چگونگی حمله تبخال به سیستم عصبی

به گزارش پایگاه 598، به نقل از خبرگزاری علم و فناوری؛ عامل تبخال، ویروسی به اسم هرپس سیمپلکس نوع ۱ است و معمولاً به‌ صورت تاول‌های کوچک دور لب ظاهر می‌شود. تبخال هم به‌طور مستقیم از راه بزاق یا تماس پوستی و هم به‌ طور غیر‌مستقیم مانند استفاده از لیوان یا فنجان فرد مبتلا منتقل می‌شود. بیشتر افراد در دوران کودکی و پیش از ۱۰ سالگی به این ویروس آلوده می‌شوند. این ویروس معمولاْ به‌شکل غیر فعال و نهفته در اعصاب صورت باقی می‌ماند.

تب خال چیست؟

بر اساس مطالب منتشر شده در مجله اینترنتی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی اراک؛ تب خال که تاول تب نیز نامیده می شود، تاول های پر از مایعی است که روی لب یا اطراف لب ایجاد می شود. تب خال ممکن است تکی یا خوشه ای ایجاد شود. علیرغم اسمش، تب خال هیچ ارتباطی با سرماخوردگی ندارد. بعضی از افراد تب خال را با زخم مخملکی یا زخم گلو اشتباه می گیرند. زخم مخملکی به شکل دهانه آتشفشان و تو رفته است و به صورت منفرد بر روی زبان یا لثه و داخل گونه ایجاد می شود.

چه عواملی ویروس تبخال را بیدار می‌کنند؟

به نقل از مجله اینترنتی دکتر عبیدی؛ عواملی مانند سرماخوردگی، تب، استرس، درمان‌های دندانپزشکی و قرار گرفتن در معرض نور خورشید می‌توانند ویروس تبخال را فعال کنند. انجام روش‌های زیبایی مانند تزریق ژل، فیلر، لیزر موهای زائد و سولاریوم هم می‌توانند باعث فعال شدن ویروس تبخال ‌شوند.

ناگفته نماند هرپس سیمپلکس نوع ۱  فقط به تبخال لب اکتفا نمی‌کند، بلکه می‌تواند ناحیه تناسلی، چشم‌ها و پوست انگشتان دست را هم مبتلا کند و به شکل تبخال تناسلی یا تبخال بینی باشد.

ویروس تبخال وارد می‌شود

افرادی (خصوصاً کودکان برای اولین‌بار) که به ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۱ مبتلا می‌شوند، معمولاً یک هفته پس از ورود این ویروس به بدن دچار تب، سردرد، تهوع و استفراغ می‌شوند. ممکن است گلو درد و بلع دردناک پیدا کنند و در دهانشان زخم‌هایی ایجاد شود. این نشانه‌ها به‌ مدت ۷ تا ۱۴ روز باقی می‌ماند. البته این فقط شروع ماجراست.

زمانی‌که ویروس برای بار دوم فعالیت خود را در بدن فرد از سر گیرد، تبخال ظاهر می‌شود. با فعال شدن این ویروس، فرد مبتلا در ناحیه مشخصی (بیشتر در اطراف لب‌ها) دچار سوزش و خارش می‌شود و قرمزی و تورم می‌بیند؛ طی ۲۴ تا ۴۸ ساعت بعد، یک یا چند تبخال کوچک ظاهر می‌شود که برجسته و دردناک هستند. تبخال در مدت ۴ روز ظاهر شده و به‌ طور کامل در مدت ۸ تا ۱۰ روز از بین می‌رود. حال سوال اینجاست که از کجا باید فهمید ویروس تبخال وارد بدن شده است.

تشخیص تبخال را به پزشک‌تان بسپارید

دندانپزشک یا پزشک می‌تواند با انجام معاینه بالینی و گرفتن شرح‌ حال از بیمار، بروز تبخال را تشخیص دهد. اگر مشکل پزشکی دیگری یا بیماری خاصی داشته باشید، ممکن است پزشک‌تان از شما بخواهد آزمایش‌هایی انجام دهید که بتواند ابتلا به تبخال را به‌ درستی تشخیص دهد. انجام این نوع آزمایش‌ها برای افراد سالم ضرورتی ندارد.

