چرا پکن هواپیمای پلوسی را هدف قرار نداد؟

به گزارش پایگاه 598، سفر تحریک‌آمیز و جنجالی اخیر «نانسی پلوسی» رئیس مجلس نمایندگان آمریکا به جزیره تایوان، و پاسخ پکن به این اقدام، همچنان سوژه گزارش‌های رسانه‌های مختلف است.

روزنامه قطری «رأی الیوم» با انتشار یادداشتی در این خصوص که چرا چین هواپیمای حامل پلوسی را هدف قرار نداد تا رضایت هوادارانش را جلب کند، نوشت که پکن برای انجام سناریوی حمله به تایوان، تنها ۴۸ ساعت زمان نیاز دارد و این زمان برای آن‌که غرب بخواهد واکنشی در حمایت از تایوان نشان دهد، کافی نیست. 

واکنش منطقی و واقع‌گرایانه پکن به سفر پلوسی
در مقدمه این یادداشت آمده است: «تمام دنیا منتظر واکنش چین به سفر نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا به جزیره تایوان بود و همزمان با فرود هواپیمای پلوسی در فرودگاه این جزیره که پکن آن را بخشی از خاک خود می‌داند، و از این امر کوتاه نخواهد آمد، همه نفس‌ها در سینه‌ها حبس بود. اما این هواپیما پس از گرفتن مجوز رسمی فرود، سالم به زمین نشست».

بر این اساس، انتقادها یا امیدها در اردوگاه مؤید چین درباره واکنش پکن به این اقدام پلوسی، به سطح هدف قرار دادن هواپیمای پلوسی یا حداقل ندادن مجوز فرود آن در تایوان  رسیده بود اما وزارت خارجه چین که گفته بود پاسخ «قاطع و سخت» به این سفر خواهد داد، اعلام نکرده بود که این پاسخ به سطح هدف قرار دادن هواپیمای پلوسی و سرنگونی آن خواهد رسید. بلکه مقصود پکن این بود که نحوه تعامل با این سفر، واقع‌گرایانه و منطبق بر منطق سیاسی و فهماندن این مسئله به آمریکایی‌ها که نمی‌توان با تایوان به عنوان یک کشور مستقل که بخشی جدایی‌ناپذیر از خاک چین است، خواهد بود.

چرا پکن هواپیمای پلوسی را هدف قرار نداد؟
نگارنده در ادامه نظر برخی از ناظران سیاسی را تایید می‌کند که اگر چین هواپیمای پلوسی را هدف قرار می‌داد در واقع هواپیمای یک مقام آمریکایی ۸۲ ساله را مورد حمله قرار داده بود در حالی که او و هیأت همراهش، تهدیدی نظامی برای چین نبودند. در چنین حالتی منادیان جهاد آزاد، انتقادها علیه چین را آغاز می‌کردند زیرا پلوسی بالاترین مقام قوه مقننه در ایالات متحده به شمار می‌رود و زخمی کردن یا کشتن او با اصول چینی که به قوانین بین‌المللی احترام می‌گذارند و همچنین با سیاست‌های پکن که از ایالات متحده برای دخالت در امور کشورهای منطقه و اقداماتی نظیر کودتا‌ها، ترورها و براندازی نظام‌های مختلف با برپا کردن جنگ‌ها، انتقاد می‌کند، در تضاد است.

نویسنده معتقد است که اشتیاق به واکنش چین در اردوگاه طرفدار پکن، در جهت دیگر، در پاسخ متفکرانه و مؤثر آن نهفته است نه پاسخ پوپولیستی که به نفع چین  به عنوان صاحب قدرتمندترین اقتصاد نوظهور، نیست. کشوری که در حال آماده شدن برای رهبری جهان و پایین کشیدن ایالات متحده از عرش است.به اعلام یک مرکز پیشرو در پژوهش‌های اقتصادی، چین تا سال ۲۰۲۸ به بزرگترین اقتصاد جهان تبدیل خواهد شد، یعنی حتی پنج سال زودتر از آن‌چه که پیشتر انتظار می‌رفت. مرکز مطالعات اقتصاد و بازرگانی (CEBR) - مستقر در بریتانیا - همچنین گزارش داد که همه‌گیری کرونا و پیامدهای اقتصادی آن به نفع چین بود. مدیریت ماهرانه پکن برای این بحران، این کشور را به اصلی‌ترین اقتصاد جهانی تبدیل خواهد کرد که در سالهای آتی، در جهان گسترش خواهد یافت. 

پاسخ سخت پکن به تایوان
در این یادداشت آمده است: چین پاسخ به سفر پلوسی را با محاصره اقتصادی تایوان و جلوگیری از صادرات مواد غذایی آن، آغاز کرد. سپس ارتش چین  نشان داد که چیزی به نام « آب های سرزمینی» برای این جزیره وجود ندارد، یعنی تایوان بخشی از چین است و ناوگان چینی در آب‌های سرزمینی خودش دریانوردی می‌کند. پکن با حمله به سرور ارتباطات وزارت دفاع تایوان و تمدید مانورهای نظامی در اطراف تایوان تا روز دوشنبه پیش، به عنوان بخشی از واکنش بزرگ‌تر چین که با حمله رسمی به تایوان و الحاق رسمی آن به سرزمین چین خاتمه می‌یابد، احساس عدم راحتی خیال تایوان را تقویت کرد.

