قوانین ساده اما مهم درباره زمان نیت روزه

به گزارش پایگاه خبری 598، به نقل از خبرگزاری حوزه، در ماه مبارک رمضان، هر روز با «راهنمای رمضان» همراه شما هستیم؛ این مجموعه با بیان احکام شرعی مربوط به ماه مبارک رمضان به همراه نظرات مراجع عظام تقدیم شما فرهیختگان می شود.

حجت‌الاسلام والمسلمین سید محمدتقی محمدی شیخ:

* زمان نیت در انواع روزه

یکی از سؤالات مهم پیرامون احکام روزه، زمان نیت روزه است.

ما سه نوع اصلی روزه داریم:

روزه ماه رمضان

روزه قضا

روزه مستحبی

هر کدام از این سه مورد، دارای احکام زمانی خاص خود هستند.

در خصوص روزه ماه رمضان، نیت باید قبل از اذان صبح انجام شود. مکلف می‌تواند برای تمام ماه مبارک رمضان یک نیت کلی داشته باشد یا برای هر روز به صورت خاص نیت کند. البته دو استثنا در این حکم وجود دارد:

استثنای اول مربوط به مسافری است که به وطن بازمی‌گردد، مانند فردی که از تهران به قم سفر کرده و ساعت ده صبح وارد شهر خود (قم) می‌شود. اگر این فرد تا زمان ورود به شهر، مبطلی انجام نداده باشد، می‌تواند در آن لحظه نیت روزه کند و روزه‌اش صحیح خواهد بود.

استثنای دوم مربوط به بیماری است که در طول روز بهبود می‌یابد، مثلاً قبل از اذان ظهر حالش خوب می‌شود. چنین فردی نیز می‌تواند در همان زمان نیت روزه کند و روزه‌اش صحیح است.

در مورد روزه قضا، زمان نیت تا قبل از اذان ظهر است؛ به این معنا که اگر مکلف کاری که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد، می‌تواند تا قبل از ظهر نیت روزه قضا کند و روزه‌اش صحیح خواهد بود.

برای روزه مستحبی، محدوده زمانی نیت وسیع‌تر است. مکلف می‌تواند تا قبل از پایان روز، مشروط بر آنکه مبطلی انجام نداده باشد، نیت روزه مستحبی کند و روزه‌اش صحیح است.

نکته بسیار مهم این است که افرادی که روزه قضا دارند، نمی‌توانند نیت روزه مستحبی کنند.

اگر یک روز تا ماه رمضان فاصله داریم و یک روز روزه قضا داریم، باید ابتدا روزه قضا را بگیریم.

همچنین اگر یک روز روزه قضا داریم و تا ماه رمضان سی روز، دو ماه یا سه ماه فاصله داریم، باز هم اولویت با انجام روزه قضاست.

به عبارت دیگر، ابتدا باید نیت روزه قضا کنیم و روزه قضای خود را ادا نماییم، سپس می‌توانیم به گرفتن روزه‌های مستحبی بپردازیم.