مغالطه های منطقی: ۱۵ نمونه از مغالطات رایج

به گزارش سرویس سواد رسانه پایگاه خبری 598، هنگام تلاش برای استدلال، مهم است که منطق پشت استدلال شما منطقی باشد. اگر در منطق خطایی مرتکب شوید، این می تواند استدلال شما را تضعیف کند و چیز دیگری برای پشتیبان ادعایتان باقی بگذارد. مواقعی در حرفه شما پیش می آید که ممکن است از شما خواسته شود که بحثی را مطرح کنید، به همین دلیل است که درک اشتباهات منطقی مهم است تا بتوانید از آنها اجتناب کنید.

در این مقاله از ایوسی، فرا خواهید گرفت که مغالطه/اشتباه منطقی چیست و ۱۵ مثال رایج را بررسی خواهیم کرد.

مغالطه منطقی چیست؟

مغالطه منطقی یک خطا در استدلال است که می تواند استدلال شما را باطل کند. هر مغالطه منطقی یکسان به نظر نمی رسد. در حالی که برخی ناهماهنگی های آشکار دارند، برخی دیگر به اندازه کافی ظریف هستند که شناسایی نمی شوند. درک اشتباهات منطقی رایج بخش مهمی از قضاوت درباره استدلال های دیگران و ساختن استدلال های خود است. وقتی از منطقی استفاده می‌کنید که منسجم و منطقی باشد، کارفرما و همکاران شما به احتمال زیاد استدلال‌های شما را جدی می‌گیرند.

نمونه هایی از مغالطه های منطقی

در اینجا اشتباهات منطقی رایجی وجود دارد که ممکن است در طول بحث یا مناظره با آنها روبرو شوید:

۱. مغالطه همبستگی/علت

The correlation/causation fallacy

این مغالطه زمانی است که مردم معتقدند همبستگی برابر است با علیت. اغلب اوقات، همبستگی ها به طور تصادفی یا نیروهای خارجی اتفاق می افتد. آنها لزوماً به این معنا نیستند که یک چیز مستقیماً باعث دیگری می شود. اگرچه در تئوری به نظر می رسد این استدلال آسان باشد، اما در واقعیت تعیین آن می تواند چالش برانگیز باشد.

به عنوان مثال: “وب سایت ما در هفته گذشته ترافیک جدید زیادی داشت. ما همچنین فونت وب سایت خود را هفته گذشته تغییر دادیم. این باعث می شود فکر کنم که فونت جدید ما دلیل بازدید بیشتر وب سایت است.”

مطالب مرتبط: ۲۶ مغالطه منطقی و نحوه تشخیص آنها

۲. مغالطه باند واگن

The bandwagon fallacy

این مغالطه مبتنی بر این ایده است که اگر بسیاری از افراد بر یک نکته موافق باشند، باید درست باشد. مسئله این نوع استدلال این است که صرفاً به دلیل محبوبیت یک ایده، به طور خودکار درست یا درست نیست. وقتی مردم از این نوع استدلال استفاده می کنند، می تواند منجر به مشکلات بزرگی برای شرکت شود. با برداشتن یک گام به عقب و مشاهده شرایط واقعی، می توانید تغییرات معناداری در محل کار خود ایجاد کنید. باور این نوع مغالطه می تواند شما را مستعد فشار همسالان کند.

مثال: “همه از سیاست های شرکت ما راضی هستند. این بدان معناست که نیازی به دریافت بازخورد از کارمندان جدید ما نیست.”

۳. مغالطه شواهد حکایتی

The anecdotal evidence fallacy

به جای استفاده از حقایق و داده های سخت، افرادی که از مغالطه شواهد حکایتی استفاده می کنند، استدلال های خود را بر اساس تجربیات خود قرار می دهند. این نوع استدلال ها بر احساسات بیش از منطق تمرکز دارند. آنها نمی دانند که تجربه یک فرد ممکن است شواهد کافی برای ارائه یک ادعای کلی ارائه نکند. در حالی که ممکن است چیزی در مورد این یک فرد صادق باشد، ممکن است در مورد جمعیت عمومی صدق نکند.

