صدای مظلومیت بحرینی‌ها هم با فرمول یک به گوش می‌رسد

خبرنامه دانشجویان ایران، عزت شاهی در بخشی از خاطرات خود در این باره می آورد: "همه بازیها انجام شده بود. آخرین بازی، بازی تیم ملی ایران با اسرائیل بود. برای این روز ما یک سری پلاکارد که با دو چوب افراشته میشد درست کردیم و در کنار کلیسایی که در نزدیکی امجدیه بود گذاشتیم و مردم را برای برداشتن پلاکاردها تحریک و تشویق میکردیم. متن پلاکاردها در محکومیت اسرائیل و دولت ایران و حمایت از مردم فلسطین بود و در شعارهایی هم که سر داده میشد حساب مردم را از دولت ایران جدا میکرد. در آن زمان نخست وزیر اسرائیل، خانم گلدا مایر بود و در مقابل اسرائیل فردی که مبارزات مردمی را هدایت و رهبری میکرد آقای یاسر عرفات بود. شعارها هم علیه گلدا مایر و به دفاع از عرفات بود."

وی در ادامه می‌نویسد: "در نیمه اول بازی، ایران یک هیچ جلو بود و در نیمه دوم اسرائیل آن را جبران کرد و یک یک مساوی شدند. نتیجه کار به وقت اضافه کشیده شد که ایران توانست گل برتری را درون دروازه حریف بنشاند. ساعت 8 عصر، پس از کلی لحظه شماری مسابقه به پایان رسید. با از کار افتادن اتوبوس های شرکت واحد، جمعیت از خیابان روزولت (شهید مفتح) پائین آمدند. در انتهای خیابان روزولت، جمعیت به سه دسته تقسیم شد. یک دسته به سمت میدان فوزیه (امام حسین) و دسته دیگر به سمت چهار راه مخبرالدوله رفتند. جمعیت اصلی هم به سوی میدان فردوسی و 24 اسفند (انقلاب) هدایت شدند."

اعراب آن روزها به خاطر شکست در جنگ شش روزه با اسراییل، تیم های ورزشی خود را ملزم کرده بودند، اسراییل را تحریم کنند، این بازی از آن جهت  اهمیت داشت.

مردم ایران در آن روزها بسیار ناراحت بودند از این موضوع که حکومت شان رسما از رژیم منحوس صهیونیستی  حمایت می کرد و این بازی بهانه ای بود تا بحث تحریم از سوی کشور های عربی را در محاق رسانه ای ببرند و به خاطر همین موضوع، مردم تمام تلاش خود را کردند تا حساب خود را از حکومت جدا کنند.

تیم ملی ایران با گل‏های همایون بهزادی و پرویز قلیچ‏خانی با نتیجه 2 بر 1 برابر تیم اسرائیل به پیروزی رسید و قهرمان فوتبال آسیا شد، اما شایعات درباره این بازی همچنان ادامه داشت؛ از جمله اینکه طرفداران رژیم صهیونیستی ادعا کردند که دولت شاهنشاهی ایران به داور مسابقه رشوه داده یا اینکه تیم اسرائیل عمدا باخته تا شاه بتواند ادعا کند آنچه اعراب از انجامش ناتوان بودند، یعنی شکست اسرائیل، در کشور او تحقق یافته است.

نکته حائز اهمیت در مسابقه  فوتبال ایران و اسرائیل جنبه ملی- مذهبی این مسابقه بود؛ به همین دلیل این بازی فضای خاصی را در کشور ایجاد کرد؛ ملت ایران جدا از دولت حاکم، موضع ضد صهیونیستی داشت؛ به همین دلیل یکی از ماموریت های ساواک بازداشتن مردم از اعتراض به رژیم غاصب و حمایت از اسرائیل بود.

شرایط به وجود آمده قبل از مسابقه و انگیزه جبران شکست مسلمانان در برابر اسرائیل، هیجان خاصی را به این بازی داد، بنابراین بازیکنان ایرانی از جان مایه گذاشتند تا شکست اسرائیل را در عرصه بین المللی رقم زدند. 

