آنتی‌بادی‌های سرکش لخته‌های خون در مبتلایان به کووید-۱۹ ایجاد می‌کند

به گزارش پایگاه 598، به نقل از ایرنا، داده‌های این مطالعه نشان می‌دهد، بیماران مبتلا به کووید-۱۹ شدید که لخته‌های خونی خطرناک ناشی از این ویروس را داشتند، نسبت به افرادی در این بیماری که لخته شدن خون را تجربه نکردند، سطوح بالاتری از آنتی‌بادی‌های آنتی فسفولید مانند ایمونوگلوبولین G در خونشان وجود داشت.

به گفته محققان «موسسه ملی قلب، ریه و خون»، این آنتی بادی‌ها در میان افراد مبتلا به اختلالات خودایمنی مانند لوپوس رایج هستند و می‌توانند در واکنش به عفونت‌های ویروسی و سایر واکنش‌های ایمنی نیز فعال شوند.

آنتی بادی ها، پروتئین‌هایی هستند که توسط سیستم ایمنی برای مبارزه با ویروس‌ها تولید می‌شوند. «ریسیا پرتوریوس»، محقق در مقاله‌ای که ماه ژانویه در مجله گاردین منتشر شد، نوشت: «کووید-۱۹ شدید نه تنها یک بیماری ریوی است، بلکه به طور قابل‌توجهی بر جریان خون و سیستم‌های لخته شدن خون نیز تأثیر می‌گذارد».

پرتوریوس و همکارانش که در مطالعه محققان «موسسه ملی قلب، ریه و خون» شرکت نداشت، در تحقیقات خود به تشکیل میکرولخته قابل توجه در خون بیماران مبتلا به کووید-۱۹ حاد و طولانی مدت پی بردند. پرتوریوس که استاد علوم فیزیولوژیکی در دانشگاه «استلنبوش» در آفریقای جنوبی است، می‌گوید: وجود این میکرولخته‌ها یا لخته‌های خونی کوچک می‌تواند برای شناسایی افراد در معرض خطر ابتلا به کووید طولانی مدت استفاده شود.

کووید طولانی مدت، به عنوان علائم مرتبط با ویروس کووید-۱۹ توصیف شده است که برای ماه‌ها و مدت‌ها پس از بهبودی فرد مبتلا از بیماری اولیه خود، ادامه می‌یابد. این بیماری با سندرم خستگی مزمن مقایسه شده است، با این وجود مبتلایان به کووید طولانی آسیب به قلب و سایر اندام‌ها را نیز تجربه می‌کنند.

به گفته محققان دانشگاه کالیفرنیا-سن دیگو، بیش از نیمی از افرادی که به ویروس کووید-۱۹ آلوده می‌شوند، علائم طولانی مدت دارند، در حالی که از هر پنج نفر مبتلا به کووید-۱۹، یک نفر دچار لخته شدن خون می‌شود.

محققان برای مطالعه جدید «موسسه ملی قلب، ریه و خون» که به رهبری دکتر «یوگن کانتی»، استادیار پزشکی قلب و عروق در دانشگاه میشیگان در آن آربور انجام شد، نمونه‌های خون جمع‌آوری‌شده از ۲۴۴ بیمار بستری شده در بیمارستان را به دلیل ابتلا به کووید-۱۹ تجزیه و تحلیل کردند.

به گفته محققان، بیماران با سطوح بالاتر ایمونوگلوبولین G به بیماری شدیدتری از کووید-۱۹ مبتلا می‌شدند و اغلب به دستگاه کمک تنفسی نیاز داشتند. آن‌ها افزودند که ایمونوگلوبولین G به سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند تا پاتوژن‌های خطرناکی مانند ویروس‌ها را تشخیص دهد، به آن‌ها واکنش نشان دهد و آن‌ها را به خاطر بسپارد.

آن‌ها گفتند که به طور معمول، این ویژگی‌ها به محافظت از بدن در برابر ابتلا به بیماری و عفونت کمک می‌کند. به گفته محققان، با این حال، در برخی موارد، این واکنش می‌تواند بیش از حد افزایش یابد یا تغییر کرده و بیماری را بدتر کند.

آن‌ها گفتند وقتی ایمونوگلوبولین G را از نمونه‌های خون جمع آوری شده در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ حذف کردند، شاخص‌های «چسبندگی رگ‌های خونی» کاهش یافت. برعکس، زمانی که آن‌ها همان آنتی بادی‌های ایمونوگلوبولین G را به نمونه‌های خون جمع آوری شده از افراد سالم اضافه کردند، یک پاسخ التهابی رگ خونی را مشاهده کردند که می‌تواند منجر به لخته شدن شود.

مشروح این مطالعه در مجله Arthritis and Rheumatology منتشر شده است.