به گزارش سرویس اقتصادی پایگاه 598، اعمال فیلترینگ و محدودیت دسترسی به برخی شبکههای اجتماعی در هفتههای اخیر، باعث شد تا بسیاری از کسب و کارهایی که در بستر این شبکههای فیلتر شده فعالیت داشتنند، عملا با بحران فقدان مخاطب و مشتری مواجه شوند.
این فیلترینگ از دید ناظران و متولیان فضای مجازی کشور علل متعددی دارد که شاید مهمترین آنان، تلاش برای کنترل و مقابله با هجمههای تبلیغاتی دشمن بر علیه منافع ملی کشور و صیانت از اخلاق و عفت عمومی باشد.
برای همین نیز بسیاری از این کسب و کارها _که با فیلترینگ متضرر شده بودند_ برای ادامه فعالیت خود به اپلیکیشنهای ایرانی نظیر «ایتا» و «روبیکا» روی آوردند و در بستر این فضا، سعی بر جذب مخاطب و مشتری دارند.
این کوچ کردن به پلتفرمهای ایرانی اگرچه به خودی خود دارای مشکلاتی است و دارندگان کسب و کار در فضای مجازی شاید نتوانند از جامعه مخاطبی چون گذشته بهرهمند شود؛ با این وجود نواقص پلتفرمهای ایرانی در کنار قوانین دست و پاگیر آنها به چالش جدیدی برای دارندگان کسب و کار در فضای مجازی تبدیل شده است.
یکی از این چالشها نبود ساز و کارهای «الگوریتم جذب مخاطب» در پلتفرمهای ایرانی است. هر فرد در اپلیکیشنی چون اینستاگرام، با رعایت یک سری اصول میتواند محتواهای منتشر شده خود را در معرض نمایش افرادی زیادی قرار دهد و از این طریق تعداد قابل توجهی مخاطب جذب کند.
در اینستاگرام این الگورتیمها تحت عناوینی چون «هشتگ» و «اکسپلور» وجود دارد؛ اما در پلتفرمهای ایرانی این بستر _مثل اکسپلور_ یا فراهم نیست و یا همچون هشتگ به گونهای است که به نحو احسن نمیتوان از آن انتظار جذب مخاطب و بیشتر دیده شدن را داشت.
از طرفی کوچ یک باره تعداد زیادی از کاربران به پلتفرمهای ایرانی باعث شد تا صاحبان این پلتفرمها، قیمتهای نجومی را برای تبلیغ صفحات وضع کنند. بررسیها نشان میدهد تبلیغات در صفحات پیام رسان تلگرام _که با وجود فیلترینگ، همچنان مخاطب بالاتری از اپلیکیشنهای ایرانی دارد_ بعضا تا یک دهم تبلیغات در پیام رسان ایرانی ایتا است.
به عبارتی پلتفرمهای ایرانی به قدری هزینه تبلیغات را بالا برده است که عملا بخشی از اعظمی از سود بسیاری از کسب و کارهای خُرد فعال در فضای مجازی را میگیرد؛ این در حالی است که متولیان فضای مجازی کشور اگر واقعا به دنبال جایگزینی پلتفرمهای ایرانی به جای مدلهای خارجی هستند؛ میبایست سودآوری حاصل از تبلیغات در پلتفرمهای ایرانی را به حداقل برسانند.
روی هم رفته فضای مجازی اگر تسهیلگر نباشد نمیتواند مخاطبان را به خودش جذب کند و دولت و سایر مجموعههای دلسوز منافع ملی کشور، باید علاوه بهبود زیرساختهای پلتفرمهای ایرانی، در خصوص هزینههای فعالیت در این پلتفرمها نیز چارهاندیشی کنند.