آبله میمونی برای چه افرادی خطرناک‌ است؟

اگر بخواهیم به طور واضح به این پرسش پاسخ بدهیم باید بگوییم که آبله میمونی، کووید دیگری نیست و برای مهار شیوع آبله میمونی هنوز هم به قرنطینه نیازی نیست.

با این حال، این یک شیوع غیرمعمول و بی سابقه از بیماری آبله میمونی است.

متخصصان این بیماری، کاملا غافلگیر شده‌اند و زمانیکه یک ویروس رفتار معمول خود را تغییر می‌دهد نگران کننده می‌شود.

به گزارش مرکز اطلاع رسانی سازمان جهانی بهداشت، در بیشتر موارد، علائم بیماری آبله میمونی در عرض چند هفته خود به خود از بین می‌روند با این حال این بیماری در برخی افراد می‌تواند منجر به عوارض پزشکی و حتی مرگ شود.

نوزادان، کودکان و افرادی که دارای نقص سیستم ایمنی هستند ممکن است در معرض خطر ابتلا به نوع شدید بیماری و حتی مرگ ناشی از آبله میمونی باشند.

همچنین از عوارض آبله میمونی می‌توان به بروز عفونت‌های پوستی ثانویه، ذات الریه، گیجی و مشکلات چشمی اشاره کرد.

آمارهای پیشین از کشورهای درگیر با این بیماری نشان می‌دهد که در گذشته بین یک تا ۱۰ درصد افراد مبتلا به آبله میمونی جان خود را از دست داده اند.

در عین حال توجه به این نکته نیز ضروری است که میزان مرگ و میر در مناطق مختلف ممکن است به دلیل تعدادی از عوامل مانند میزان دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی متفاوت باشد.

زیستگاه طبیعی این ویروس، حیوانات وحشی هستند که در واقع تصور می‌شود جوندگان باشند تا میمون ها. فردی در جنگل‌های استوایی غرب و مرکز آفریقا با یک موجود آلوده تماس پیدا می‌کند و باعث می‌شود ویروس در بین گونه‌ها جهش یابد.

بثورات پوستی ظاهر می‌شود، سپس تاول می‌زند و پوسته پوسته می‌شود.

اما در حال حاضر این ویروس خارج از زیستگاه معمول خود قرار دارد و در تلاش برای گسترش یافتن است. در چند ماه اخیر برای اولین بار این ویروس در افرادی یافت می‌شود که هیچ ارتباط واضحی با غرب و مرکز آفریقا ندارند.

یک محقق در این باره گفت: در موقعیت بسیار جدیدی قرار داریم که تعجب آور و نگران کننده است. این، کووید دوم نیست، اما باید به درستی اقدام کنیم تا از نفوذ بیشتر ویروس جلوگیری نماییم؛ این چیزی است که واقعا می‌خواهیم از آن اجتناب کنیم.

آبله میمونی چه علائمی دارد و چگونه سرایت می‌کند؟

آبله میمونی مشابه به آبله مرغان است، اما شدت و سرایت‌پذیری آن کمتر است. تب، سردرد، ورم، درد عضلانی، احساس خستگی، بروز بثورات پوستی به ویژه روی صورت، دست‌ها و پاها از جمله علائم آن است.

این بیماری از طریق تماس نزدیک با حیوان یا فرد آلوده و لمس اشیاء مورد استفاده بیمار منتقل می‌شود. همچنین واکسن آبله مرغان و مصرف داروهای ضد ویروسی می‌تواند به تسکین علائم بیماری آبله میمونی نیز کمک کند.

بررسی موارد اخیر شیوع آبله میمونی

با افزایش شیوع بیماری آبله میمونی در برخی از کشورها، کارشناسان و متخصصان حوزه پزشکی در حال جمع آوری شواهد بیشتری درباره چگونگی ابتلای افراد به این بیماری و علائم معمول آن به ویژه در مورد اخیر شیوع آن در کشورهای خارج از قاره آفریقا هستند.

آبله میمونی ده‌ها سال است که در چندین کشور آفریقایی وجود داشته است با این حال برخلاف موارد قبلی شیوع این بیماری در این قاره، اکنون این ویروس در خارج از آفریقا عمدتاً از طریق تماس جنسی منتقل می‌شود.

دو علامت مهم این بیماری عبارتند از "تب اغلب همراه با دردهای عضلانی" و "ضایعات پوستی" هستند با این حال بررسی‌های جدید نشان می‌دهد که علائم آبله میمونی در شیوع فعلی این بیماری کمی نسبت به علائم آن در شیوع‌های قبلی در آفریقا متفاوت است.

به گفته متخصصان، علت این تفاوت احتمالا نوع انتقال این بیماری است که در کشورهای خارج از قاره آفریقا اندکی متفاوت است.

چه کسانی در معرض خطر ابتلا به آبله میمونی هستند؟

افرادی که با فرد مبتلا به آبله میمونی زندگی کرده یا با وی تماس نزدیک دارند و همچنین افرادی که در تماس با حیواناتی هستند که ممکن است به این ویروس آلوده شوند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند. کارکنان بهداشتی نیز می‌بایست در هنگام مراقبت از بیماران آبله میمونی اقدامات بهداشتی پیشگیرانه را به منظور عدم ابتلا به این بیماری رعایت کنند.

افرادی که در برابر آبله واکسینه شده اند ممکن است در برابر آبله میمونی نیز ایمنی نسبی داشته باشند با این حال بعید است جوانان علیه بیماری آبله واکسینه شده باشند، زیرا واکسیناسیون آبله در بیشتر مناطق جهان پس از ریشه‌کنی آن در سال ۱۹۸۰ میلادی متوقف شد.

همچنین افرادی که علیه بیماری آبله واکسینه شده‌اند نیز می‌بایست اقدامات احتیاطی و پیشگیرانه توصیه شده را برای محافظت از خود و دیگران انجام دهند.