ندای انقلاب،
سایت رادیو زمانه که با هزینه های پارلمان هلند اداره میشود در یادداشتی
به بررسی روابط زن ومرد (ازدواج و روابط دوستی) پرداخته است است.
بر اساس این گزارش، این سایت در یادداشتی با عنوان «زن، مرد و روابط
دوستانه» سعی در واکاوی نقش زنان و مردان و روابط فی مابین در جامعه و
مقایسه اعتقادات گذشته وحال دارد.
«ونداد زمانی» که کارنامه مقاله نویسی او نشان از علاقه وافر وی به مسائل
جنسی و روابط زن و مرد دارد در ابتدای مقاله می آورد: «بر اساس ارزشهای
اخلاقی، مذهبی و معیشتی که از قدیم وجود داشته، قرار نبوده است که زنان و
مردان دوست هم باشند. تنها رابطه عاطفی متصور شده بین دو جنس مخالف در عشق
رمانتیک و ازدواج خلاصه میشده است و بس.»
او با سند قرار دادن مقاله لیندا ساپادین روانش شناس آنریکایی معتقد است:
«این برداشت که زنان و مردان فقط برای رابطه عاشقانه ساخته شدهاند، مربوط
به دوران قدیم است.زنان دیگر نباید در «خانه» بمانند و مردان در «بیرون»
کار کنند و فقط با هدف ازدواج به همدیگر نزدیک شوند.»
او صراحتا با بیان قسمت هایی از مقاله لیندا ساپادین سعی در به انحطاط
کشیدن بنیان خانواده دارد می آورد: «زنان و مردان در محیط کار، ضمن تماس و
آشنایی بیشتر متوجه میشوند که علاقههای مشترک زیادی دارند که میتواند به
دوستی و رفاقت آنها بایکدیگر منتهی شود.» اما ونداد زمانی از پیامدهای این
روابط درمحیط کار هیچ سخنی بر زبان نرانده است.
«وندادزمانی» مدعی می شود که گذر زمان روند نگاه انسان ها به روابط زن و
مرد را تغییر میدهد : «در طی 200 سال گذشته آهنگ تغییر نگاه انسان به مسائل
مختلف، به مدد شیوه جدید زندگی و کار شدت بیشتری به خود گرفته و به نسبت
تسلط هرچه بیشتر اقتصاد و کار دردنیای مدرن، تجربههای آشنایی، همکاری و
دوستی بین زنان و مردان نیز گسترش یافته است.»
هرچند وی به قدرت مسایل جنسی در روابط زنان و مدران اذعان می کند اما
همچنان سعی دارد به روابط بین زن و مرد اصرار ورزد: «مهمترین عاملی که
رابطه مردان و زنان را به عنوان دوست به زیرسئوال میبرد احساس پرقدرت جنسی
است؛ انرژی و جذبه تعیین کنندهای که ممکن است دوستیها را به مسیرهای
دیگر بکشاند. درواقع تفاوت ذاتی مردان و زنان عامل اساسی دیگری است که
دوستی با جنس مخالف را ممکن است دشوار سازد. پذیرفتن محدودیتها وشرایط
تعیین کنندهای که رابطه دوستی بین زنان ومردان را مختل میکند قدم اولی
است که بسیاری از رفتارگرایان، جامعهشناسان و روانشناسان روی آن انگشت
میگذارند.»
حتی اعترافات دکتر ساپادین در فصلنامه«روابط خصوصی و اجتماعی» نیز نمی
تواند مانع القاء نظر «زمانی» به جامعه کنونی شود. دکتر ساپادین در این
فصلنامه در گفتگو با150 زن و مرد کارمند به این نتیجه رسیده است که 62 درصد
از آنها اقرار کردهاند که به انگیزههای جنسی در دوستی با جنس مخالف
اهمیت میدهند. بنابراین به جای انکار علاقه جنسی احتمالی، دوستان غیر
همجنس بهتر است به طور صریح درباره آن حرف بزنند و راه حل مناسب را به دست
آورند تا دوستیشان پایدار شود.
هر چند «ونداد زمانی» پای مخالفین این طرح را به میان آورده است اما در
پایان بار دیگر بر مقصود خود روابط آزاد میان زن و مرد است اصرار می ورزد و
مقاله خود را با این نتیجه گیری به پایان می رساند: «باهمه این تفاسیر،
متخصصان و پژوهشگران روابط خصوصی و اجتماعی بر این باورند که باوجود همه
سدها و امکانات طبیعی و ذاتی که دوستی بین دو جنس مخالف را کمیاب
میسازد،امکان دوستی بین دوجنس مخالف در حال گسترش است. نوع زندگی جدید به
افراد ثابت میکند که امکان دوستی دائمی و به دور از وسوسههای جنسی
امکانپذیر است. »
در پایان به نظر می رسد این مقاله نویس مسائل جنسی بهتر است به جای
پرداختن به مسائل جنسی و پیشنهاد روابط زن و مرد در جوامع امروزی کمی بیش
از پیش به عواقب آزاد این روابط فکر کند و دلایل عدم ثبات خانواده در جوامع
غربی را بررسی نماید.