مثال: “هر وقت از سیستم ایمیل خود استفاده می کنم، همیشه با اشکالاتی مواجه می شوم. فکر می کنم باید کل سیستم را برای شرکت جایگزین کنیم.”

۴. مغالطه مرد نی

The straw man fallacy

مغالطه مرد کاهی نام خود را به این دلیل گرفته است که استدلالی نازک است و ماهیت ندارد. این زمانی اتفاق می افتد که حریف شما علیه موضعی که شما حتی سعی در ارائه آن ندارید بحث می کند. با این تاکتیک، آنها تمایل دارند نکاتی را که شما مطرح می‌کنید به اشتباه بیان کنند یا تغییر دهند. به جای بحث در مورد استدلال واقعی شما، آنها به نسخه ضعیف تر یا کاملاً نادرست از آنچه واقعاً منظور شما بود حمله می کنند.

مثال:

شخص A: “من فکر می کنم که جورج یک کپی رایتر با استعداد است و باید ارتقا یابد.”

شخص B: “پس آنچه شما می گویید این است که همه کپی رایترهای دیگر ما بی استعداد هستند؟ این نوع نگرش برای تیم ما آسیب رسان است.”

۵. مغالطه دوراهی کاذب

The false dilemma fallacy

این مغالطه استدلال می کند که شما می توانید همه استدلال ها را به دو دیدگاه متضاد تقسیم کنید. واقعیت این است که اکثر موضوعات دارای طیفی از دیدگاه ها و نظرات هستند. به جای اینکه فرض کنیم یک موضوع بین دو استدلال واضح است، آنها معمولاً روان تر و ظریف تر هستند. اشکال اصلی این نوع مغالطه این است که طرف مقابل را غیر منطقی جلوه می دهد. کسانی که از این نوع استدلال استفاده می کنند، به جای تلاش برای سازش، سعی می کنند مخالف خود را افراطی تر جلوه دهند.

مثال: “اگر رقیب ما به این امر اعتقاد دارد، پس باید اشتباه باشد. ما باید از حمایت از این امر خودداری کنیم، زیرا آرمان های آنها با ما بسیار متفاوت است.”

۶. مغالطه استقرایی تنبلی

The slothful induction fallacy

مردم زمانی که شواهد قابل توجهی را نادیده می گیرند و ادعای خود را بر اساس یک تصادف یا چیزی کاملاً بی ربط مطرح می کنند، از مغالطه استقرایی تنبل استفاده می کنند. با این نوع استدلال، تحقیقات یا شواهدی وجود دارد که به وضوح نشان می دهد که چیزی درست است. شخصی که استدلال خود را مطرح می کند ممکن است این را تصدیق کند یا نتواند.

مثال:

شخص الف: “من از اینکه دیدم فرآیند ورود ما به کارمندان ما را افزایش داد، هیجان زده بودم. وقتی هفته گذشته با کارمندانمان مصاحبه کردم، ۹۸٪ از آنها گفتند که هنوز در شرکت هستند، زیرا در ابتدای راه اندازی از آنها حمایت می شد.”

شخص B: “من فکر می کنم دلیل واقعی اینکه همه اینجا را دوست دارند این است که اجازه می دهیم سگ ها در دفتر کار کنند.”

۷. مغالطه تعمیم عجولانه

The hasty generalization fallacy

وقتی شخصی بر اساس شواهد ضعیف به نتیجه می رسد، از مغالطه تعمیم عجولانه استفاده می کند. کسانی که از این استدلال استفاده می کنند، از شواهد خوب تحقیق و اثبات شده برای بیان ادعاهای خود استفاده نمی کنند. در عوض، آنها ممکن است چند جزئیات کلیدی را که اتفاقاً متناسب با موقعیت آنها باشد انتخاب و انتخاب کنند. در حالی که یک مدرک می تواند استدلال آنها را ثابت کند، آنها در رسیدگی به استدلال های متقابل یا انواع دیگر شواهدی که ممکن است ادعاهای آنها را بی اعتبار کند، کوتاهی می کنند.

