ملت امام حسین(ع) با یزید زمان بیعت نمی‌کند

به گزارش پایگاه خبری 598، کیهان نوشت:

«وَ عَلَى الاِسْلامِ، ألسَّلامُ إِذْ قَدْ بُلِیَتِ الاُمَّةُ بِراع مِثْلَ یَزِیدَ، وَ لَقَدْ سَمِعْتُ جَدِّی رَسُولَ اللهِ(صلى الله علیه وآله) یَقُولُ: اَلْخِلافَةُ مُحَرَّمَةٌ عَلى آلِ أَبِی سُفْیانَ» «هنگامى که امّت اسلامى به زمامدارى مثل یزید گرفتار آید، باید فاتحه اسلام را خواند! من از جدّم رسول خدا شنیدم که مىفرمود: خلافت بر خاندان ابوسفیان حرام است.» (ملهوف (لهوف)، ص 99 و بحارالانوار، ج 1، ص 184)

این عبارات پاسخ حضرت اباعبدالله‌ الحسین(علیه‌السلام) به اصرار مروان بن حکم براى بیعت با یزید است که با قاطعیت فرمودند و راه را برای ما مشخص کردند.

امام حسین(علیه‌السلام) همچنین در پاسخ به دعوت والى مدینه که با اظهار خیرخواهی، ایشان را به بیعت با خود به نیابت از یزید دعوت کرد، فرمودند: إِنَّا أَهْلُ بَیْتِ النُّبُوَّةِ، وَ مَعْدِنُ الرِّسالَةِ، وَ مُخْتَلِفُ الْمَلائِکَةِ... وَ یَزیدُ رَجُلٌ فاسِقٌ شارِبُ الْخَمْرِ، قاتِلُ النَّفْسِ المُحَرَّمَةِ، مُعْلِنٌ بِالْفِسْقِ، وَ مِثْلِی لا یُبایِعُ لِمِثْلِهِ» (فتوح ابن اعثم، ج 5، ص 18 و بحارالانوار، ج 44، ص 325) «ما از خاندان نبوّت و سرچشمه رسالت و جایگاه رفت و آمد فرشتگانیم... در حالى که یزید مردى است، فاسق، شرابخوار، قاتل بیگناهان. و آشکارا مرتکب فسق و فجور مىشود. و هرگز شخصى همانند من، با مردى همانند وى بیعت نخواهد کرد.»

1385 سال است که از قیام عاشورا سخن گفته می‌شود و در مصیبت حضرت اباعبدالله الحسین(علیه‌السلام) و یاران باوفایش عزاداری می‌شود اما این قیام و نهضت هرگز فرسوده و کهنه نمی‌شود. یاد امام حسین(علیه‌السلام) و قیام ایشان بر زبان‌ها و دل‌ها جاری است و هر روز و سال برجسته‌تر از پیش است.

امام حسین(علیه‌السلام) به ما آموختند که برای اقامه دین خدا و مقابله‌ با ظلم باید همیشه آماده بود و همه داشته‌ها را به میدان آورد. نسخه‌ 1385 سال قبلِ حضرت اباعبدالله الحسین(علیه‌السلام) برای امروز ما. انقلاب اسلامى و ملت ايران، به تبعیت از مولای آزادگان عالم و على‌رغم ميل آمریکا، انگلیس و رژیم صهیونیستی در مقابل زورگویی و سلطه‌طلبی آنها ایستاده‌اند و براى ملت‌ها الگو شده‌اند.

