وقتی گریه به جای پاسخگویی می‌نشیند؟!

به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری ۵۹۸-رضا احمدزاده/ داستان از آنجایی شروع می‌شود که رئیس جمهور کشورمان در یک مراسم رسمی و با حضور میهمانان داخلی و خارجی با یاد و خاطره همسر مرحومشان اشک ریختند و از سخنرانی بدلیل  ناراحتی امتناع کردند. ضمن تسلیت و همدردی با ایشان ذکر چند نکته ضروری بنظر می‌رسد:

۱- اصولا در اینگونه مراسمات رسمی که رسانه‌های جهان نیز ناظر و شاهد آن هستند گریه کردن رئیس جمهور شاید بتواند همدردی مردم را با خود همراه سازد که قطعا هم همینطور است لاکن برای غیر ایرانیانی که نه در موضوع فرهنگی و نه در موضوع دینی شاید سنخیتی با کشور ما نداشته باشند اینکار می‌تواند پالس‌هایی از غلبه احساس بر واقع بینی در تمامی موضوعات اجتماعی بویژه از شخص رئیس جمهور ارسال نماید که برای قدرت و منافع ملی کشور شاید بازخورد مناسبی نداشته باشد.

۲-‌ای کاش پس این اشک ریختن  ایشان همچنان در جایگاه سخنرانی با قدرت می‌ایستادند و سخنرانی خود را بپایان می‌بردند که متاسفانه اینگونه هم نشداما نکته اینجاست که مسئولان جلسه با حضور رئیس جمهور در جایگاه عکس‌های  خانوادگی ایشان را در مراسم نشان دادند که باز هم نمره قبولی نمی‌توان به این امر داد و آنرا تایید کرد.

۳- سومین و مهمترین نکته این است که ظاهرا گریه کردن استراتژی جدید دولتمردان چهاردهم برای روز‌هایی است که اقشار جامعه بدلیل بی تحرکی دولت در امر مشکلات معیشتی مردم در سختی‌های زیادی بسر می‌برند و دولت چهاردهم بعوض حل این مشکلات تمام هم و غم خود در موضوعاتی چون: رفع فیلترینگ، بازگشت دانشجویان اخراجی دانشگاه، خاموشی‌های گسترده و مشکلات پالایشگاه‌ها در امر سوخت رسانی و. معطوف کرده است.

توجه کنید:

* گریه رئیس جمهور در اجلاس خانواده که برای همسر مرحومشان متالم شدند که خدا رحمتشان کند.

*  گریه سیاسی محمدرضا عارف برای منابع طبیعی کشور.

* خانم سخنگوی دولت که در ماه‌های گذشته او نیز گریزی به این روش زد  و با آهنگ همایون شجریان در باب وطن اشک ریخت.

* و شاید در روز‌های ماه‌های آتی این گریه کردن‌ها ادامه پیدا کند.

اما اجازه دهید تا پاسخ دولتمردان عزیر را از یک روزنامه اصلاح طلب خالص  یعنی روزنامه شرق بدهم تا متهم به جریان گرایی و سیاسی کاری هم نشویم. این روزنامه در پاسخ به سخنرانی محمدرضا عارف معاون اول رئیس جمهور  در مورخ ۲ دی ماه ۱۴۰۳  و طی مقاله با کد خبری:  ۴۰۳۱۰۰۲۰۳۸  اینچنین می‌نویسد: 

"شما حق گریه ندارید/ باید پاسخگو باشید. متأسفانه از ویژگی‌های برجسته در بسیاری از صاحبان کرسی‌های اجرائی کشورمان، گفتار و رفتار اعتراضی و انتقادآمیز در حوزه وظایف حاکمیتی خود به‌جای پاسخ‌گویی به مخاطبان‌شان بوده است. در چنین شرایطی، چه بسیار پرسش و مطالبات در اذهان جامعه ذی‌نفع که به خودسانسوری و سکوت و حتی ترحم تبدیل می‌شود. بهتر است به‌جای گریه و یأس از برون‌رفت، باور کنند دلسوزان بستر حیات، این بار و بی‌تابانه در انتظار گشوده‌شدن در‌های بسته هستند."

این سخنان را می‌توان برای همه دولتمردان چهاردهم که در قوه مجریه مصدر مسئولیت و خدمت هستند نیز در نظر گرفت و گفت که آقایان الان دیگر واقعا وقت گریه کردن نیست. کشورمان در یک جنگ رسانه‌ای – نظامی با تمامی داشته‌های خود در برابر غرب متجاوز و تروریست‌های اجاره‌ای خود صف آرایی کرده است و شما  پیشقراولان این سپاه هستید و هرگونه پیام ضعف و نا امیدی که از راس تا ذیلتان، در زبان کلام و زبان بدنتان صادر شود می‌تواند دشمنان را نسبت به توان خود در روریارویی میدانی با انقلاب اسلامی و محور مقاومت جری‌تر سازد.