پیشگیری از تبخال

 تاکنون چند واکسن متعدد برای مقابله با ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۱ و ۲ ساخته شده‌ است، اما مشکل اینجاست که این واکسن‌ها تنها از افرادی محافظت می‌کنند که تا‌ به‌ حال به این ویروس آلوده نشده باشند. مصرف داروهای ضد‌ویروس هم می‌تواند از تشکیل ضایعات تبخال جلوگیری کند. با این‌حال، ساده‌ترین راه پیشگیری از تبخال این است که افراد مبتلا به تبخال را نبوسید و از وسایلی مثل قاشق، چنگال، لیوان و حوله به‌ طور مشترک استفاده نکنید زیرا تبخال از راه بوسیدن و مصرف مشترک وسایلی که با لب‌ها و پوست اطرافشان در تماس است‌، منتقل می‌شود.

درمان تبخال، ویروس‌ها را کنترل کنید

برخی از داروها روند درمان تبخال را تسریع می‌کنند و درد و ناراحتی فرد مبتلا را برطرف می‌سازند. با این‌حال، به یاد داشته باشید مصرف این داروها شما را از شر ویروس تبخال خلاص نمی‌کند. در‌حقیقت، این دارو‌ها برای زمانی است که احتمال می‌دهید در حال تبخال‌ زدن هستید. مصرف این داروها مانع از بروز تبخال و برجسته شدن نواحی حساس می‌شود. برخی افراد هم در هنگام استرس آنها را مصرف می‌کنند، چون استرس و اضطراب شدید یکی از عوامل بروز تبخال است. زمانی که تاول‌ها ظاهر شدند پوسته‌های اطرافشان را نَکَنید. ناحیه‌ی مبتلا را تمیز نگه دارید و آن را لمس نکنید.

درمان های خانگی

به نقل از مجله اینترنتی دکتر علیرضا واعظ شوشتری؛ چندین درمان خانگی می توانند در این رابطه مفید باشند:

• مصرف داروهای مسکن مانند استامینوفن یا ایبوپروفن در صورت احساس درد زیاد در محل تبخال
• جلوگیری از خشکی محل تبخال
• شستشوی کامل دست‌ها، به خصوص پس از لمس ناحیه درگیر تبخال
• همچنین استفاده از بسته‌های یخ نیز می‌تواند کمک کننده باشد ولی دقت کنید از تماس مستقیم یخ با پوست بپرهیزید، و همیشه در ابتدا آن را در دستمال یا حوله بپیچانید.

روش های دارویی

هیچ دارویی نمی‌تواند مانع از بروز ویروس تبخال شود. پزشکان ممکن است برای جلوگیری از تکثیر ویروس، ضد ویروسی مانند آسیکلوویر را تجویز کنند. داروهای ضد ویروسی کمک می‌کنند شیوع ویروس سریعتر از بین رود و شدت علائم را نیز کاهش می‌دهند. پزشکان معمولاً در اولین دوره ی بروز علائم در فرد، ضد ویروس تجویز می کنند. از آنجا که عود مجدد معمولاً خفیف است، غالباً به درمان نیازی ندارد.

درمان دوره ای عموماً برای افرادی است که در مدت یک سال کمتر از شش عود دارند. پزشکان ممکن است با بروز هر دوره از علائم، یک دوره ۵ روزه آنتی ویروس تجویز کنند. استرس، خستگی، بیماری، سایش پوست یا آفتاب گرفتن ممکن است عود علائم را تحریک کند. شناسایی و جلوگیری از این محرک‌ها ممکن است به کاهش میزان عود تبخال کمک نماید. دقت کنید که کندن تبخال یا دست زدن به آن ممکن است باعث گسترش آن و سرایت به سایر نقاط بدن شود، بنابراین توصیه می‌کنیم در صورتی که از روش‌های درمان خانگی نتیجه نگرفتید بهتر است هر چه زودتر با یک متخصص پوست مشورت کنید تا شما را راهنمایی نماید.

تبخال در کودکان

اگر کودک شما به تب خال مبتلا است، لازم است:

• به طور منظم دست های او را بشویید.
• سعی کنید مانع شوید که بچه زخم را دست کاری کند.
• اسباب بازی هایش را به اشتراک نگذارید.
• اجازه ندهید آب میوه یا وسایل غذا خوردن را با دیگران مشترک شود.
• نگذارید بچه های دیگر را ببوسد.
• تماس با نور خورشید می تواند ماشه بروز یا عود ویروس در بچه باشد. بنابراین اگر بچه مستعد تب خال است تا زمانی که بزرگتر می شود، لازم است از کرم ضد آفتاب استفاده کند. کلاه دارای لبه بلند نیز می تواند گزینه خوبی باشد.

