سفیر اوکراین چک برگشت خورده غرب را از ایران طلب میکند!/ وقاحت و حافظه تاریخی آقای سفیر کجاست؟

به گزارش پایگاه 598، سرگئی بوردیلیاک سفیر اوکراین در ایران در گفت‌وگو با ایرج جمشیدی مدیر بد سابقه روزنامه آسیا -که از سوی روزنامه شرق هم بازنشر شد- گفته بود: «مردم عادی ایران از اوکراین حمایت می‌کنند/ وقتی ماشین ما را با پرچم اوکراین می‌بینند فریاد می‌زنند «اوکراین پیروز می‌شه... بعد از وقوع جنگ در اوکراین، همه‌ کشورهای آسیای میانه و خاورمیانه، کمک‌‌های بشردوستانه زیادی فرستاده‌اند، اما از ایران حتی یک ریال نگرفتیم. مدتی پیش در جزیره‌ قشم تانکرهای نفت را دیدم که منتظر مشتری‌اند. چه می‌شد چند تا از این تانکرها را از طریق لهستان و رومانی برای کمک به اوکراین می‌فرستادید. در این صورت مایه غرورتان می‌شد که به یک کشور جنگ‌زده کمک کرده‌اید؟ فرض کنیم سال آینده مشکلاتی در روابط با روسیه به‌وجود بیاید و سال بعد بخواهید موادغذایی‌تان را از اوکراین تأمین کنید، اوکراین خواهد پرسید شما تاکنون کجا بودید؟ یک سال پیش که ما به کمک‌های بشردوستانه شما احتیاج داشتیم، شما کجا بودید؟

این سخنان علاوه بر آنکه بوی تهدید و طلبکاری از ملت ایران می داد نوعی التماس و گدایی سیاسی – اقتصادی یک کشور از کشوری دیگر را تداعی می کرد. لذا تذکر نکاتی بشرح ذیل ضروری بنظر می رسد:

1- پیروزی اوکراین در هاله ای ابهام قرار دارد زیرا نه از نظر جمعیت و نه توان نظامی و نیروی انسانی و نه در وحدت و انسجام مردم اوکراین وضعیت خوبی ندارد حاکمان اوکراین انزمان که خود را تسلیم خواسته های غرب و روسیه می کردند و تبعیض در امکانات و معیشت و امنیت ( لوهانسک و....) بین نقاط مختلف را برنامه ریزی می کردند باید فکر این روزها را هم می کردند.

2- اوکراین از اولین کشورهایی بود که تحریم ایران را در همراهی با غرب و آمریکا استارت زد و حالا که خود این کشور دچار حمله شده انتظار دارد تا تانکرهای نفت خود راهی کشوری کنیم که یکی از باعثان فشار معیشتی به مردم ما بوده است.

3- امروزه اثبات شده است که اوکراین یکی از اقمار نانوشته و غیر رسمی اما بسیار در خدمت و نوکری ناتوست که در هیاهوی حمله روسیه و تنش های غرب با روسیه بیش از یک قربانی نیست اما با این وجود رئیس جمهور این کشور همچنان با فریاد و وااسفیا کمک خواهیش از غرب بلند است نه از ایران . ایران کشوری است که قطعا با اوکراین بدلیل همسوییش با آمریکا و اروپا همراهی نخواهد کرد.

5- ظاهرا آقای سفیر مانند غرب گرایان وطنی ما یادشان رفته است که در جریان شهادت شهید سلیمانی کشورش حرکتی در جهت محکوم کردن این عمل تروریستی نکرد. نه تنها در این ترور در ترورهای دیگر نیز سکوت یا همراهی با عاملان ترور، سیاست مورد پسند سیاستمداران اوکراینی بوده است. البته ایران کمک هم کرد اما آن کمک مورد نظر خود را باید از غرب بخواهید نه ایران.

جنگ و کشته شدن مردم بیگناه از نظر ملت و دولت ما مورد پذیرش نیست اما انتظار اینکه کشوری در زمان صلح در اردوی دشمن دل بدهد و قلوه بگیرد و در سیاست های متخاصمانه آنان بر علیه ملت ما با سکوت یا در عمل همراهی کند و در زمانی که خودش مورد حمله قرار می گیرد چهره یک طلبکاررا بگیرد بیشتر به طنز تلخی می ماند که فقط خودشان به آن می خندند و از این گذشته تهدید کند که اگر شما روزی چنین و چنان شوید چکار می کند و یا اگر رابطه شما با روسیه تیره شود مواد غذایی ازاوکراین درخواست کنید و......وقاحت و حافظه تاریخی اقای سفیر تا جایی او را در گیر کرده که یادش رفته 8 سال ملت ایران در شدیدترین تحریم و جنگ تاریخ که کشور آمریکا و شوروی سابق و تعدادی دیگر بر علیه ملت ایران وارد میدان شدند اما نتوانستند انقلاب اسلامی را به زانو درآورند اما دولت شما چگونه عمل کرد:

از همان ابتدا دست‌های گدایی به سمت غرب دراز کرد و چه چیزی بدست آورد جز هیچ ... امروز شما آقای سفیر غرب را تهدید کنید نه ما که آنان به شما قول های رنگارنگ دادند اما بازهم در آوردگاه اوکراین هیچ گیرتان آمد و ملتتان قربانی سیاستمدارانی شد که خوشخیالانه خود را در آغوش غرب انداختند. لذا برای شما حداقل فریاد بر سر غرب و سکوت و احترام به ملت ایران کمترین و بهترین سیاست خواهد بود.

* رضا احمدزاده