سرمشق این ملت وفادار به انقلاب و اسلام، مولایشان حضرت امام‌حسین(علیه‌السلام) است که پس از نزول در سرزمين كربلا در نامه به كوفيان فلسفه حرکت خود را این‌گونه مشخص کردند؛ «مِنَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ إِلَى سُلَيْمَانَ بْنِ صُرَدٍ وَ الْمُسَيَّبِ بْنِ نَجَبَةَ وَ رِفَاعَةَ بْنِ شَدَّادٍ وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ وَالٍ وَ جَمَاعَةِ الْمُؤْمِنِينَ أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ عَلِمْتُمْ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَدْ قَالَ فِی حَيَاتِهِ مَنْ رَأَى سُلْطَاناً جَائِراً مُسْتَحِلًّا لِحُرُمِ اللَّهِ نَاكِثاً لِعَهْدِ اللَّهِ مُخَالِفاً لِسُنَّةِ رَسُولِ اللَّهِ يَعْمَلُ فِی عِبَادِ اللَّهِ بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ ثُمَّ لَمْ يُغَيِّرْ بِقَوْلٍ وَ لَا فِعْلٍ كَانَ حَقِيقاً عَلَى اللَّهِ أَنْ يُدْخِلَهُ مَدْخَلَهُ وَ قَدْ عَلِمْتُمْ أَنَّ هَؤُلَاءِ الْقَوْمَ قَدْ لَزِمُوا طَاعَةَ الشَّيْطَانِ وَ تَوَلَّوْا عَنْ طَاعَةِ الرَّحْمَنِ وَ أَظْهَرُوا الْفَسَادَ وَ عَطَّلُوا الْحُدُودَ وَ اسْتَأْثَرُوا بِالْفَيْ‏ءِ وَ أَحَلُّوا حَرَامَ اللَّهِ وَ حَرَّمُوا حَلَالَهُ وَ إِنِّی أَحَقُّ بِهَذَا الْأَمْرِ لِقَرَابَتِی مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ قَدْ أَتَتْنِی كُتُبُكُمْ وَ قَدِمَتْ عَلَيَّ رُسُلُكُمْ بِبَيْعَتِكُمْ أَنَّكُمْ لَا تُسَلِّمُونِّی وَ لَا تَخْذُلُونِّی فَإِنْ وَفَيْتُمْ لِی بِبَيْعَتِكُمْ فَقَدْ أُصِبْتُمْ حَظَّكُمْ وَ رُشْدَكُمْ وَ نَفْسِی مَعَ أَنْفُسِكُمْ وَ أَهْلِی وَ وُلْدِی مَعَ أَهَالِيكُمْ وَ أَوْلَادِكُمْ فَلَكُمْ بِی أُسْوَةٌ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَ نَقَضْتُمْ عُهُودَكُمْ وَ خَلَعْتُمْ بَيْعَتَكُمْ فَلَعَمْرِی مَا هِيَ مِنْكُمْ بِنُكْرٍ لَقَدْ فَعَلْتُمُوهَا بِأَبِی وَ أَخِی وَ ابْنِ عَمِّی وَ الْمَغْرُورُ مَنِ اغْتَرَّ بِكُمْ فَحَظَّكُمْ أَخْطَأْتُمْ وَ نَصِيبَكُمْ ضَيَّعْتُمْ فَمَنْ نَكَثَ فَإِنَّما يَنْكُثُ عَلى‏ نَفْسِهِ وَ سَيُغْنِی اللَّهُ عَنْكُمْ وَ السَّلَامُ. ثُمَّ طَوَى الْكِتَابَ وَ خَتَمَهُ وَ دَفَعَهُ إِلَى قَيْسِ بْنِ مُسْهِرٍ الصَّيْدَاوِيِّ وَ سَاقَ الْحَدِيثَ كَمَا مَرَّ ثُمَّ قَالَ وَ لَمَّا بَلَغَ الْحُسَيْنَ قَتْلُ قَيْسٍ اسْتَعْبَرَ بَاكِياً ثُمَّ قَالَ اللَّهُمَّ اجْعَلْ لَنَا وَ لِشِيعَتِنَا عِنْدَكَ مَنْزِلًا كَرِيماً وَ اجْمَعْ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُمْ فِی مُسْتَقَرٍّ مِنْ رَحْمَتِكَ إِنَّكَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ.» (بحارالأنوار، علامه مجلسی ج ۴۴ ص ۳۸۱؛ تاریخ طبری، محمد بن جریر طبری ج ۴ص ۳۰۴ نحوه؛ الكامل فی التاریخ، ابن اثیر، 

