تروئیکا با بیان این ادعا که «تقاضای قوی و پایدار صادرکنندگان اروپایی برای استفاده از مکانیسم INSTEX، عمدتاً از طرف بخش بشردوستانه وجود داشت» مدعی شد: اما به دلایل سیاسی، ایران به طور سیستماتیک از انجام وظایف اینستکس جلوگیری کرد.
این ادعا در حالی مطرح میشود که «میشل ارهارد باک» رئیس اینستکس پیشتر اعتراف کرده بود که این سازوکار به دلیل تحریمهای آمریکا با اقبال مواجه نشد.
ماجرای این سازوکار به حدی تلخ بود که «میشل ارهارد باک» سومین مدیرعامل این شرکت آلمانی، انگلیسی و فرانسوی به عدم موفقیت این ماموریت اعتراف کرد؛ اما رسانههای زنجیرهای و برخی مقامات دولت قبل با آب و تاب از آن نام برده و به تعریف و تمجید از این کانال مالی میپرداختند:
«اینستکس نشان داد اروپا میتواند مستقل عمل کند(روحانی؛14 بهمن 97)»، «اینستکس ارزشی استراتژیک دارد(ظریف؛ 10 تیر 98)»، «اینستکس بهعنوان یک سازوکار تجاری برای حفظ روابط اقتصادی با ایران... فی نفسه ارزشمند است (عراقچی؛9 آذر 98)»، «اينستكس حكم دلار كاغذي را دارد و بيشتر از ايران، در جوامع بينالمللي تاثيرگذار است و فعال شدن آن ميتواند ايرانهراسي كه در دنيا بهوجود آمده و باعث شده كمتر شركتي ريسك معامله با ايران را قبول كند، تعديل کند (روزنامه اعتماد)» «اینستکس کلید خورد؛ باید به اینستکس فرصت داد؛ سازوکاری که اثر سیاسی آن برای گذر از دام افراطیون مهمتر از گشایشهای اقتصادی آن است. (روزنامه شرق)»، «استقبال بخش خصوصی از اینستکس(روزنامه ایران)»، «فرصتهای اینستکس(روزنامه اعتماد)» و... تنها بخشی از این اظهارات و تحلیلها است.حنیف غفاری کارشناس ارشد روابط بین الملل در همین خصوص نوشت:
نقشه بازی اروپاییان در همان زمان مشخص بود: خرید زمان با هدف تثبیت استراتژی فشار حداکثری آمریکا علیه ایران!
آنها (اروپاییان) خلق ساختارهای اقتصادی نامرئی و غیرعملیاتی (با هدف اعلامی تامین نیازهای اقتصادی ایران) را دستمایهای برای حفظ یکطرفه ایران و تعهداتش در برجام قلمداد می کردند.
اکنون، در سال 2023 میلادی و درحالی که بیش از 4 سال از خروج رسمی ترامپ از توافق هستهای سپری شده است، مقامات اروپایی در بیانیهای وقیحانه مدعی میشوند که اینستکس عمدتاً به مثابه مجرایی جهت مبادلات بشردوستانه با ایران تعریف شده است!
همین اعتراف ناخواسته اروپاییان نشان میدهد که اینستکس تا چه اندازهای با فلسفه و هدف اولیهای که بر مبنای آن تاسیس شده فاصله دارد!
فراتر از آن، در جریان مبادلات بشردوستانه نیز این ساختار (بر خلاف ادعای اروپاییان) کارآمدی نداشته است!
بهتر است اروپاییان به همین سوال ساده پاسخ دهند که چرا کشور سوئد به عنوان یکی از بانیان تشکیل اینستکس، از ارسال داروهای لازم به کودکان پروانهای در ایران جلوگیری کرده است؟ مگر جمهوری اسلامی ایران بارها خواستار دسترسی به این داروها جهت مداوای کودکان مبتلا به این بیماری صعب العلاج نشده بود؟
در دوران شیوع کرونا نیز همین روند طی شد. اینستکس به جای مجرایی برای تامین نیازهای دارویی و درمانی ایران، تبدیل به یک اهرم فشار پنهان جهت وادارسازی ایران به انجام یکطرفه تعهدتش در برجام تبدیل شد.
گفتنی است: اینستکس ۹ ماه بعد از خروج غیر قانونی آمریکا از برجام، بهمن ۱۳۹۷ با کلی منت از سوی سه کشور اروپایی انگلیس، آلمان و فرانسه برای تسهیل تجارت غیردلاری با تهران ایجاد شد.
منابع: ایرنا - کیهان - تسنیم