دوم ارديبهشت ماه سالروز انقلاب فرهنگي در دانشگاهها است. دانشگاهها چه قبل و چه بعد از پيروزي انقلاب اسلامي كانون التهابات سياسي بود و بسياري از اعتراضات، تجمعات، تحصن‌ها در اين نهاد علمي سر و شكل مي‌گرفت.
سرویس سیاسی پایگاه 598، بي‌دليل نيست كه بعد از پيروزي انقلاب نماز جمعه تهران در دانشگاه برگزار شد و از سويي ديگر مهدي بازرگان نخست وزير دولت موقت نيز براي اعلام برنامه‌هاي دولت خود در دانشگاه تهران سخنراني كرد. اما مدتي نگذشت كه اين مركز به عنوان ستاد فعاليت گروههاي سياسي ضد انقلاب مطرح شد.
تشكل‌ها و احزاب در دانشگاهها اقدام به برگزاري گروههايي و پخش نشريات و حتي تبادل اسلحه مي‌كردند. وضعيت عمومي دانشگاهها در شوراي انقلاب به بحث و بررسي گذاشته شد. در بين اعضاي اين مجموعه تصميم‌گير، اكبر هاشمي رفسنجاني و محمد حسين بهشتي شفاف تر از بقيه افراد به اعلام نظر در اين خصوص پرداختند و ادامه وضعيت را به نفع گروههاي سياسي ضد انقلاب و به ضرر دانشجويان دانستند. بعد از بحث و بررسي‌ها فراوان، اكثر اعضاي شورا به اين نتيجه رسيدند كه بايستي در مقابل حضور و نفوذ عناصر ضد انقلاب در دانشگاه و طرح شعارهاي عوام فريبانه و تبليغاتي از سوي آنان و جلب توجه دانشجويان تازه وارد اقدامي عملي‌تر صورت گيرد. در تاريخ 26 فروردين 1359 اكبر هاشمي رفسنجاني به طرح اين موضوع در تالار اجتماعات دانشكده علوم پزشكي تبريز حضور يافت و به تشريح مباحثي ايدئولوژيكي درباره مباني فكري اسلام و اهداف و بنيان‌هاي نظري انقلاب اسلامي پرداخت.
طرح چنين موضوعات اعتراض دانشجويان هوادار مجاهدين و كمونيست را در پي داشت و آنان در واكنش به اين اظهارات شعارهاي ضد انقلابي سر داده و فضاي دانشگاه را متشنج كردند. از اين به بعد ماجرا آغاز شد و دانشگاه تبريز صحنه درگيري بين نيروهاي دانشجوي هوادار و ضد انقلاب شد بعد از مدتي دانشجويان مسلمان و انجمن اسلامي كارگران و كارمندان دانشگاه مذكور، ساختمان مركزي دانشگاه را به تصرف خود در آورند و با انتشار اعلاميه ضمن اعتراض به واقعه اخير، خواستار تصفيه و پاكسازي دانشگاه تبريز شدند.
همزمان با اين اتفاق دانشگاه علم و صنعت تهران نيز از سوي انجمن اسلامي دانشجويان اشغال شد و درگيريهاي به وقوع پيوست. چون قضيه ابعاد ملي به خود گرفت، شوراي انقلاب وارد عرصه شد و با تاييد امام اعلام كرد كه كليه دانشگاهها كشور از 15 خرداد تعطيل است اما شرايط بگونه‌اي بود كه عملاً تا روز 15 خرداد دانشگاه روي آرامش به خود نمي ديد. شوراي انقلاب در گام بعدي با انتشار اعلاميه‌اي اعلام كرد كه كليه دانشگاهها و مدارس عالي بايد ترتيبي اتخاذ كنند تا روز 14 خرداد انتخابات و برنامه‌هاي جنبي به اتمام برسد و هرگونه استخدام در دانشگاها نيز متوقف شد.
تا روز 30 فروردين 30 مركز مهم دانشگاهي صحنه زد و خورد ميان نيروهاي سياسي بود. دانشگاههاي شيراز و مشهد از جمله مراكزي بودندكه جزو پايگاههاي گروههاي سياسي ضد انقلاب قرار داشتند و تا تاريخ ياد شده به تصرف انجمن اسلامي در آمدند. واكنش گروههاي سياسي خارج از دانشگاه در مورد اين اتفاق يكسان نبود. جنبش مسلمانان مبارز، جاما و مجاهدين خلق حركت دانشجويان مسلمان را نكوهش كردند و در مقابل جامعه روحانيت مبارز و سازمان مجاهدين انقلاب اسلامي اين حركت را مورد تاييد قرار دادند.
