هشدارهایی که مسئولان نفتی جدی نگرفتند

فارس، دیروز سامانه‌های الکترونیک و شبکه داخلی وزارت نفت مورد حمله سایبری قرار گرفت و یک ویروس مخرب به سامانه‌های اینترنتی و الکترونیکی وزارت نفت راه یافت.

ظاهراً این ویروس تنها برای تخریب و از بین بردن اطلاعات طراحی شده و وزارت نفت برای جلوگیری از آسیب‌های احتمالی سرورهای خود را خاموش کرده و سیستم‌های الکترونیکی شرکت‌های تابعه شرکت ملی نفت و دیگر شرکت‌ها را نیز قطع کرده است.

بر پایه این گزارش یکی از اهداف احتمالی این ویروس سیستم EOR یا اتوماسیون اداری وزارت نفت و همچنین اطلاعات فنی صنعت نفت بوده است تا با تخریب آن در راه توسعه صنعت نفت اختلال ایجاد کند.

بر این اساس به نظر می‌رسد وزارت نفت و به خصوص واحد فن‌آوری اطلاعات شرکت ملی نفت که ارائه خدمات اینترنی و شبکه به دیگر شرکت‌ها و خود وزارت نفت را بر عهده دارد باید با حساسیت زیاد با این مساله مواجه شده و از اطلاعات الکترونیک این صنعت به دقت مواظبت کند.

*ویروس‌هایی با مقاصد سیاسی/ هشدارهایی که جدی گرفته نشد

بر پایه این گزارش غلامرضا جلالی رئیس سازمان پدافند غیرعامل کشور پیش از این به جد درباره حملات سایبری به صنعت نفت هشدار داده بود. فارغ از هشدارهای غیر رسمی، رییس سازمان پدافند غیرعامل کشور در آبان ماه سال گذشته با اشاره به فعالیت های گسترده دشمنان در فضای سایبری، بر ضرورت تقویت زیرساخت های مقابله با تهدیدات سایبری در وزارت نفت تاکید کرده بود.

وی همچنین در دی ماه گذشته درباره تهدیدات سایبری گفته بود: "سناریوهای مختلفی در این زمینه وجود دارد که یکی از آنها مربوط به عملیات مستقل سایبری با هدف فلج سازی راهبردی در مدل حمله چند مرحله ای با حمله به زیرساخت های بانکی و پولی، مدیریت و کنترل، خدمات عمومی، امنیت، انرژی، ارتباطات و اطلاع رسانی است که با تولید بی نظمی و بی ثباتی در مسیر به هم زدن اقتدار نظام طراحی می شود."

وی همچنین گفته بود:" روزانه 55 هزار ویروس رایانه ای در جهان تولید و منتشر می شود که بر اساس تخمین اغلب مقاصد سیاسی و هکری را دنبال می کند. حوزه انرژی بیشترین حملات سایبری دو سال گذشته را به خود اختصاص داده است."

*حملات سایبری؛ موج آخر جنگ پنهان نفت

بر پایه این گزارش به نظر می‌رسد تهدیدات و حملات سایبری موج دیگری از جنگ خاموش اقتصادی و نفتی کشورهای سلطه‌گر علیه استقلال سیاسی و اقتصادی کشورمان است که باید به دقت برای مقابله با آن برنامه‌ریزی شود. شاید بتوان آغاز جنگ خاموش نفت را تعلل شرکت‌های اروپایی با فشار دولت‌هایشان در اجرای پروژه‌های نفت و گاز ایران و سرمایه‌گذاری نکردن در پروژه‌های سودآور نفت و گاز کشور دانست.

اما موج اصلی این جنگ خاموش با تحریم تجهیزات نفتی مورد نیاز صنعت نفت آغاز شد. صنعت نفت ایران در بعضی بخش‌های مهم و استراتژیک به کالاهای ساخت خارج نیاز دارد و هم از این رو است که تحریم این قطعات برای به بن‌بست کشاندن پروژه‌های مهم صنعت نفت در دستور کار غربی‌ها قرار گرفت. آن هم در شرایطی که به جز نیاز ایران به این قطعات، شرکت‌های اروپایی به دلیل بحران اقتصادی به فروش این تجهیرات و باقی ماندن در عرصه رقابت نیاز وافری داشتند.

تحریم خرید نفت ایران از سوی اتحادیه اروپا گام بعدی این حمله خاموش بود که اثرات آن پیش از ایران بر اقتصادهای اروپایی ظاهر و حتی بر نتایج انتخابات این کشورها تاثیرگذار ارزیابی شد. بر این اساس با ناکامی نسبی این اقدامات، حمله سایبری به عنوان برگ آخر جنگ اقتصادی و نفتی رونمایی شد تا غربی‌ها نشان دهند از هیچ اقدامی برای ضربه زدن به اقتصاد کشورمان فروگذار نمی‌کنند.

با وجود خباثت دشمن در برنامه‌ریزی علیه منافع ملی ایران، ما باید در کشور برای مقابله با این حملات آمادگی ایجاد کرده و زیساخت‌های لازم را تقویت کنیم.

اغلب این بحران‌ها در صورت مدیریت صحیح قابلیت بالقوه تبدیل شدن به فرصت‌های طلایی را در خود پنهان دارند. بر این اساس به جای رفتارهای متکبرانه و غره شدن به داشته‌ها، باید نگاه را به آینده و تهدیدات و فرصت‌های آن معطوف کنیم و در عین حال هشدارهای دلسوزان را جدی بگیریم.

چنانکه خروج پایگاه‌های اطلاع رسانی وزارت نفت و شرکت ملی نفت از دسترس نشان می‌دهد علیرغم درخواست وزیر ارتباطات از همه وزارتخانه‌ها و ادارات دولتی برای انتقال میزبانی سرور سایت و پشتیبانی اینترنت به داخل کشور، ظاهرا سرور شرکت ملی نفت از خارج از کشور پشتیبانی می‌شده است.