ساخت‌نمادجایگزین‌آلونک‌ننه‌علی‌به‌کجاکشید؟

سیاوش امیری نویسنده کتاب «اینجا آلونک ننه علی است» در گفت‌وگو با خبرنگار ایثار و شهادت باشگاه خبری فارس «توانا» اظهار داشت: نزدیک به سه ماه پیش و چند ساعت پس از عروج روح بلند زنده یاد بانو « ننه فتح اللهی مِرِشت » معروف به « ننه علی »، مدیریت بهشت زهرا (س) در اقدامی شتابزده و غیرمنطقی « آلونک ننه علی »، یکی از نمادهای فاخر و ماندگار « فرهنگ ایثار و شهادت » و یادگار اقامت تاریخی بیش از هفده ساله این مادر شهید بزرگوار بر سر مزار فرزند شهیدش « قربانعلی رخشانی مهماندوست » را با چنان سرعتی ویران و آثار آن را امحاء کرد که گویی چنان نمادی، ابداً در قطعه 24 گلزار شهدای بهشت زهرا (س) وجود خارجی نداشته است!

وی افزود: پس از این اقدام ضد فرهنگی، در پاسخ به اعتراض جدی افکار عمومی و انتقاد گسترده جامعه­ رسانه‌ای نسبت به این « هتک حرمت » و نادیده گرفتن حقوق مادر شهید رخشانی، مدیریت بهشت زهرا (س) اقدام غیراصولی خود را به « وصیت ننه علی » و « رضایت خانواده » آن فقیده سعیده گره زد ( که صد البته ادعایی کذب بود ) و قول داد تا روز برگزاری « مراسم اربعین » آن بانوی فداکار ، یادمانی در خور شأن « ننه علی » احداث و مورد بهره‌برداری قرار دهد.

امیری خاطرنشان کرد: اربعین « ننه علی » فرا رسید و سپری شد، اما از تحقق قول مدیر بهشت زهرا (س) خبری نشد و از اینرو، واکنش‌های انتقادی نسبت به خلف وعده او بالا گرفت. اما متأسفانه با سکوتی ساده انگارانه، این رفتار غیرفرهنگی ادامه یافت و انگار نه انگار که این مدیر، باید پاسخگوی اقدام ویرانگرانه خود باشد و جبران مافات کند!

وی بیان داشت: با گسترش اعتراضات در این خصوص، حدود چهار هفته پیش جلسه‌ای با حضور قائم مقام سازمان بهشت زهرا (س)، قائم مقام بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران بزرگ و دختر و نوه « ننه علی » برگزار شد و در آن جلسه، مدیریت بهشت زهرا (س) متعهد شد بنای یادمان فرخنده و جایگزین « آلونک ننه علی » را با استفاده از شاخص‌های آلونک آن شیرزن مؤمنه تا سالروز ولادت حضرت زهرا (س) و « روز مادر » آماده بهره برداری کند که متأسفانه، هنوز نیز از احداث « یادمان » جایگزین خبری نیست!

امیری افزود: اینکه مدیریت سازمان بهشت زهرا (س) با اختیارات و امکانات فراوانی که در دست دارد، به رغم دو بار وعده انجام نشده، نتوانسته ساخت « نماد » جایگزین آن یادگار فاخر و شکوه « ساده زیستی » یک مادر شهید بزرگوار و بریده از تمناهای دنیایی را به انجام برساند ، ناشی از هر چه باشد؛ گویای این مطلب است که این مدیر در حوزه تحت مسئولیت‌اش از توانمندی و اقتدار کافی برخوردار نیست و مانند رهبر ارکستری است که در آن ارکستر، هر کس به دلخواه خودش ساز می‌زند و گوش‌اش بدهکار ایما و اشارات رهبر ارکستر نیست!

وی اظهار داشت: ساخت یک نماد که طراحی سازه آن مصوب شده و چیزی نیست جز یک چاردیواری بی روح که هیچگاه جای « آلونک تخریب شده » را پُر نخواهد کرد، کار چندان سخت و غیر قابل امکانی به نظر نمی‌آید؛ چرا که نه تأسیسات زیربنایی هسته‌ای است و نه کاخ معلّق بابِل که ساخت آن طاقت فرسا به نظر بیاید و از رموز پیچیده مهندسی و فناوری برخوردار باشد!! چه کسی چوب لای چرخ ساخت این نماد گذاشته که به رغم دو بار وعده نامحقق، هنوز نیز از وجود آن خبری نیست و ممکن است احداث آن تا بعد از مراسم ارتحال جانگداز حضرت روح الله(رض) طول بکشد؟!!

نویسنده کتاب «اینجا آلونک ننه علی است» گفت: مگر قرارداد فی مابین پیمانکار پروژه و کارفرما [ که سازمان بهشت زهرا (س) است ] مدت زمان معین و تعریف شده‌ای ندارد که اگر پیمانکار، مسئول تأخیر و تعلل است مورد بازخواست واقع شود ؟!!

وی گفت: اساسا اگر ساخت نماد جایگزین « آلونک ننه علی » مبتنی بر زمان تعریف شده‌ای نیست، چرا سازمان بهشت زهرا (س) متعهد شد تا روز ولادت بی بی دوعالم حضرت زهرای مرضیه (س) آنرا مورد بهره برداری قرار دهد؟!! و چه اجباری در کار این مدیر نمونه بود که او را وادار ساخت وعده‌ای بدهد که نتواند آنرا محقق سازد و حیثیت حرفه‌ای خود را زیر سؤال ببرد؟!!

امیری خاطرنشان کرد: بنابراین، افکار عمومی که مدیریت مسئولیت‌پذیر و پاسخگو می‌خواهد، به مصداق آیه شریفه « به عهد خود وفا کنید اگر از مؤمنان هستید »، ضمن محکوم کردن تخریب آن نماد به یاد ماندنی توسط مدیریت بهشت زهرا (س) و خلف وعده‌های پیاپی، خواستار پاسخگویی روشن در این خصوص است و پیگیری این مطالبه بحق را در هزارتوی بروکراسی‌های اداری و عدم پاسخگویی صریح و شفاف مدیران مسئولیت‌ناپذیر، فراموش نخواهد کرد.

وی تصریح کرد: مباد که غبار روزمرّگی و پرداختن به امور غیر ضرور، ما را از مسیر اصلی خدمت به « شهدا » و « خانواده‌های معزز آنان » به وادی « غفلت » بکشاند و در زمره « زیانکاران » محضر الهی قرار بگیریم. به فرموده امام راحل (ره) باید بپذیریم که « عالم محضر خداست، در محضر خدا معصیت نکنیم » .