مثال: “سیدنی چیزهای زیادی از آخرین عقب نشینی شرکت ما آموخته است. ما باید بخش زیادی از بودجه خود را صرف ارسال کل شرکت خود به عقب نشینی های سالانه کنیم تا همه ما بتوانیم یاد بگیریم.”

۸. مغالطه میانی

The middle ground fallacy

کسانی که از این نوع استدلال استفاده می کنند بر این باورند که یافتن یک سازش بین دو نقطه متضاد باید راه حل درستی باشد. چیزی که آنها ممکن است متوجه نباشند این است که ممکن است راه حل های بهتری وجود داشته باشد که به طور کامل با آن دو استدلال متضاد ارتباطی نداشته باشد. در واقعیت، این استدلال‌ها ممکن است کاملاً نامعتبر باشند، که به این معنی است که یافتن یک حد وسط لزوماً تصمیم درستی نیست.

به عنوان مثال: “من فکر می کنم کارفرمای ما باید حقوق ما را افزایش دهد در حالی که جنی فکر می کند آنها باید ثابت بمانند. برای سازش، کارفرمای ما یک پاداش کوچک آخر سال به ما می دهد.”

۹. اشتباه بار اثبات

The burden of proof fallacy

اشتباه بار اثبات زمانی است که شما فرض می کنید چیزی درست است زیرا هیچ مدرکی علیه آن وجود ندارد. کسانی که از این استدلال استفاده می‌کنند ادعا می‌کنند که ایده‌ها و نظراتشان درست است، زیرا نمی‌توانند هیچ منبع دیگری را پیدا کنند که با آنچه می‌گویند مخالف باشد.

مثال: “همه کمپین بازاریابی ما را دوست دارند، زیرا من نشنیدم که کسی چیز دیگری بگوید.”

۱۰. اشتباه واقعی اسکاتلندی

The no true Scotsman fallacy

این مغالطه زمانی است که یک نفر با رد مثال های متقابل از ادعای عمومی خود محافظت می کند. آنها این کار را با تغییر شرایط اولیه تعمیم خود انجام می دهند تا نمونه های متقابل موجود را باطل کنند.

مثال:

شخص A: “هر نویسنده ای دوست دارد از کاما آکسفورد استفاده کند.”

شخص B: “خب، در واقع، بسیاری از نویسندگانی که از سبک AP پیروی می کنند از ویرگول آکسفورد استفاده نمی کنند.”

شخص A: “پس نویسندگانی که از سبک AP استفاده می کنند نباید نویسنده واقعی باشند.”

۱۱. مغالطه تیزتر تگزاس

The Texas sharpshooter fallacy

این مغالطه نام خود را از داستانی گرفته است که در آن مردی با تفنگ خود به دیوار شلیک می کند و پس از آن هدفی را در اطراف سوراخ گلوله می کشد. سپس او هدف را به مردم نشان می دهد تا ثابت کند که هدف عالی دارد. اساساً، این مغالطه زمانی است که شما شواهد یا داده های خاصی را انتخاب می کنید که با ادعای شما مطابقت دارد و در عین حال بقیه اطلاعاتی را که دارید نادیده می گیرید. محققان اغلب باید مراقب باشند که فقط مجموعه‌هایی از داده‌ها را که فرضیه‌شان را تأیید می‌کنند، انتخاب کنند، در حالی که باید به همه چیزهایی که جمع‌آوری کرده‌اند نگاه کنند.

مثال: “جرمی ادعا می کند که یک تاجر موفق است زیرا در این ماه پنج مشتری جدید پیدا کرده است. چیزی که او ذکر نمی کند این است که فروش او در سال جاری ۵۰٪ کاهش یافته است.”

