رژیم صهیونیستی و دو راهی بد و بدتر

نخستین انتخابات ریاست جمهوری مصر پس از سقوط حسنی مبارك در بهمن 1389، طی دیروز و امروز (3 و 4 خرداد-23 و 24 مه) در حال برگزاری است. در این انتخابات 12 نامزد از طیف های مختلف سیاسی و فكری مصر حضور دارند؛ از اسلامگرایانی همچون محمد مرسی و عبدالمنعم ابوالفتوح گرفته تا ملی گرایان ناصری همچون حمدین صباحی و حتی بازماندگان رژیم مبارك همچون عمرو موسی و احمد شفیق.

طی یكسال و اندی كه از سقوط مبارك در مصر می گذرد، تحولات پرفراز و نشیب این كشور همواره مورد توجه محافل سیاسی منطقه ای و حتی جهانی قرار داشته است. در این میان انتخابات ریاست جمهوری این كشور به دلیل مشخص كردن چهره نخست كشور، تشكیل دولت انتخابی و در نتیجه پایان دوران انتقالی در این كشور، بیش از هر تحول دیگر مورد توجه قرار گرفته است.

رسانه های مختلف خبری طی روزهای اخیر خبرها و گزارش های متنوعی را از رقابت های داغ و نفس گیر نامزدهای انتخابات مصر منتشر كردند. در این میان رژیم صهیونیستی كه طی یكسال اخیر روابطش با مصر بسیار خبرساز شده، با دقت مشغول رصد انتخابات ریاست جمهوری این كشور است و با نگاهی آمیخته با ترس به این انتخابات می نگرد.

مصر و رژیم صهیونیستی در دوران سی ساله حكومت حسنی مبارك روابط نزدیكی با یكدیگر داشتند؛ به گونه ای كه بسیاری مصر را دیوار حفاظتی برای رژیم صهیونیستی در جهان عرب می دانستند، اما پس از سقوط رژیم مبارك، روابط مصر و رژیم صهیونیستی دچار تحولات جدی شد.

شهریور سال گذشته، معترضان مصری ضمن برپایی تظاهراتی در برابر سفارت رژیم صهیونیستی در قاهره، به ساختمان این سفارت حمله ور شدند و ساعاتی آن را در كنترل خود درآوردند؛ رخدادی كه باعث شد سفیر رژیم صهیونیستی و پرسنل سفارت برای مدتی خاك مصر را ترك كردند.

ماه گذشته نیز مصر قرارداد فروش گاز به رژیم صهیونیستی را كه سال 2005 به امضا رسیده بود لغو كرد. گرچه مقام های مصری لغو این قرارداد را به دلیل پایبند نبودن طرف اسراییلی به شروط قرارداد خواندند، اما بسیاری از ناظران این تصمیم را بی ارتباط با بسترهای سیاسی و فضای سرد روابط دو طرف طی یكسال گذشته نمی دانند.

خط لوله گاز مصر به رژیم صهیونیستی طی یكسال اخیر 14 بار مورد حمله قرار گرفت كه گرچه فرد یا گروهی مسئولیت آن را برعهده نگرفت، اما بسیاری این حملات را بی ارتباط با تحولات سیاسی مصر و گسترش موج تنفر از رژیم صهیونیستی در میان مصری ها بویژه پس از انقلاب اخیر در این كشور، نمی دانند.

مقام های رژیم صهیونیستی طی روزهای اخیر كه رقابت های انتخاباتی در مصر در جریان بود از اظهار نظر مثبت یا منفی در مورد هر یك از نامزدهای انتخابات خودداری كردند. با این وجود به گفته رسانه های رژیم صهیونیستی، مقام های این رژیم به دقت تحولات انتخاباتی را رصد می كنند.

در این زمینه روز گذشته روزنامه 'جروزالیم پست' نوشت كه مقام های اسرائیلی در قبال انتخابات مصر تلاش می كنند كه همه گزینه های را از 'بد' گرفته تا 'بدتر' مدنظر قرار بدهند. یعنی گزینه خوبی برای این رژیم متصور نیست.

این روزنامه با اشاره به روابط استراتژیك و نزدیك نظام مبارك با رژیم صهیونیستی بویژه در زمینه تحولات باریكه غزه و قرارداد فروش گاز به رژیم صهیونیستی نوشت: 'از زمان سقوط مبارك، مقام های اسراییل تلاش بسیار زیادی را صرف كردند تا عمر سلیمان رییس دستگاه اطلاعاتی مصر در دوران مبارك رییس جمهوری مصر شود تا راه مبارك را در همكاری استراتژیك با دولت اسراییل پیش گیرد، اما ماه گذشته كمیته انتخابات ریاست جمهوری در مصر، سلیمان را رد صلاحیت كرد.'

