دلایلِ یک «حیا کن، رها کنِ» ۵۰ هزار نفره در استادیوم آزادی

به گزارش پایگاه خبری 598، هفت صبح نوشت: استقلال در شرایطی مقابل الشرطه عراق به تساوی یک - یک رسید که دو گل آفساید و  یک ضربه به تیر دروازه حریف هم ثبت کرد و یک بار هم ضربه مهران احمدی از روی خط دروازه توسط گلر حریف برگشت داده شد. با این توضیحات شاید به نظر برسد که آبی‌ها بازی هجومی و پر از موقعیتی را انجام داده‌اند اما چرا هواداران این تیم از عملکرد آنها و کادر فنی ناراحت بودند و علیه آنها شعار سر دادند؟ این اتفاق دلایل مختلفی دارد که آنها را مرور می‌کنیم.

‌ نتیجه بد

وقتی تیمی به پیروزی در یک بازی نیاز دارد، نمایش خیلی هجومی و چشم‌نواز و زیبا در درجه دوم اهمیت قرار می‌گیرد. این همان چیزی بود که دوشنبه شب درباره استقلال صدق می‌کرد. هواداران این تیم برای قطعی شدن صعود تیم‌شان به مرحله بعدی لیگ نخبگان، خواهان پیروزی بودند اما این نتیجه در نهایت به دست نیامد. ضمن اینکه اگرچه تیم هجومی‌تر از دوران موسیمانه ظاهر شد اما نمی‌توان بازی این تیم را زیبا و چشم‌نواز دانست. در واقع استقلال نه توانست نتیجه مورد نظرش را بگیرد و نه حتی توانست با یک بازی زیبا، دردهای هوادارانش را تسکین بدهد.

پایین آمدن شانس صعود

تساوی خانگی مقابل تیمی که در رده یازدهم لیگ نخبگان حضور دارد، آن هم با حضور نزدیک به 50 هزار هوادار که در سرمای زمستان به ورزشگاه آزادی آمده‌اند، به خودی خود آزار‌دهنده هست چه برسد به اینکه این نتیجه شانس صعود تیم را هم کاهش بدهد. استقلال حالا برای اینکه بتواند صعودش را به مرحله حذفی لیگ نخبگان قطعی کند باید در هفته هشتم، مقابل الریان در قطر به پیروزی برسد.

آن هم الریانی که ساعتی قبل از بازی استقلال و الشرطه، توانست العین را در امارات  دو بر یک شکست بدهد و بالاتر از استقلال قرار بگیرد! هواداران دوشنبه شب از خود می‌پرسیدند تیمی که در آزادی نمی‌تواند الشرطه را شکست بدهد، آیا توانایی پیروزی بر تیم پرستاره و قدرتمند قطری را در خانه حریف دارد؟

 ترس و عقب‌نشینی زودهنگام

زدن گل اول در دقایق ابتدایی بهترین اتفاق ممکن برای استقلال بود. شاگردان سهراب می‌توانستند در همین دقایق، با توجه به جو استادیوم آزادی و گلی که زده‌اند، به حملات خود ادامه دهند و یکی دو گل دیگر بزنند و کار را خیلی زود تمام کنند اما بعد از گل خبری از حملات بعدی نبود و استقلالی‌ها سعی کردند بازی را آرام کنند! همین باعث شد تیم عراقی به خودش بیاید و به تدریج اعتماد به نفس پیدا کند و حتی در نهایت، در مجموع بیشتر از استقلال صاحب توپ باشد، آن هم در آزادی و مقابل چشمان 50 هزار هوادار!

 تمرکز روی رامین

نمایش استقلال در برابر الشرطه خلاصه می‌شد در یک برنامه: «توپ را برسانید به رامین رضائیان!» این تمام آن چیزی بود که از بازی استقلال مشاهده شد. در بیشتر دقایق بازی، تمام تلاش بازیکنان استقلال این بود که توپ را به سمت راست برسانند تا شاید رضائیان با نفوذها و ارسال‌هایش بتواند برای خودش و هم‌تیمی‌هایش موقعیت گلزنی ایجاد کند.

طبیعی بود که اصرار بر اجرای این برنامه بتواند چند موقعیت برای استقلال بسازد اما همین اصرار می‌تواند تیم حریف را هم هشیار کند! کما اینکه دیدیم آنها بارها توانستند رامین را مهار کنند و با انداختن او در تله آفساید گل زیبایش را هم پرپر کنند. در دقایقی از بازی، ترافیک زیادی در جناح راست استقلال ایجاد می‌شد و همین باعث سردرگمی رامین شده بود و همین ناهماهنگی‌ها باعث شد چند بار فرصت‌های خوبی برای استقلال از دست برود.

این نکته را هم فراموش نکنیم ‌ گلی که استقلال خورد، ازسمت رامین و غفلت او از مهار یار مستقیمش به ثمر رسید. عجیب اینجا بود که استقلال در دقایق ابتدایی این بازی روی ارسال خوب ابوالفضل جلالی به گل رسید اما دیگر نتوانست شبیه این موقعیت را از جناح او ایجاد کند و همه توانش را روی حرکت از جناح راست گذاشت.

تعویض‌های عجیب

بازی هنوز به دقیقه 60 نرسیده بود که یک تعویض عجیب از سهراب بختیاری‌زاده همه را مات و مبهوت کرد. او محمدرضا آزادی را که خوب سر می‌زد و یک بار هم با شوتی زیبا تیر دروازه الشرطه را به لرزه درآورده بود، بیرون کشید و علیرضا کوشکی را به زمین فرستاد.

سهراب در نشست خبری مدعی شد که آزادی زیاد نمی‌دوید اما سوال این است که آیا کوشکی تاثیر مثبتی در جریان بازی داشت؟ این بازیکن جوان بارها پیش از این در ترکیب قرار گرفته اما بیشتر از هر چیزی، پاس‌های اشتباهش در خاطره‌ها مانده ‌ و کاملا مشخص است که هنوز از نظر ذهنی آماده بازی در استقلال نیست. بیرون کشیدن مهران احمدی، تنها مهره خلاق تیم هم تعویض‌ دیگری بود که تعجب‌آور بود.