امام خميني(ره) از اين حركت حمايت كردند و از اين تاريخ دانشگاهاي سراسر كشور تعطيل شد و اين وضعيت تا 27/9/61 ادامه داشت و از اين تاريخ كه روز حوزه و دانشگاه نام گرفت دانشگاهها رسماً فعاليت خود را آغاز كردند. شوراي انقلاب به منظور ايجاد تحول و دگرگون كردن شرايط و اسلامي كردن دانشگاه، فرمان اقدام به تشكيل شوراي انقلاب فرهنگي اعضاي اين شوراي رباني املشي، محمد جواد باهنر، جلال‌الدين فارسي، شمس آل احمد، حسن حبيبي، عبدالكريم سروش و علي شريعتمداري بودند.
تشكل‌ها و احزاب در دانشگاهها اقدام به برگزاري گروههايي و پخش نشريات و حتي تبادل اسلحه مي‌كردند. وضعيت عمومي دانشگاهها در شوراي انقلاب به بحث و بررسي گذاشته شد. در بين اعضاي اين مجموعه تصميم‌گير، اكبر هاشمي رفسنجاني و محمد حسين بهشتي شفاف تر از بقيه افراد به اعلام نظر در اين خصوص پرداختند و ادامه وضعيت را به نفع گروههاي سياسي ضد انقلاب و به ضرر دانشجويان دانستند. بعد از بحث و بررسي‌ها فراوان، اكثر اعضاي شورا به اين نتيجه رسيدند كه بايستي در مقابل حضور و نفوذ عناصر ضد انقلاب در دانشگاه و طرح شعارهاي عوام فريبانه و تبليغاتي از سوي آنان و جلب توجه دانشجويان تازه وارد اقدامي عملي‌تر صورت گيرد. در تاريخ 26 فروردين 1359 اكبر هاشمي رفسنجاني به طرح اين موضوع در تالار اجتماعات دانشكده علوم پزشكي تبريز حضور يافت و به تشريح مباحثي ايدئولوژيكي درباره مباني فكري اسلام و اهداف و بنيان‌هاي نظري انقلاب اسلامي پرداخت.
طرح چنين موضوعات اعتراض دانشجويان هوادار مجاهدين و كمونيست را در پي داشت و آنان در واكنش به اين اظهارات شعارهاي ضد انقلابي سر داده و فضاي دانشگاه را متشنج كردند. از اين به بعد ماجرا آغاز شد و دانشگاه تبريز صحنه درگيري بين نيروهاي دانشجوي هوادار و ضد انقلاب شد بعد از مدتي دانشجويان مسلمان و انجمن اسلامي كارگران و كارمندان دانشگاه مذكور، ساختمان مركزي دانشگاه را به تصرف خود در آورند و با انتشار اعلاميه ضمن اعتراض به واقعه اخير، خواستار تصفيه و پاكسازي دانشگاه تبريز شدند.
همزمان با اين اتفاق دانشگاه علم و صنعت تهران نيز از سوي انجمن اسلامي دانشجويان اشغال شد و درگيريهاي به وقوع پيوست. چون قضيه ابعاد ملي به خود گرفت، شوراي انقلاب وارد عرصه شد و با تاييد امام اعلام كرد كه كليه دانشگاهها كشور از 15 خرداد تعطيل است اما شرايط بگونه‌اي بود كه عملاً تا روز 15 خرداد دانشگاه روي آرامش به خود نمي ديد. شوراي انقلاب در گام بعدي با انتشار اعلاميه‌اي اعلام كرد كه كليه دانشگاهها و مدارس عالي بايد ترتيبي اتخاذ كنند تا روز 14 خرداد انتخابات و برنامه‌هاي جنبي به اتمام برسد و هرگونه استخدام در دانشگاها نيز متوقف شد.
تا روز 30 فروردين 30 مركز مهم دانشگاهي صحنه زد و خورد ميان نيروهاي سياسي بود. دانشگاههاي شيراز و مشهد از جمله مراكزي بودندكه جزو پايگاههاي گروههاي سياسي ضد انقلاب قرار داشتند و تا تاريخ ياد شده به تصرف انجمن اسلامي در آمدند. واكنش گروههاي سياسي خارج از دانشگاه در مورد اين اتفاق يكسان نبود. جنبش مسلمانان مبارز، جاما و مجاهدين خلق حركت دانشجويان مسلمان را نكوهش كردند و در مقابل جامعه روحانيت مبارز و سازمان مجاهدين انقلاب اسلامي اين حركت را مورد تاييد قرار دادند.
امام خميني(ره) از اين حركت حمايت كردند و از اين تاريخ دانشگاهاي سراسر كشور تعطيل شد و اين وضعيت تا 27/9/61 ادامه داشت و از اين تاريخ كه روز حوزه و دانشگاه نام گرفت دانشگاهها رسماً فعاليت خود را آغاز كردند. شوراي انقلاب به منظور ايجاد تحول و دگرگون كردن شرايط و اسلامي كردن دانشگاه، فرمان اقدام به تشكيل شوراي انقلاب فرهنگي اعضاي اين شوراي رباني املشي، محمد جواد باهنر، جلال‌الدين فارسي، شمس آل احمد، حسن حبيبي، عبدالكريم سروش و علي شريعتمداري بودند.
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