ج ۴، ص ۴۸ نحوه؛ مقتل ابى‌مخنف، ص ۸۵)

«بسم الله الرحمن الرحيم از حسين بن على به سليمان بن صرد، مسيب بن نجبه، رفاعة بن شداد، عبد اللَّه بن وائل و گروهى از مؤمنين. اما بعد؛ براستی می‌دانيد كه پيامبر اسلام صلّى اللَّه عليه و آله در زمان زندگى خود فرمود: كسى كه حاكم ستمكاری را كه حرام خدا را حلال بداند، عهد و پيمان خدا را بشكند، مخالف سنت رسول خدا باشد، در ميان مردم با گناه و عدوان رفتار نمايد، ببیند اما گفتار و رفتار خود را تغيير ندهد خدا حق دارد كه وى را هم در جايگاهى نظير جايگاه او داخل كند. شما مي‌دانيد اين گروه پیوسته در اطاعت شیطان هستند و از طاعت خداى رحمان روگردان شده‏اند، فتنه و فساد را ظاهر حدود و احكام خدا را تعطيل نموده‏اند و بهره جنگی را از برای خود بر می‌گزینند و حرام خدا را حلال و حلال خدا را حرام كرده‏اند من از اين جهت به مقام خلافت سزاوارتر مي‌باشم كه از نزدیكان رسول خدا(ص) می‌باشم و نامه‏هاى شما بمن رسیده است فرستادگان شما بيعت‏هاى شما را بمن رساندند كه مرا تسليم دشمن نكنيد و رها ننمایيد پس اگر شما به بيعت خود وفا كنيد بهره و هدايت خود را يافته‏ايد. جان من با جان شما، اهل و فرزندان من با اهل و فرزندان شما خواهند بود. شما به من تأسى نمائيد اگر انجام ندهید و عهد و پيمان خود را بشكنيد و از بیعتتان بیرون روید به جان خودم كه اين اعمال از شما ناشناخته و غریب نیست، زيرا شما اين گونه كارها [بی‌وفایی‌ها] را با پدر و برادر و پسر عمويم [مسلم] كرديد. كسی كه فریفته شما شود، فریب خورده است. شما راجع به حظ و بهره خود خطا كرديد، و نصيب خويشتن را ضايع نموديد. كسى كه پيمان‏شكنى كند عليه خود پیمان شكسته است. بزودى خدا مرا از شما بی‌نياز خواهد كرد. و السّلام. سپس آن نامه را تا كرد و مهر كرد و به قيس بن مسهر صيداوى داد.»

سردار وارسته و پرورش یافته در این مکتب الهی، سردار مخلص و مجاهد شهید، حاج قاسم سلیمانی چهارم مرداد 1397، در یادواره شهدای عملیات رمضان و در جمع مردم همدان تأکید کرد: «ما ملت شهادت هستیم، ما ملت امام حسین(ع) هستیم. بپرس ما حوادث سختی را پشت‌سر گذاشتیم. بیا! ما منتظریم؛ ما مرد این میدان برای شما هستیم. شما می‌دانید این جنگ یعنی نابودی همه امکانات شما، این جنگ را شما شروع می‌کنید اما پایانش را ما ‌ترسیم می‌کنیم.»