----------------------------------------------------------

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری به نقل از ساینس الرت؛ مطالعه‌ای که توسط محققان دانشکده پزشکی فاینبرگ دانشگاه نورث‌وسترن در ایالات متحده انجام شده است، قطعه‌ای حیاتی از پازلی را کشف کرده است که به طور بالقوه می‌تواند راه‌های جدیدی را برای درمان یا حتی پیشگیری از این بیماری فوق‌العاده رایج نشان دهد.

تبخال یک عفونت کاملاً آشنا برای اکثر جمعیت جهان است. اگرچه این ویروس معمولاً بی‌صدا است، اما می‌تواند برخی علائم کاملاً ناراحت‌کننده و حتی مخرب ایجاد کند، از تاول‌های سرماخوردگی که در همه جا حاضر هستند تا تأثیر نادر اما مخربی که می‌تواند هنگام هجوم به چشم داشته باشد. در برخی از غم انگیزترین موارد، انتقال عفونت از مادر به کودک می تواند برای یک نوزاد کشنده باشد. به طور تکان دهنده، بیش از هزار مرگ نوزاد در ایالات متحده تنها در دو دهه گذشته به این بیماری نسبت داده شده است.

حتی به عنوان یک علت یا حداقل عامل کمک کننده در موارد زوال عقل دخیل است. دستیابی به یک درمان قابل اعتماد، تسکین و ایمنی زیادی را برای مردم سراسر جهان به ارمغان می آورد. متأسفانه، ویروس تبخال یک ویروس حیله گر است و قبل از وارد کردن DNA خود در کتابخانه ژنتیکی سلول های عصبی محیطی، خود را برای کوتاه ترین مدت در معرض سیستم ایمنی بدن ما قرار می دهد.

سوال بزرگ این است که ویروس چگونه به هسته یک نورون می رسد؟

یک سرنخ در پروتئینی نهفته است که توسط ویروس رمزگذاری شده است، به نام pUL36. تحقیقات قبلی نشان داد که این پروتئین می‌تواند روی مولکول‌های داینئین یعنی موتورهای بیولوژیکی کوچکی که مسیر خود را در امتداد شبکه‌ای از رشته‌های سفت کلیک می‌کنند که به شکل‌دهی سلول کمک کنند، قفل شود.

به بیانی دیگر، به نظر می رسد تبخال با سوار شدن بر شبکه راه آهن سلول، و مراقبت از قلاب کوچک خود، در داخل هر سلولی که به آن حمله می کند، راه خود را باز می کند. با این حال، مشاهدات روی سلول‌های مختلف دیگر نشان داد که باید نکات بیشتری وجود داشته باشد. در برخی از بافت ها، ویروس توانست به اطراف سلول سفر کند، سفری که نمی‌توان آن را تنها با یک سواری با داینئین توضیح داد.

اکنون محققان نشان داده‌اند که ویروس به سادگی ابزاری را از سلول‌های اصلی می‌دزدد. این وسیله مولکولی اضافی، یک پروتئین حرکتی به نام کینزین است. استفاده از داینئین و کینزین برای حرکت در داخل سلول لزوماً برای یک ویروس غیرعادی نیست. آنچه هوشمندانه است این است که تبخال نیمی از این مجموعه را از یک نوع سلول می گیرد و از آن در دیگری استفاده می کند تا حرکت موثرتری داشته باشد.

بررسی بیشتر نشان داد که چگونه این سرقت به ویروس کمک کرد تا به هسته یک سلول عصبی راه پیدا کند. هنگامی که وارد بدن نورون شد، می‌توانست مستقیماً به DNA مرکزی منتقل شود. یک سلول عصبی ممکن است برای ما بزرگ به نظر نرسد، اما برای ویروسی که در امتداد تارهای بافته سلولی حرکت می کند، کار طولانی است.

این اولین باری است که ویروسی در حال تغییر کاربری پروتئین برای کمک به ادامه عفونت خود دیده می شود، کشفی که می تواند به ما در درک بهتر رابطه خود با این پاتوژن باستانی کمک کند و شاید حتی راهی برای مسدود کردن آن در DNA خود پیدا کنیم.