دين مقدس اسلام مجموعه اي است از احكام و حدود الهي، يا به اصطلاح امروزي
مجموعه اي است از قوانين كه با عبارات واجب، حرام، مستحب، مكروه و مباح
مطرح مي شوند و افراد را در جاده پر فراز و نشيب زندگي راهنمايي مي كنند.
به
گزارش ندای انقلاب، اين قوانين كه همگي بر گرفته از كلام حق و احاديث
معتبر معصومين (عليهم السلام) هستند، توسط مراجع معظم تقليد كه عمر خويش را
در جهت تسلط بر مباني، اصول و نحوه استخراج و استنباط آنها سپري نموده اند
براي عموم بازگو مي شوند. حدود الهي كه بارها در قرآن بر رعايت آنها تاكيد
و تصريح شده، مهم ترين ابزاري است كه مسلمانان را از گردنه هاي صعب العبور
زندگي به سلامت عبور مي دهند.
افراد جامعه اسلامي و علوي اگر
بخواهند در مسير الهي و اسلامي كه خداي متعال تعيين و حضرات معصومين (عليهم
السلام) تبيين نموده اند، گام بردارند، نيازمند شناخت دقيق احكام و حدود
الهي هستند تا با رعايت آنها، ضمن محترم شمردن حقوق الهي، فردي و اجتماعي
زمينه رشد و تعالي جامعه را فراهم نمايند.
توجه به اين حدود در
روزگاري كه دستخوش تغييرات و دگرگوني هاي بسيار گسترده در ابعاد مختلف علمي
و فناوري و به تبع آن ساير ابعاد زندگي فردي و اجتماعي است و انطباق اين
حدود با شرايط هر دوره بيانگر پويايي فقه شيعي است. اين قابليت زمينه ساز
پاسخگو بودن فقه شيعي براي همه دوران ها و امكان حل مسائل جامعه بشري در
همه موضوعات را به دنبال دارد.
صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران با
درك اهميت و ضرورت ترويج احكام شرعي همواره با توليد و پخش برنامه هاي
مختلف در صدد بوده تا آحاد جامعه را نسبت به اين مهم آگاه نمايد و زمينه
ساز گسترش بيش از پيش اين حدود در جامعه شود؛ با اين حال استفاده از ساختار
يكسان در برنامه هايي كه با موضوع احكام شرعي در شبكه هاي مختلف راديويي و
تلويزيوني توليد و پخش شده اند به حدي است كه مخاطبان اين رسانه تصوير
خنثي و يكساني از برنامه هاي ساخته شده با اين موضوع را در ذهن دارند؛
تصوير ذهني مخاطب از برنامه اي با موضوع احكام شرعي عبارت است از: حضور يك
نفر كارشناس مذهبي كه مسائل مختلفي كه توسط مجري يا بيننده سئوال مي شود را
پاسخ مي دهند. به نظر مي رسد چنين ساختاري از برنامه حد اقل استفاده را از
هنر داشته است. اين در حالي است كه استفاده از ساختارهاي خلاقانه و متنوع
برنامه سازي براي ترويج احكام شرعي و حدود الهي زمينه آشنايي و نهادينه
كردن آنها را در جامعه، بيش از وضعيت موجود ممكن مي سازد.
البته به
نظر مي رسد اين رويه اخيراً در تلويزيون دستخوش تغييراتي شده است؛ به گونه
اي كه مخاطبان تلويزيون شاهد پخش برنامه اي با نام «الفباي زندگي» هستند
كه تلاش دارد با به خدمت گرفتن تصاوير و فضاي بصري جذاب، در شيوه ارائه
احكام الهي نوآوري نمايد. اين برنامه تلاش دارد با ساختاري متفاوت و بديع
ضمن بهره گرفتن از تكنيك هاي بصري شرايط را براي ماندگاري احكام مطرح شده
در ذهن مخاطب بيشتر مهيا كند.
در اين برنامه مسائلي مطرح شده كه
مبتلابه جامعه هستند و به نحوي با تحولات جامعه بشري در دهه هاي اخير مرتبط
هستند. ايجاد چنين نوآوري كوچكي در زمينه احكام الهي در برابر اهميت اين
موضوع بسيار ناچيز است و اميد است اين حركت مقدماتي و اوليه توسط برنامه
سازاني كه اغلب دغدغه اصلي آنها گسترش معارف عاليه ديني است با بهره گيري
از ظرفيت هاي هنري استمرار يابد. البته ورود خلاقانه در اين حوزه نگراني ها
و محدوديت هايي را براي برنامه سازان به همراه دارد كه حمايت مراجع معظم
تقليد و حوزه هاي علميه براي رفع آن ضرورتي انكار ناپذير است.