ملت امام حسین مانند شاگرد برجسته مکتب حسینی و سیدالشهدای مقاومت اسلامی، حاج قاسم سلیمانی می‌دانند که آمریکا می‌خواهد همه‌ ملت‌ها را به پذیرش منطق زور و ظلم وادار کند و برای منفعت کمپانی‌های صهیونیستی و غیرصهیونیستی، دارایی کشورها را غارت کند. ملت سرافراز و عزیز ایران اسلامی بر همین اساس، از ابتدای انقلاب اسلامی پرچم ایستادگی در برابر استکبار را برافراشته و به خوبی دریافته است که به تبعیت از سالار شهیدان نباید در برابر آمریکا و غرب ظالم، زیاده‌خواه، زورگو و بی‌منطق تسلیم شود. این ملت آگاه بر قیام حسینی، هویت انقلابی، معارف دین، کار جهادی و انبوه سرمایه‌های مادی و معنوی خود تکیه کرده و در برابر طاغوت اعظم آمریکا و ایادی‌اش ایستاده است و توانسته نزدیک قله شود. آمریکا هم می‌داند که این ملت نیرومند و آگاه تسلیم او نخواهد شد. می‌داند ملت ایران طرفدار حق و دشمن باطل است و تسلیم زورگوها و شیاطین عالم و یزید زمان؛ طاغوت اعظم و حامی اسرائیل جنایتکار نمی‌شود.

از ۲۸ مرداد ۳۲ تا امروز هرجا مسئولان کشور به آمریکا اعتماد کرده‌اند، ضربه خورده‌اند و مردم ایران اسلامی به این نکته رسیده‌اند که هرجا پیشرفت‌ها و دستاوردی داشته‌اند، از ایستادگی و استقامت بوده است.

آنها در مقابل هر سلطه‌طلبی، با صلابت و قدرت ظاهر می‌شوند و از روی منطق و آگاهی شعار «مرگ بر آمریکا» سر می‌دهد. شعاری که مخصوص ملت ایران نیست و جهانی شده است. ایرانیان می‌دانند آمریکا در پی سلطه فراگیر است و هر ملّت و نظامی اگر بخواهد را عزت و استقلال را برود، باید در برابر آن مقاومت کند و اگر این راه را انتخاب نکند، اسیر خواهد شد.

آمریکا سال‌هاست در سیاست‌های خود دچار شکست است. این رژیم خونخوار در سوریه، عراق، لبنان، فلسطین، افغانستان، پاکستان، اوکراین و... شکست خورده و میان مردم منطقه و جهان منفور است. اندیشمندان دنیا معتقدند آمریکا روند فروپاشی خود را آغاز کرده، هرچند سروصدا می‌کند.

پیروزی‌های پی‌در‌پی نظام اسلامی در برابر جبهه استکبار، تغییر معادلات نظم جهانی، گرایش روزافزون ملت‌ها به اسلام و انقلاب اسلامی و... به برکت خون به ناحق ریخته شده امام حسین(ع) و قیام عاشورا و الگوگیری انقلاب اسلامی از آن فداکاری و حادثه باعظمت است. تلاش کنیم در مقابل حرکت خصمانه محور شرارت، امام حسین(ع) را به دنیا بشناسانیم. دنیا تشنه معرفت حسینی است.

خون حسین(علیه‌السلام) اسلام را از انحراف نجات داد و دین را زنده کرد. پس از حادثه عاشورا حرکت روشنگرانه و تبیینی زینب کبری(س) و امام سجاد(ع) تداوم راه عاشورا بود و حقیقت نهضت حسینی را بسط و گسترش داد.

جهاد تبیین امروز همانند حرکت زینب کبری(س) و امام سجاد(ع) است که حقیقت عاشورا و نهضت حسینی را همگانی ساخت. عموم مردم و جوانان امروز می‌بایست به فرمان جهاد تبیین از سوی مقتدای انقلاب اسلامی لبیک گفته و در محیط پیرامونی خود با توضیح دستاوردهای انقلاب اسلامی و معارف نورانی و زندگی‌ساز اسلام و انقلاب اسلامی، مانند شمعی نورافشانی کنند.

همزمان با فرارسیدن ایام تاسوعا و عاشورای حسینی، اقصی نقاط جهان رنگ و بوی عزای اباعبدالله الحسین‌(ع) و یاران باوفایش را به خود گرفته است.

امسال جلوه‌های زیبایی از ماه محرم را در ایران اسلامی از جمله حضور پرشور متولدین دهه هشتاد و نود در هیئت‌ها، رونق روضه‌های خانگی، هیئت‌های دانش‌آموزی و دانشجویی و عزاداری‌های سنتی قدمت‌دار در استان‌های مختلف را مشاهده کردیم.