با این پیروزی هر چند یک تحول در فوتبال کشور ایجاد شد، اما مهمترین مسئه احیای روحیه مسلمانان بود که باعث شکست رژیم غاصب صهیونیستی در عرصه بین‌المللی شد.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی موضع ضد صهیونیستی نسبت به گذشته تقویت شد و در حال حاضر به صراحت می توان گفت، همه اقشار ملت ایران مخالف این رژیم اشغالگر هستند؛ دولت نیز همصدا با ملت و با صراحت اعلام داشته است که نه تنها رژیم صهیونیستی را به رسمیت نمی شناسد، بلکه کشوری به نام اسرائیل را نیز قبول ندارد، چه برسد به آن که در مسابقات بین المللی با این کشور رودررو شود.

شاید بی قرینه نباشد، اگر بازی آن روزهای ایران با اسراییل در 1968 را با رالی فرمول 1 در بیابان های بحرین 2012 مقایسه کنیم.

این روزها در بحرین هم حکومت آل خلیفه با برگزاری رالی فرمول 1 در بیابانهای بحرین سعی دارد ،دوربین ها را از خیابان های منامه ، به بیابانهای سوق دهد. تا کشتار وحشیانه را به محاق ببرد و با قدرت رسانه ای که از غرب به عاریت می گیرد قیامهای مردمی را ساکت کند.

همه تیم‌های شرکت کننده دراین مسابقات در این مرحله شرکت کرده‌اند. این درحالی است که درگیری هایی میان نیروهای پلیس ومعترضان بحرینی رخ داده است. معترضان بحرینی خواهان لغو برگزاری مسابقات اتومبیلرانی فرمول یک در کشورشان هستند زیرا می‌گویند حکومت بحرین به نقض حقوق بشر و سرکوب اکثریت شیعه این کشور مشغول است.

مردان و زنان بحرین در مقابل پلیس این کشور قرار گرفته‌اند. پیام تظاهرکنندگان بحرینی کاملا روشن است. آنها شعارهای الله اکبر سر می‌دهند. از زمان آغاز جنبش دموکراسی خواهی در بحرین در سال گذشته، درگیری‌ها بین معترضان و نیروهای پلیس بحرین به امری عادی تبدیل شده است. شماری از شرکت کنندگان سابق در این تظاهرات، هم اکنون در زندان به سر می‌برند. شماری از ورزشکاران بحرینی نیز در زمره این افراد هستند.

مادر یکی از جوانان ورزشکار بحرینی که فرزندش به علت شرکت در تظاهرات دستگیر و زندانی شده است خطاب به شرکت کنندگان در مسابقات فرمول یک بحرین گفت: «شما ورزشکار هستید. شما باید به ورزشکاران دیگر و وضع رنج بار آنها نگاه کنید. آنها تبهکار یا مجرم یا آدمکش نیستند. تنها کاری که آنها انجام داده اند بیان دیدگاهشان بوده است.»

تظاهرات سال گذشته بحرین به حدی شدید شد که مقامات بحرینی مجبور شدند این مسابقات را لغو کنند. در عین حال، فشارهای خارجی بار دیگر بر حکومت بحرین وارد می شود تا امسال نیز این مسابقات لغو شود.

بی بی سی گزارش داد، ییویت کوپر، از اعضای حزب کارگر مخالف دولت انگلیس در این خصوص گفته است: «نباید این مسابقات اتومبیلرانی فرمول یک دربحرین برگزار شود. رانندگان انگلیسی نباید در این مسابقات شرکت کنند. چرا وقتی مردم بحرین که به تظاهرات مسالمت آمیز و دموکراتیک مبادرت می کنند و اینگونه سرکوب می شوند، مسابقات فرمول یک در بحرین برگزار شود؟»

حرین در حاشیه خلیج فارس واقع است و انقلابیون بحرینی می گویند برگزاری مسابقات فرمول یک در این کشور به حکومت بحرین این فرصت را می دهد تا اقداماتی را که برای سرکوبهای مستمر مردم بحرین صورت می دهد لاپوشانی کند.

به هرحال، در شرایطی که شمارش معکوس برای مسابقات فرمول یک بحرین آغاز شده است، مقامات بحرینی و شرکت کنندگان در این مسابقات اتومبیلرانی می خواهند این مسابقات پولساز برگزار شود، تا شاید قدرت خرید ادوات و سلاحهای بیشتری برای برخورد با مردم داشته باشند...