به گزارش سرویس بینالملل پایگاه خبری 598، رژیم صهیونیستی در ماههای اخیر شاهد اعتراضات ساکنانش بوده به نوعی که تعداد اعتراض کنندگان به بیش از 70 هزار نفر رسید. این اعتراضات محبوبیت حزب لیکود و خصوصا نتانیاهو را پس از سالها کاهش داد و جایگاه این حزب را به مرتبه دوم تنزل بخشید. در این بین محبوبیت بنی گانتز رقیب نتانیاهو و وزیر جنگ اسبق رژیم صهیونیستی افزایش یافت.
دولت نتانیاهو در این مدت که دچار اضمحلال و فروپاشی بود، تنها بدنبال راه درویی از سقوط خود میگشت تا اینکه سرانجام حمله به غزه و کشتار مردم و کودکان بیگناه فلسطین آغاز شد. از زمان آغاز حملات رژیم کودککش صهیونیستی به غزه و ترور رهبران جهاد اسلامی، تا حدی اعتراضات ساکنان اراضی اشغالی کاسته شده است.
در این گزارش خبرنگار 598 در مصاحبه با منصور براتی، پژوهشگر و کارشناس حوزه فلسطین به بررسی تحولات اخیر در کشور فلسطین پرداخت.
برخی از کارشناسان بیان میکنند که نتانیاهو با حملاتی که به غزه داشته توانسته بحران داخلی خود را به خارج از شهرکهای صهیونیستی منتقل کند و تا حدودی اعتراضات داخلی را مدیریت کند. به نظر شما این حرف صحیح است یا خیر؟
مشخصا شکی نیست که نتانیاهو یک چنین هدفی را دنبال میکند چراکه 18 هفته است که شهرهای بزرگ اسرائیل شاهد اعتراضات ساکنانش است و بیش از 70هزار نفر به خیابان آمدند که رقم قابل توجهی است. از طرف دیگر این اعتراضات باعث کاهش محبوبیت حذب لیکود و شخص نتانیاهو شده بطوریکه محبوبیت حزب لیکود در برخی از نظرسنجیها تنزل پیدا کرده و در جایگاه دوم قرار گرفته که در مقابل بنی گانتز وزیر دفاع اسرائیل توانسته پس از چندین سال بر حزب لیکود پیشتازی کند. فلذا بخشی از معادله دولت اسرائیل این است که بواسطه این حملات بحران بوجود آمده را مدیریت کنند.
در جدیدترین نظرسنجی منتشر شده توسط روزنامه معاریو ، نتانیاهو با حملاتی که به غزه داشته تاحدی توانسته محبوبیت خود و حزبش را برگرداند. طبیعتا زمانیکه اسرائیل دچار بحران خارجی و درگیری با فلسطین میشود، تعداد معترضانی که به خیابان میآیند تا حد زیادی تحت تاثیر قرار میگیرند و کمتر میشوند. البته بنده روز گذشته معترضان اعلام کردند که برای 19 اُمین هفته پیاپی علیرغم ادامه درگیری اسرائیل و غزه، در اعتراضات شرکت خواهند کرد.
از طرفی مسئله دیگری که نتانیاهو دنبال میکند شکاف انداختن بین گروههای مقاومت است. همانطورکه میدانیم در دو جنگ اخیر و بعد از جنگ سیف القدس (مه 2021) اسرائیل تلاش کرده که صرفا یکی از گروههای مقاومت یعنی جهاد اسلامی را هدف حمله قرار دهد و حماس را از این قاعده مستثنی قرار داده است. این راهبرد صهیونیستها نیز با هدف جلوگیری از گسترش بحران و عدم شرکت یکپارچه گروههای مقاومت در درگیری بوده تا زمینه بوجود آمدن اختلاف در بین گروههای مقاومت بوجود آید.
با توجه به اهداف نتانیاهو از حمله به غزه، برخی از کارشناسان مدعی هستند که گروههای مقاومت باید از واکنش به این حملات خودداری کنند تا با ادامه اعتراضات داخلی رژیم صهیونیستی، دولت نتانیاهو بخودی خود به اضمحلال برود اما از سویی دیگر کارشناسانی نیز بر لزوم پاسخ سخت مقاومت باور دارند. حال به نظر شما چه پاسخی از سوی مقاومت متناسب با شرایط اخیر است؟
رویارویی با رژیم صهیونیستی یک مسئله بسیار پیچیده است و نمیشود صرفا با درنظر گرفتن یک یا دو گزاره تحلیل موضوع را تحلیل کرد. اینکه تصور کنیم مقاومت نسبت به حملات اسرائیل اصلا واکنشی نشان ندهد تا شکاف داخلی صهیونیستها همچنان حفظ و به اوج برسد، از یک طرف میتواند تحلیل درستی باشد اما باید در نظر داشت که مقاومت وادار به دفاع و پاسخ به اسرائیل است. وقتی که اسرائیل اقدام به حمله کرده و چندین نفر از رهبران گروه جهاد اسلامی را دستگیر یا به شهادت رسانده، جهاد اسلامی مجبور به واکنش میشود.
اما از طرف دیگر اینکه درگیری بین رژیم صهیونیستی و گروههای مقاومت شکاف موجود بین صهیونیستها را کمتر میکند نیز وجود دارد و درست است. اما در عین حال نمیشود ما به این نتیجه برسیم که هیچ واکنشی نباید نشان داد. طبیعتا اگر واکنش نشان داده نشود معادله بازدارندگی گروههای مقاومت در برابر اسرائیل بطورکلی از بین خواهد رفت.
آنچه که گروههای مقاومت باید سعی کنند تا از آن طریق بتوانند معادله بازدارندگی خود را تقویت کنند، بحث یکپارچگی است. همانطورکه عرض کردم مثلا در دو سال اخیر صهیونیستها سعی کردند که تفاوتی بین جهاد اسلامی و حماس قائل شوند و حملات خود را به جهاد اسلامی معطوف کنند. بدین طریق اعلام کردند که جهاد اسلامی گروهی شیعی است که مستقیما تحت نفوذ جمهوری اسلامی ایران است و مشکلات و اختلافاتی که اسرائیل با حماس دارد بسیار کمتر است. این مسئله در حقیقت باعث شده که تا حدی یک دوگانگی در بعضی از ملاحظات بین گروههای مقاومت فلسطینی بوجود آید. در واقع نباید صهیونیستها به این احساس برسند که میتوانند از طریق ایجاد دوگانگی بین گروههای مقاومت به اهداف خود برسند و بتوانند تنها با یکی از آنها روبرو شوند.