به نوشته روزنامه جروزالیم پست، مقام های رژیم صهیونیستی پس از رد صلاحیت عمر سلیمان در جست و جوی گزینه های دیگری افتادند كه در این میان نگاه ها به سوی احمد شفیق كه از نظر این روزنامه رویكردی عملگرا دارد و نسبت به دیگر نامزدهای انتخابات، مواضع خوبی درمورد رژیم صهیونیستی دارد، افتاد.

در واقع رژیم صهیونیستی ترجیح می دهد حتی اگر روابط چندان گرم و صمیمانه ای-از جنس روابط با مبارك- را با دولت آینده مصر نداشته باشد، دست كم این روابط به سمت نزاع و كشمكش كشیده نشود. در همین زمینه ایهود باراك وزیر جنگ رژیم صهیونیستی روز گذشته در یك گفت و گوی رادیویی تلاش كرد پیش بینی خوشبینانه ای را از آینده روابط مصر و رژیم صهیونیستی از خود نشان دهد و گفت: 'همه توافق های بین المللی مصر ازجمله قرارداد صلح با اسراییل پابرجا خواهد ماند و معتقدم كه این موضوع برای مصر و كشورهای دیگر اهمیت بالایی دارد.'

باراك در مورد نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری مصر نیز تلاش كرد نگاه خوشبینانه ای را از خود بروز دهد و گفت: 'واقعیت این است كه زندگی بدون مشكل نیست. ما در مصر حكومت نمی كنیم. چه كسی می داند شاید در روزهای آینده مسائل مثبت و تحولات خوبی را شاهد باشیم. آنچه مهم است این است كه در شرایطی كه همه چیز تحت كنترل ما نیست دست كم ما بر تحولات شبه جزیره سینا نظارت می كنیم'.

این مواضع در حالی مطرح می شود كه بیشتر نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری مصر برای جلب آراء رای‌دهندگان مصری در تبلیغات انتخاباتی خود بر ضرورت بازنگری در معاهده صلح امضا شده میان مصر و رژیم صهیونیستی تاكید كرده و برخی نامزدها این رژیم را دولتی نژادپرست توصیف كردند.

ماه گذشته روزنامه صهیونیستی معاریو نوشت كه آویگدور لیبرمن وزیر خارجه اسراییل اخیرا در پیامی به بنیامین نتانیاهو نخست، با اشاره به تغییرات صورت گرفته در مصر، این كشور را خطرناك تر از ایران برای اسراییل دانسته و حتی احتمال لغو قرارداد كمپ دیوید ازسوی مصری ها را نیز رد نكرده است. بر این اساس لیبرمن از نتانیاهو خواسته كه اسراییل واحدهای نظامی بیشتری در مرز با مصر مستقر كند.

در همین حال روزنامه صهیونیستی 'هاآرتص' روز گذشته در مقاله ای به قلم 'ایلی فوده' رییس میز مطالعاتی مصر در موسسه مطالعات خاورمیانه در رژیم صهیونیستی شمن معرفی نامزدهای انتخابات مصر و گرایش های سیاسی آنها پیش بینی كرد كه هیچ یك از این نامزدها نخواهند توانست بیش از 50 درصد آراء را كسب كنند و انتخابات به دور دوم كشیده می شود.

هاآرتص با بیان اینكه انتخابات ریاست جمهوری مصر آزمونی برای انقلاب مصر و نیز بهار عربی است، مهمترین مشكلات پیش روی رییس جمهوری جدید مصر را مسائل امنیتی و اقتصادی و جمعیتی عنوان كرد.

به نوشته این روزنامه، در كنار یك پارلمان با اكثریت اسلامگرا، انتخاب یك رییس جمهوری اسلامگرا نیز می تواند قانون اساسی جدید مصر را بنابرخواسته های این جریان بكشاند، اما در صورت انتخاب شخصی همچون عمرو موسی نوعی توازن قوا میان نیروهای سكولار و اسلامگرا شكل خواهد گرفت، اما در این صورت تدوین و تصویب قانون اساسی جدید با مشكلات بزرگی روبرو خواهد شد.

برای رژیم صهیونیستی روابط نزدیك و یا دست كم غیرخصمانه با مصر بسیار حائز اهمیت است. نباید فراموش كرد كه مصر هم مرز با رژیم صهیونیستی است و از نظر امنیتی اهمیتی بسیار زیادی برای صهیونیست ها دارد.

از سوی دیگر مصر پرجمعیت ترین كشور عربی و كشوری تاثیرگذار در روندهای سیاسی و فكری جهان عرب است. از این رو چگونگی مواضع افكار عمومی و حكومت این كشور در قبال رژیم صهیونیستی بی تردید بر مواضع كل جهان عرب در قبال این رژیم تاثیرگذار خواهد بود.

شاید همین اهمیت است كه مقام های رژیم صهیونیستی طی یكسال اخیر تلاش كرده اند تا تحولات مصر را با چراغ خاموش پیگیری كنند و از طرح مواضع خصمانه و تحریك آمیز آشكار كه احتمال شعله ورتر كردن آتش ضدصهیونیستی در مصر را داشته، پرهیز كرده اند.