نماز ظهر عاشورا در سراسر کشور اقامه شد

عاشقان و دلدادگان اهل بیت علیهم‌السلام و مردم مؤمن و ولایت‌مدار ظهر سه‌شنبه ۲۶ تیرماه ۱۴۰۳ هجری شمسی، مصادف با ۱۰ محرم ۱۴۴۶ هجری قمری به یاد آخرین نماز سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله‌(ع) و یاران باوفایش در کربلا، نماز ظهر عاشورا را در سراسر کشور در مساجد، حسینیه‌ها، تکایا، میادین اصلی شهر و هیئت‌ها به جماعت اقامه کردند و با سید و سالار شهیدان تجدید پیمان کردند.

صبح عاشورا در بازار تهران دسته‌های عزاداری هیئت‌های سنتی حضور یافته و به عزاداری پرداختند. عزاداری بازار تهران از روز هفتم محرم آغاز می‌شود و در روز تاسوعا و عاشورای حسینی به اوج خود می‌رسد. دسته‌های عزاداری با حضور در بازار به چهارپایه‌خوانی می‌پردازند.

اینجا؛ در ایران اسلامی؛ عباس نام غریبی است؛ غریب و عزیز؛ بر زبان که جاری می‌شود، چشم‌ها هم به سوگ می‌نشیند و می‌بارد؛ این‌جا در ایران عزیز؛ همه اقوام؛ از ترک و کرد و لر و بلوچ و فارس و عرب؛ همه شیدای عباس بن علی‌(ع) هستند و تاسوعایش خون می‌گریند.

به گزارش تسنیم، از شب تاسوعای عباس بن علی(ع)، میلیون‌ها ایرانی در هیئت‌های بزرگ و کوچک، در مساجد و حسینیه‌ها و تکایا، در شهرها و روستاها و در حلقه‌های کوچک و بزرگ سیاهپوش، گرد هم آمدند و در غم شهادت جانسوز باوفاترین برادر تاریخ بر سر و سینه کوفتند و چونان ابر بهار باریدند.

نام عباس هر جا که جاری شود؛ دریا می‌شود؛ دریایی از وفا؛ محبت؛ قدرشناسی؛ مهربانی و مردانگی؛ دریا می‌شود و امواجش از هر سو می‌خروشد و قلب‌ها را می‌فشارد و دل‌ها را متلاطم می‌کند و چشم‌ها را بارانی...  

عباس نامی است آشنا؛ آشنا برای هر آزاده‌ای؛ هر تکیه‌گاهی؛ هر حامی و هر برادردوستی؛ آشنا برای هر جوانمردی و برای همین هم حلقه شیفتگانش مرزهای اقوام و مذاهب و ملت‌های گوناگون را درمی‌نوردد و از شیعه و سنی و مسلمان و ارمنی شیفته و دلداده‌اش هستند و با رسیدن ایام تاسوعا خیمه‌های عزا برایش برپا می‌کنند و نذورات بی‌شماری به پای وفاداری‌اش می‌ریزند...

روضه‌های عباس بن علی(ع) از جانسوزترین روضه‌هاست؛ به سوزناکی همان قطرات آبی که از مشک خونینش قطره قطره پیش چشمان زیبا و پرحسرت و خونبارش روی کویر تشنه کربلا چکید...

روضه‌های عباس بن علی‌(ع) پر از سوز است؛ پر از رشک؛ پر از حسرت؛ پر از داغ؛ برای همین سرشار از اجابت است و برای همین از روز شب و روز گذشته، ایران اسلامی سراسر روضه عباس بن‌ علی‌(ع) 

شده است؛‌ روضه اباالفضل عباس؛ روضه ساقی و مشک و تیر و چشم و خون و اشک و آب و...