پکن برای تصرف تایوان تنها ۴۸ ساعت زمان نیاز دارد
به اعتقاد نویسنده، چینی‌ها اگر برای حمله به تایوان تصمیم بگیرند، زیاد منتظر نخواهند ماند و تایوان ظرف تنها ۴۸ ساعت از شروع حمله تصرف می‌شود و در حالی که غرب سعی دارد پکن را با تله حمله تحریک آمیز به دام بیاندازد، تنها ۴۸ ساعت تهاجم، راه را بر غرب برای هرگونه پاسخی خواهد بست.روزنامه «تلگراف» به نقل از منابع آگاه دیپلماتیک درباره سناریوی حمله به تایوان نوشت که با توجه به تجربه جنگ کنونی در اوکراین، جهان برای مقابله با شوک حمله روسیه به اوکراین، دو روز زمان نیاز داشت اما در صورت آغاز حمله به پکن، ظرف دو روز، پکن خود را برای دستیابی به دستاوردهای برگشت ناپذیر در تایوان آماده می‌کند.

سناریوهای پکن برای حمله به تایوان
بر این اساس، حمله چین برای کنترل تایوان، مبتنی بر چهار سناریو خواهد بود. اول: محاصره تایوان از همه طرف.دوم: کنترل جزیره‌های کوچک در استان فوجیان است که در ۱۰ کیلومتری سرزمین اصلی چین قرار دارند. سوم: آغاز حمله هوایی ضمن اجتناب از هدف قراردادن غیرنظامیان. در نهایت، برجسته‌ترین سناریو، تهاجم کامل به تایوان است.

در ادامه این یادداشت آمده است: جنگ الکترونیک عامل اساسی و مهمی است که چین به آن متوسل خواهد شد و با از کارانداختن پدافند هوایی تایوان و ایجاد سردرگمی در میان ساکنان آن، نیروی اراده آن‌ها را برای دفاع معنوی و نظامی از این جزیره از بین خواهد برد.

به اعتقاد نگارنده، ایالات متحده تلاش دارد تا این ایده را ترویج دهد که تایوان بخشی از چین نیست و به آن وابسته نیست. این ایده‌ای است که با جسارت دادن اجازه سفر پلوسی به چین و با هماهنگی دولت جو بایدن آغاز شد. در حالی که بایدن تلاش کرد ادعا کند که انتخاب انجام این سفر را به رئیس مجلس نمایندگان آمریکا داده است. چیزی که چین و حتی محافل سیاسی و اجتماعی آن را به خوبی درک کردند. «راجر واترز» هنرمند مشهور بریتانیایی در خصوص این موضوع هشدار داد و در خصوص ترویج این ایده به CNN گفت: «تایوان بخشی از چین است...شما پروپاگاندایی را که به راه انداخته‌اید، باور دارید. آیا این چین بود که به عراق حمله کرد و یک میلیون نفر را کشت؟ از خود بپرسید که چین به چه کشورهایی حمله کرده و مردم آن را قتل عام کرده است؟».

واکنش عاقلانه کشورهای عربی به اقدام تحریک‌آمیز آمریکا
بر این اساس، در حاشیه تاکید واشنگتن بر خشم چین، کشورهای عربی ازجمله کشورهای عربی حوزه خلیج فارس مانند امارات و کویت به سرعت حمایت خود را از اصل «چین واحد» اعلام کردند. زیرا این کشورها متوجه شدند که اگر حمایت خود را از موضع متحد آمریکایی خود در مورد استقلال دولت چین اعلام کنند،  مرتکب اشتباه بزرگی خواهند شد. زیرا حتی اگر دولت آمریکا قصد خود در تغییر وضعیت موجود در تایوان را نفی کند، اقدامات آن چیز دیگری را نشان می دهد.

«وانگ یی» وزیر امور خارجه چین در خصوص این بدخواهی آمریکا گفت: «تاکتیک معمول آمریکا این است که ابتدا مشکلاتی را ایجاد کند و سپس از آن برای رسیدن به اهداف خود استفاده کند، اما این رویکرد در مورد چین کارساز نخواهد بود».

پکن دیر یا زود به تایوان حمله می‌کند
به اعتقاد نویسنده، مردم تایوان مانند مردم اوکراین سرانجام متوجه خواهند شد که سفر پلوسی برای آن‌ها نتایج فاجعه‌باری خواهد داشت. شاید ساکنان تایوان زمانی که ارتش چین وارد خاک این جزیره شود همان‌طور که با آب‌های این جزیره برخورد کرد و آن را بخشی از حاکمیت خود دانست، رفتار کند، متوجه این شوند که سفر پلوسی به آرزوی جدایی‌طلبی یا خودمختاری تایوان پایان داد. هرچند که شماری از ساکنان تایوان پیش از سفر پلوسی درباره خطرات این امر به دولت خود هشدار داده بودند و برخی از آن‌ها از پلوسی می‌خواستند که به جزیره‌شان نزدیک نشود زیرا جهنم خشم چین پس از خروج پلوسی از تایوان در انتظار آنها خواهد بود، و به نظر می رسد این پیش‌بینی‌ آنها به حقیقت پیوسته است.

در پایان این یادداشت آمده است: «تایوان تخمین زده که حمله چین ممکن است در اوایل سال ۲۰۲۳ رخ دهد، اما این تخمین‌ها ممکن است به دلیل سفر خانم پلوسی، ۸۲ ساله و اعلام همبستگی نامناسب آن،که برای تایوانی‌ها بلاهایی را به همراه خواهد داشت، تغییر کند».