جنجال خود توقیفی در سینمای ایران به دلیل فروختن بلیت و سود اقتصادی است/ اکثر فیلم های توقیفی پس از اکران شکست خوردند

به گزارش پایگاه 598، وحید ضرابی نسب در گفت و گو با سایت خبر۲۴ درباره جنجال توقیف در سینمای ایران و بازی "توقیفم کن تا دیده شوم" برخی فیلم سازان گفت: بحث توقیف در سینمای ایران بحث جدیدی نیست و سالهای سال است که به این موضوع مهم پرداخته شده، درباره آن مصاحبه ها شده، برای آن نشست ها گذاشته و راهکار اندیشیده شده است اما متاسفانه تاکنون به نتیجه نرسیده است.

وی افزود : البته ذکر این نکته لازم است که در جوامع لیبرال و غربی چیزی به نام توقیف وجود ندارد و فیلم ها از لحاظ سنی رده بندی میشوند اما در کشور ما این موضوع به صورت توقیف، عدم نمایش یا سانسور خودش را نشان میدهد.

این کارگردان و نویسنده خاطرنشان کرد: در کشور ما یک سری قواعد شرعی و عرفی بر سینما حاکم است و ما همه این ها را میدانیم و قبول داریم اما قطعا بحث توقیف در سینمای ما کاملا سلیقه ای است و تصمیمات بین یک دولت و دولت بعد، یک شورای نمایش و شورای بعد و حتی در همان شورا و بین اعضا یا یک زمان و زمان بعد تغییر می کند.

ضرابی نسب با بیان اینکه فیلم هایی که پروانه نمایش خود را از یک دولت یا شورای نمایش گرفته ولی سال بعد ملغی شده  و آن فیلم به محاق توقیف رفته است گفت: بعضی از فیلم های توقیفی طبق استانداردها یا سلیقه هایی بعضا به نمایش در می آیند، به هرحال دولت ها عوض میشوند و ممکن است سیاست دولت بعد با آن فیلم هم راستاتر باشد یا اینکه فضای فرهنگی کمی بازتر می شود و تساهل و تسامح باعث می شود فیلمی اکران شود یا سانسور کلی در آن صورت می‌گیرد.

ضرابی نسب در ادامه تاکید کرد: جالب است که تجربه در حوزه اجرا و نقد ثابت کرده است که این فیلم ها اتفاقا شکست می خورند به غیر از چند فیلم که در تاریخ داشته ایم در دهه های ۷۰ و ۸۰ که بعد از توقیف اکران شده اند و به سودهای خوبی رسیده اند چرا که این دو دهه خاصی برای سینما بود و فیلم های خوبی ساخته می شد و ساختار بهتری داشتند.

وی ادامه داد:  اما الان متاسفانه هیچ چیزی در فیلم ها نیست نه بازیگر می فروشد و نه کارگردان با اسم و رسمی فیلم را کارگردانی می کند و تنها یک سری کمدی های سخیف و سطح پایین فروش خوبی دارند از این رو متاسفانه تهیه کننده ها و کارگردان ها از این جنجال آفرینی استفاده می کنند که کاری بسیار  غیر اخلاقی است.

وی تصریح کرد: بحثی که مهم است  و در این میان وجود دارد، خودسانسوری یا خودتوقیفی است. این واژه را وقتی خودمان به هنر ‌گره میزنیم اوضاع خیلی بدتر می شود از اینکه دولت ها این کار را انجام دهند.

این کارگردان سینما افزود: وقتی من فیلمساز و تهیه کننده می آیم و با استفاده از یک سری ابزارهای رسانه ای جنجال توقیف راه می اندازم برای در سینمایی که تماشاچی و فروشی ندارد تا مخاطب را حساس کنم و فروش فیلم خودم را بالا ببرم و از مافیای اکران در سینما، نوبت اکران بگیرم.

وی خاطرنشان کرد: در سینمایی که ۷۰ تا ۸۰ درصد فیلم های ساخته شده اصلا اکران نمی شوند، یک سری شرکت ها و کمپانی های خاص فیلم شان اکران می شود.

وی ادامه داد: تهیه کننده و سرمایه گذار برای اینکه فیلم شان در نوبت اکران توسط مافیای اکران قرار بگیرد و به سینمادار ثابت کنند فیلم آنها می فروشد، متاسفانه با جنجال های ساختگی و پول پاشی رسانه ای از  خودتوقیفی استفاده می کنند تا مردم را حساس کنند به سالن سینما بکشانند تا بلیت فیلم آن ها را بخرند.

وی افزود: سازمان سینمایی در دوره جدید هیچ تمایلی به گرفتن ارتباط ، اطلاع رسانی دوسویه، ارتباطات با سینماگرها، سینماداران و مخاطبان ندارد که نقش روابط عمومی در اینجا بسیار مهم است اما کاملا منفعل عمل می کند و به نظر میرسد برای آنها جامعه خارج از سازمان خیلی اهمیت ندارند که این یک ضعف است.

این کارگردان، نویسنده و منتقد سینما یادآور شد: نکته مهم دیگری که در این بحث وجود دارد، انفعال سازمان سینمایی در قبال شایعات، انتشار اخبار بی اساس و این سری جنجال هاست و شاید بتوان گفت که ما شاید در منفعلانه ترین تاریخ وزارت ارشاد و سازمان سینمایی قرار گرفته‌ایم.

ضرابی نسب افزود: اغلب مخاطبان از دیدن فیلم های خود توقیفی پشیمان می شوند و با خود می گویند این چه فیلمی بود و کجای آن توقیف بوده؟ اصلا از خط قرمزی رد نشده و مشکلی نداشت و مثل همه فیلم ها بود  و حتی ضعیف تر است چراکه نمی شود مخاطب را فریب داد آن هم در عصر ارتباطات، ممکن است یک بار بیایند بلیط فیلم شما را به ادعای توقیف بخرند اما دفعه بعد این ادعا به شکست می انجامد

وی در ادامه با بیان اینکه نمی گوییم خط قرمزها را بالا و پایین کنند که البته آن هم قابل گفت و گو است و باید مجزا بحث شود گفت: متاسفانه در محتاط ترین سال های سینما قرار  گرفته ایم و همه چیز در این سینما تابو شده است اما همان خط قرمزها و محدودیت های خودشان را اعلام کنند فیلم هایی که از این فضا توانسته اند به سلامت عبور کرده، پروانه نمایش دارند و در نوبت اکران هستند، فیلم هایی که در نوبت اکران نیستند یا پروانه نمایش ندارند، فیلم هایی که دچار سانسور کلی شده اند و آنهایی که سانسور جزئی دارند،  اینها اعلام شود تا هم به دلیل جلوگیری از جار و جنجال های رسانه ای و خود توقیفی برخی دوستان در صنف تهیه کنندگان و هم به خاطر مردم که نیایند فیلم را ببینند و بعد پشیمان شوند.

ضرابی نسب تصریح کرد: اگر سازمان سینمایی می توانست قضیه را مدیریت کند خودش اعلام می کرد و در جدولی که تهیه میکرد مشخص می شد کدام فیلم ها دارای پروانه نمایش هستند، کدام فیلم ها دارای پروانه نیستند و به کدام فیلم ها با رعایت ممیزی ها پروانه داده شده است که اگر این ها را اعلام می کرد هم مردم آگاه می شدند هم فیلم سازان خود توقیفی جار و جنجال به پا نمی کردند و همه چیز مشخص و شفاف بود.