مشهدالرضا‌ گریان برای سقای کربلا

صاحب عزای اصلی این سرزمین برای باوفادارترین برادر تاریخ، آقا علی‌بن‌موسی الرضا(ع)؛ سلطان خراسان و ولی نعمت ایران اسلامی است. در حرم مطهر امام هشتم که از ابتدای محرم سیاهپوش شده و مراسم حزین روضه و نوحه‌خوانی در آن برپاست، از شب گذشته حال و هوای پرسوز و گداز دیگری برپاست. گویا که در و دیوار متبرک حرم مطهر نیز برای سقای کربلا‌ گریانند. آقا امام رضا‌(ع) در سوگ شهادت جگرسوز عموی باوفا به سوگ نشسته‌اند و گرداگردشان خادمان و زائران در روضه‌های پرسوز و گداز، آیین عزا را برپا داشته‌اند.

دسته‌های عزا که از سراسر ایران خود را به مشهدالرضا رسانده‌اند؛ با قومیت‌هایی از ترک و کرد و عرب و فارس و بلوچ؛ از روز گذشته و چون رودی جاری با ورود به صحن‌های حرم مطهر، عرض سلام و ادب و تسلیت به مولا دارند و با خواندن روضه و نوحه‌ای سنگین و فریاد لبیک یا اباالفضل حرم را سرشار از عطر سقای کربلا کرده‌اند. 

بانوی کرامت و مجاورانش عزادار عمو عباس

حال و هوای شهر قم هم از شب گذشته سقایی شده است؛ بوی خون و آب و مشک و کویر انگار در سرزمین بانوی کرامت هم پیچیده است. دسته‌های عزاداری پرجمعیت‌تر، روضه‌ها سنگین‌تر، نوحه‌ها پرسوزتر شده است؛‌ واژه برادر و عمو و وفا و مشک و آب؛ واژه‌های دردناک و پرتکرار روضه‌ها و نوحه‌های دسته‌های عزا شده است؛ دسته‌هایی که در خیابان‌های قم جاری شده‌اند و از شب گذشته به سمت دریای حرم حضرت معصومه‌(ع) روان هستند.

در دریای حرم اما شور و حال و سوز و گداز دیگری برپاست؛ چراکه بانوی مطهر و بهشتی این سرزمین اسلامی سیاهپوش عموی خود شده است و هزاران هزار فرشته نگهبان حرمش نیز سیاهپوش و ‌گریانند و مجاوران حرمش؛ از زن و مرد و پیر و کودک و جوان دسته دسته سیاهپوش و ماتم‌زده برای عرض تسلیت چون پروانه گرد او می‌گردند.

مقتل‌خوانی نیز حال و هوای این حرم بهشتی را کربلایی کرد.

بیوت مراجع عظام تقلید در شهر قم نیز از شب گذشته میزبان شیفتگان سقای کربلا و بانی روضه‌خوانی برای چشمان سرخ و پرخون و هوشبرش بودند.

قم شهر مسلمانان خارجیِ پناه آورده به بانوی مطهر این سرزمین هم هست؛ مسلمانانی که همراه و هم ‌گریه با ایرانیان سوگوار، پیش چشم حضرت معصومه (س)، برای عموی تشنه کامش عزاداری کردند. خادمیاران نوجوان این حرم مطهر نیز در کنار سایر عزاداران خیمه عزایی برپا کرده‌اند؛ خیمه‌ای با عنوان محفل دختران بهشتی؛ دختران بهشتی هم امروز در سوگ عمو عزادارند.  

ایلامِ میهمان‌نواز در سوگ ساقی عطشان کربلا

مگر می‌شود ایلام در شب و روز تاسوعا قیامت نباشد؛ ایلامی که مرز مهران را در دل خود دارد؛ مرز ورود به کربلای حسین و عباس را؛ مرزی که این روزها جای سوزن انداختن در آن نیست و کرور کرور جمعیت شیدا در حال عبور از آن هستند و تاکنون بیش از 120 هزار نفر از آن گذر کرده‌اند تا دل‌های بی‌تابشان را به دریای آرام بین الحرمین برسانند.