۱۲. مغالطه همچنین شما

The tu quoque fallacy

آنهایی که از مغالطه tu quoque استفاده می کنند، به جای ارائه یک استدلال متقابل معتبر، انتقادات مخالف خود را با انتقاد دیگری باطل می کنند. با این نوع استدلال، به جای ارائه دلیل منطقی برای استدلال علیه ادعای اصلی خود، راهی برای حمله به حریف خود پیدا می کنید.

مثال:

شخص A: “من فکر می کنم قبل از اینکه بتوانید برای این ارتقا واجد شرایط شوید، به تجربه مدیریت پروژه بیشتری نیاز دارید.”

شخص B: “شما حتی تجربه مدیریت پروژه ندارید، پس کی هستید که این ادعا را دارید؟”

۱۳. مغالطه ناباوری شخصی

The personal incredulity fallacy

وقتی مردم درک چرایی یا چگونگی درستی چیزی را دشوار می دانند، ممکن است از این استدلال برای ادعای نادرست بودن آن استفاده کنند. حتی اگر گروه بزرگی از مردم موافق باشند که باورشان به چیزی چالش برانگیز است، این به طور خودکار به معنای نادرست بودن آن نیست. ممکن است به سادگی به این معنا باشد که آنها برای درک کامل ادعا به زمینه یا اطلاعات بیشتری نیاز دارند.

مثال: “من نمی‌دانم تعامل در رسانه‌های اجتماعی چگونه برای برند ما مفید است، بنابراین من فقط بر روی اشکال سنتی بازاریابی تمرکز می‌کنم.”

۱۴. مغالطه توسل به مرجعیت

The appeal to authority fallacy

وقتی مردم از قدرت سوء استفاده می کنند، این نوع مغالطه ممکن است رخ دهد. کسانی که از این مغالطه استفاده می کنند اغلب به عقاید یا افکار یک نفر اعتماد بیش از حد می کنند. این امر به ویژه زمانی مشهود است که این شخص در حال بحث و جدل در مورد چیزی خارج از تخصص خود باشد. اگرچه درخواست از یک مرجع برای حمایت از استدلال شما می تواند یک تاکتیک مناظره خوب باشد، اما اگر آن را به درستی انجام دهید می تواند گمراه کننده باشد. در حالی که می تواند یکی از ویژگی های بحث شما باشد، باید از حقایق و ارقام مبتنی بر تحقیق نیز برای اثبات نظر خود استفاده کنید.

مثال: “مدیر عامل ما می گوید که ما نیازی به نگرانی در مورد تغییرات آب و هوا نداریم، بنابراین من دیگر نیازی به یافتن راه هایی برای پایداری شرکتمان ندارم.”

۱۵. مغالطه مغالطه

The fallacy fallacy

در حالی که مغالطه های منطقی می توانند استدلال شما را تضعیف کنند، لزوماً ادعاهای شما را نادرست نشان نمی دهند. مغالطه مغالطه زمانی است که کسی متوجه می شود که استدلال شما حاوی یک اشتباه است، که باعث می شود باور کنند کل ادعای شما نادرست است. حتی اگر کسی استدلال ضعیفی داشته باشد، باز هم می توانید متوجه شوید که نظر او درست است.

در مثال زیر، نفر اول از یک مغالطه استفاده می کند تا نشان دهد سگ ها همراهان خوبی هستند. نفر دوم از مغالطه استفاده می کند تا ثابت کند اشتباه می کنند. شخص سوم توضیح می دهد که حتی اگر نفر اول از یک اشتباه برای حمایت از ادعای خود استفاده می کند، در واقع مدرکی وجود دارد که سگ ها همراهان خوبی هستند.

مثال:

شخص A: “سگ ها همراهان خوبی هستند زیرا من آنها را دوست دارم.”

شخص B: “خب، برای من واضح است که شما از مغالطه شواهد حکایتی برای اثبات نظر خود استفاده می کنید. به همین دلیل، برای من سخت است که باور کنم سگ ها حیوانات خانگی خوبی هستند.”

شخص C: “در حالی که آنها از این اشتباه استفاده می کنند، شواهد محکم زیادی وجود دارد که ثابت می کند همراهان خوبی هستند.”