎ها و شبکه‎های تلویزیونی اشاره کرد.

تعاریف سایت وزارت فرهنگ و ارشاداسلامی پیرامون نمایش

شروع نمایش حداد شروع جذابی است؛ چرا که از بهترین و انرژی بخش‌ترین بخش تئاترش یعنی کار گروه حرکات فیزیکال شروع می‌شود. تکنولوژی پر قدرت، موزیک زنده و طراحی و اجرای حرکت که در نوع خود بی‌نظیر است، در این نمایش عامل اصلی پیگیری است. در خیلی از مواقع به نظر می‌رسد که اگر حداد چینش‌ها و طرح های بی دلیل خود را حذف می‌کرد(مثل صحنه‌های کیوسک تلفن و یا ایستگاه رادیو و...) و حتی متن چرم‌شیر را فاکتور می‌گرفت و تنها به حرکات اکتفا می‌کرد، گروه پرقدرتش در حرکت، نمایشی با تجربه‌ای قابل درک و برانگیزاننده را ارائه می‌داد که همه آنچه که یک تئاتر نیاز دارد، در خود می‌داشت. اما ولخرجی‌ها و دوری کردن از ایجاز از یک سو و عدم وجود فرمی محدود کننده و بجای آن انبوهی از ایده پراکنی‌ها از سوی دیگر نتیجه کار حداد را از هم پاشیده کرده است که این از هم پاشیدگی با تحول طلبی، تنوع و پراکندگی زیباشناسانه یک اجرای پیشتاز کاملاً فرق دارد. نمایش حداد نمایشی است که آنقدر به زوائد پرداخته و آنقدر ترکیبات از هم جدا ایجاد کرده که دیگر چیزی از آدم‌ها و روابط، چشم را نمی‌گیرد و تمرکزی نمی‌طلبد. آنچه در نهایت، سرانجام اجرای "آمدیم نبودید رفیتم" می‌شود به هیچ وجه تأثیر تک گویی‌های پدر ژپتو، یا آزمایشات پینوکیو بر روی مغز انسان‌های بی‌گناه نیست، بلکه لحظاتی از تمهیدات تکنولوژیک و یا موسیقی گروه دارکوب و یا طراحی حرکت کار است که توسط لوآنا گرامگنا با نهایت جذابیت طراحی شده و توسط گروه حرکت به خوبی اجرا شده است.

به لحاظ سبک، نمایش از سویی با چند پاره بودن و استفاده از چیزی نزدیک به خرده روایت، مایه‌هایی از پست مدرنیسم را داراست. از سوی دیگر تجربه‌ای در هنر اجرا محسوب می‌شود که از ترکیب چند عنصر تشکیل شده و نوعی کلاژ بصری را می سازد، از جنبه‌ای دیگر مایه هایی آخر الزمانی در تم تصاویر سه بعدی پروجکشن نهفته است. تئاتر تکنولوژیک و تئاتر فیزیکال بخش دیگر کار را به خود دارند. صحنه‌هایی کاملاً کمیک به معنای تلویزیونی آن، یعنی شکلی میان پرده‌ای هم دارد و لحظاتی از اجرا گروتسک‌اند به نوعی که خشونت، وحشت و تمسخر کنار هم می‌نشینند اما نمایش هیچ یک از اینها نیست و به جای استفاده از این سبک و گونه‌ها میان، آنها سردرگم است. در این میان کلمات و موتیف‌های سرگردان متن چرم‌شیر هم وجود دارند که عاملی متنی به معنای اینکه پایه‌ای وحدت ساز و زمینه‌ای برای رشد و شاکله اجرا باشد نیست، بلکه یکی از چندین و چند ایده‌ای است که در نمایش پراکنده شده است. آنچه محصول کارگردانی حداد بوده علی السویه و بی‌الزام کردن همه عناصری است که در اجرا دیده و فهم می‌شود(یا نمی‌شود) یعنی همه عناصر از متن تا اجرا، می‌توانند نباشند.کوچکترین عاملی نمایش را مقید نمی‌کند، لذا هیچ عنصری برای پیگیری وجود ندارد، یا اگر وجود دارد توسط خود کارگردان جدی گرفته نمی‌شود.

کلام آخر؛ سخنی با مسئولان فرهنگی

آنجا که در نمایش های بی بندو باری جنون آمیز و فحشایی علنی و لجام گسیخته فریاد میزند،احتمالا شما در اندیشه آن هستید که جایی دیگر از عملکردهای علنا نادرست و عمیقا ناسالم وزارتخانه ای دفاع کنید که باصطلاح سکان دار آن هستید که گویی سکان دست همه هست الا شمایی که مدعی مدیریت دستگاه فرهنگی کشور هستید.

تنها یک روز وقت بگذارید و سری بزنید ببینید در حوزه مسئولیتی شما چه میگذرد ، اگر هم فرصت ندارید خبرنگاران ما وقت دارند تا عکس هایی را برای شما به نمایش عموم بگذارند تا همگان بدانند که چقدر عملکرد نادرست و سرشار از کاستی و کوتاهی شما قابل دفاع است.

اینچنین است دفاع از مرزهای فرهنگی کشور و اگر اینگونه است صیانت از آرمان های فرهنگی انقلاب ، پس راحت بخوابید که بیدارند آنهایی که می سازند و می نوازند و میرقصند و میخندند به ما و شما و همه کسانیکه مدعی فرهنگ و فرهنگ سازی هستند.

ای کاش باور میکردید روزی در افکار عمومی صدها بار بخاطر این بی مسئولیتی محض محاکمه خواهید شد ای کاش باور میکردید بودن در مقام یک مسئول واقعا مسئولیت آور است.