مردم میهمان‌نواز ایلام در میدان 22 بهمن شهر ایلام و خیابان‌های منتهی به این میدان در دسته‌های سینه‌زنی و نوحه‌خوانی به عزای ساقی کربلا نشسته‌اند.

میهمان‌نوازان ایلامی که از همین حالا آماده پذیرایی از زائران اربعین شده‌ و درِ خانه‌هایشان را به رسم هر ساله به روی عزاداران اربعینی سیدالشهدا گشوده‌اند، بر سردر منازل خود پرچم‌های سیاه عزا برافراشته و سوگوار شهدای کربلا هستند و امروز بیش از هر روزی سوگوار ساقی عطشان کربلا.

طنین پرسوز و پرتکرار عباس عباس در یوم‌العباس زنجانی‌ها

دومین قربانگاه جهان اسلام؛ زنجان پرشور؛ زنجان اسلامی و انقلابی؛ زنجان اباالفضلی؛ زنجان عزیز که یکپارچه شیدای سقای دشت کربلاست؛ هشتم محرم و به رسم هرساله حماسه آفرید؛ حماسه‌ای به رنگ حماسه جگرسوز عباس(ع)...

زنجانی‌های شیدای عباس بن علی(ع) با حضور پرشورشان در دسته بزرگ حسینیه اعظم، ارادت قلبی‌شان را به ابوالفضل عباس‌(ع) نشان دادند.

یوم العباس زنجانی‌ها که به رسم هرساله با آیینی باشکوه و پرآه و اشک و با حضور خیل جمعیت ده‌ها هزار نفری از ظل آفتاب در ظهر هشتم محرم از مسجد حسینیه اعظم زنجان برگزار می‌شود و تا نماز مغرب و عشا ادامه پیدا می‌کند.

آیینی با نوا و طنین پرسوز و پرتکرار نام زیبای عباس و رجزهای کلامی زنجانی همچون «یل یاتار، طوفان یاتار، یاتماز حسینین پرچمی» که زنجان را به لرزه درآورده بود.

آیینی پر از نام دلچسب عباس و بوی اسپند و قدم قدم قربانی‌هایی که زیر پای عزاداران نذر اجابت می‌شوند.

دیروز نوحه‌های فارسی‌ و ترکی حاج مهدی رسولی، روضه‌های سیدیوسف شبیری حال عزاداران را دگرگون کرده بود و فضا فضای عزاداری و خدمت بود؛ هر کسی در این دسته عزای باشکوه درصدد خدمتی بود به عزاداران؛ یکی با واکس زدن کفش‌های عزاداران حسینی و یکی با پخش چایی و شربت نذری و...

4 هزار خادم افتخاری حسینیه نیز مسئولیت برگزاری این دسته باشکوه را برعهده داشتند.

زنجانی‌ها که تمام دیروز عباس عباس گفتند و‌گریستند امروز در تاسوعای عباس نیز در دسته‌های کوچک و بزرگ در حسینیه‌ها و تکایا و خیابان‌ها با عزاداری خود گره به زلف پسر حیدر کرار زده‌اند.

کردستان باوفا در ماتم وفادارترین برادر

کردستان؛ پاره تن ایران اسلامی است؛ از زیباترین و مقاوم‌ترین و باوفاترین‌ و ایرانی‌ترین استان‌های این سرزمین باستانی است. مردمانش؛ مردمان کوهستان هستند؛ همان‌قدر ستبر و باصلابت و مقاوم؛ همانقدر حامی و پشتیبان؛ همان قدر صبور و دوست‌داشتنی؛ مرام و وفا در وجود آنها موج می‌زند؛ کردهای سلحشور کردستان عزیز سالها جوانمردانه و وفادارانه به پای این سرزمین اسلامی 

سر و دست و جان دادند؛ فرزند و مادر و پدر و برادر دادند؛ همین است که از شب گذشته تا به امروز، خون کردستان به جوش آمده و در سوگ باوفاترین و حامی‌ترین برادر و عموی تاریخ ‌گریان است. کردستانی‌های عزیز داغ فقدان برادر را بهتر از هر کسی می‌فهمند؛ کمرشان بارها در جنگ تحمیلی و در هجوم منافقین داخل و خارج خم شده و شکسته است، اما هیچ‌گاه در مقابل دژخیم و منافق سرخم نکرده‌اند. کردستانی‌های باصلابت از دیروز و دیشب؛ نه از هجمه دشمن، که در سوگ عباس بن علی(ع)؛ ساقی در خون غلتیده و برادر قطعه‌قطعه شده سالار شهدای کربلا فروریخته‌اند. 

بوشهرِ دریایی، دل به عباس دریادل داده است 

بوشهر شهر دریاست؛‌ دل دریایی دارد؛ خونگرم است؛ پرمهر است؛ مهر عزیز در رگ‌هایش هست؛ مهر خانواده؛ مهر برادر؛... بوشهر و بوشهری‌های خونگرم و عزیز، داغ فرو ریختن برادر پیش چشم برادر را تا عمق استخوان می‌فهمند؛‌ این داغ سنگین؛ این داغ پرسوز، قرن‌ها و سال‌هاست که در موسیقی بوشهری‌ها جاری است؛ در سنج و دمام‌شان؛ در دسته‌جات و حلقه‌های سینه‌زنی‌شان؛ آنجا که چون برادر؛ پشت به پشت و دست در کمر یکدگر، سراپای وجودشان یکپارچه عزا می‌شود و اشک و آه...

بوشهر عزادار عباس بن علی‌(ع) است و این داغ و سوگ و عزا را با سوز سنج و زنجیر و دمام در سراسر پهنه ساحلی و دریایی خود طنین‌انداز کرده است.

بوشهری‌های خونگرم از روز گذشته در دسته‌های سینه‌زنی و زنجیرزنی به پای عباسِ حسین ‌گریسته‌اند و این‌گریستن و سوگواری کردن همچنان تا به امروز ادامه دارد.

بخشی دیگر از مردم پرمِهر بوشهر نیز با برپایی ایستگاه‌های صلواتی، موکب‌های خدمات‌رسان و پخت نذری و توزیع میان عزاداران و مردم سوگوار اباعبدالله الحسین‌(ع)، شریک در این سوگواره عباسی شده‌اند.

سرزمین هامون؛‌ سیستان و بلوچستان با «شنَسٌتَکا» 

ارادتشان را به عباس‌بن‌علی‌(ع) نشان دادند

سیستان و بلوچستان؛‌ سرزمین آفتاب؛‌ سرزمین دریای ‌هامون؛ سرزمین دل‌های روشن و آفتابی؛ دل‌های دریایی؛ سیستان و بلوچستان سرزمین رنگ‌ها؛ سرزمین زیبایی‌ها؛ سرزمین خشکی‌ها سرزمین کویر؛ سرزمین فارس‌ها و بلوچ‌های ایرانی‌تبارِ عاشق علی‌(ع) و زهرا(س)... مردمان این سرزمین دل‌هایشان دریایی است؛ مثل دریای پاک و آبی چابهار و در این دل‌های دریایی مِهر علی و زهرا و فرزندانشان موج می‌زند؛ مهر حسین(ع)؛ مهر عباس(ع)... و امروز روز عباس است؛ روز مهرورزی؛ روزی وفا؛ روز سقایی که مردمان این دیار‌هامون‌خشکیده آن را خوب می‌فهمند که سقایی بخشی از زندگی آنهاست...

سیستان و بلوچستانی‌ها عزیز در ایام محرم به‌ویژه در شب و روز تاسوعا با آیین‌های مختلف از جمله «شنَسٌتَکا» به سوگ عباس‌بن‌علی‌(ع) نشستند.

«شنَسٌتَکا»؛ گویش محلی سینه‌زنی نشسته است که از قرن‌ها پیش در میان مردم سیستان در ایام محرم رواج داشته و مورد توجه جوانان هم قرار گرفته است.