سخن ناصواب در حقیقت سرداب

پایگاه 598: متاسّفانه در کتاب‌ها، سخنرانی ها، مجلّات و کانال های ماهواره ای پیوسته و عامِدانه بر ضدّ تفکّر شیعی و اندیشه های ناب مهدوی (عج)، دروغ ها و گفتارهای باطلی  به میان می آید که وظیفه همه محبّان و دوستداران امام زمان (عج) این است که به پاسخگوییو دَفع و رَفع این دسته ازشُبَهات از ساحت مقدّس این امام مظلوم و حجّت غریب بپردازند.

یکی از این جفاها  و یکی از این هَجمه های بی اساس، علیه بحثِ «سرداب مقدّس سامّراء » در حوزۀ مهدویّت (عج) است که مُعانِدان مکتب اهل بیت (ع) با بیانها و استدلالهای غیر منطقی و سُست خود،آهنگِ خدشه و آسیب به آن را دارند.

آنها با دروغ و شیّادی هر چه تمام تر جهات انحراف مؤمنان از وادی مقدّس مهدویّت (عج) را فراهم می کنند وسرداب مقدّس را جایی برای غَیبت و پنهان زیستی حضرت ولیّ عصر (عج) معرّفی می کنند و چنین می افزایند که مهدی (عج) از ترس دشمنانش بدانجا پناه برده، مخفی شده و روزگار غیبت خویش را همچنان در آنجا سپری می نماید.

معشوق چو نقاب ز رخ  دَر نمی کشد         هر کس حکایتی به تصوّر چرا کنند

همان طور که می دانیم نامواژه «سَرداب » در زبان عربی معادل با کلمۀ «زیر زمین» یا همان «سردابه» در زبان فارسی است. در کشورهای گرم و خشکی مانند ایران، عراق و نظایر اینها که دارای مناطقی کویری یا بیابانی هستند به جهت دوری از شدّت  و هُرم گرما در سازه های معماری خود از قدیم الایّام، اجزایی به نام زیر زمین یا همان سرداب تعبیه می شدکه در آن زندگی می کردند و همین طور موادّ غذایی را آنجا حفظ می نمودند.این مکانها بعضاً توسّط بادگیرها یا قنات، خنک و قابل تحمّل می شدند.

 مردم به خصوصدر فصول بسیار گرم به این مکان ها می رفتند و به شکلی خود را با محیط اطراف تطبیق می دادند. سرداب  مقدّس سامرّا، امروز در ضلع شمال غربی صحن‌ و در پانزده‌ متری بقعه و حرم مطهّر «عسكريين» (ع) قرار دارد.

پس از هجرت تاریخی امام هادی(ع) (پدر بزرگ امام زمان (عج)) از شهر«مدینه» در عربستان کنونی به شهر «سامرّا»درعراق کنونی و اقامت مبارکِ ایشان در آنجا بالتبّع در منزلیکه اختیار فرمودند و اکنون مزار ایشان و پسر بزرگوارشان امام حسن عسکری (ع)  نیز آنجا است؛ از سرداب مثل بقیّۀ مردم به عنوان یک شاخصه مرسوم در معماری آن  دوره  استفاده می شده است  و حتّی امروزه هم از این مولّفۀمعماری در ساختمان ها استفاده می شود و چیزی متروک و دور از ذهن برای ما نیست.

مجرّد وجود یک سرداب عقلاً و شرعاً برای شیعیان مقدّس نیست بلکه سرداب مقدّس سامرّا از آن جهت برای شیعه اهمیّت و فضیلت دارد که سه امام بزرگوار در آنجا سُکنی گزیده اند یعنی: حضرات امام هادی (ع)، امام عسکری (ع) و امام زمان (عج) از سال 232 تا 260 ق. یعنی حدود تقریباً سی سال، بنابراین جز این هیچ قداست و برتری دیگری ندارد.

امام عصر (عج) حدّاقل به مدت 5 سال در این خانه و به تبع آن در سرداب مذکور زندگی نموده اند و چنان که تذکّر دادیم علّت وجودی سرداب جز دفع گرما چیز دیگری نیست الا آن که این مکان به جهت اقامت، سکونت و حضور سه امام هُمام(ع)، در نزد شیعیان شرافت و قداست ویژه یافته است.

جز آستان توام در جهان پناهی نیست       سر مرا به جز این در حواله گاهی نیست

تا اینجای کار به تفکّر شیعی باز می گردد و در آن اِشکال و شبهه ای نیست  امّا اینکه یک عدّه از دشمنان اهلبیت (ع) از سر جهالتِ محض  یا بُغضی که با اساس اسلام و به خصوص خانوادۀ پیامبر (ص) دارند؛ بیایند و از پیش خود به دروغ و بدون مدرک و سند، ادّعا کنند که سرداب مقدّس سامرّا، محلّ غیبت طولانی و دراز مدّتِ حضرت  مهدی (عج) است - یعنی: ایشان در این زیر‌زمین غائب شده اند تا زمانی که به اذن خدا ظهور کنند - این مطلب و این افترا نمی تواند روی در صَواب داشته باشد و قطعاً با روایات معتبر و اخبار استوار شیعی و مهدوی (عج) تضاد و مغایرت  تام دارد .

 بدون شک این خرافه و نظایر آنها در حوزۀ مهدویّت (عج) از سوی دشمنان حضرت مهدی (عج) ساخته و بافته شده است تا به طور ناجوانمردانه حقیقت متعالی حضرت مهدی (عج) و اخلاص و اعتقاد راستین شیعیان اهلبیت (ع) را نسبت به ایشان زیر سئوال ببرند یا آنان را از اعتقاد باز دارند.

چو ندیدند حقیقت ره افسانه زدند

جالب است که عناد و کینه توزی  با شیعه تا آنجا پیش رفته که شیطان،اذهان بیمار آنها را مَسخ نموده است و نمود عینی آن این که اخیراً مرقد مطهّر امامین عسکریین (ع) را  همین دشمنان کوردل و منافق امّت اسلام، بمب گذاری نمودند و بعد از آن در سرداب مقدّس نیز بمب گذاشتند و آن را ویران کردند.

شاید غرض و پیام ننگین آنها، این بوده که اگر شیعیان اعتقاد دارند که مهدی (عج) در آنجا غائب شده و در آنجا به سر می برد از اعتقاد خودمنصرف شوند.

این در حالی است که  در کتاب های معتبر شیعه و استوانه های مستحکم حدیثی اهل بیت (ع) چون : « الکافی» (کُلَینی)، «الغَیبَه»( نُعمانی)،«الغَیبَه» (طوسی)،«کمال الدّین»( صَدوق ) و دیگر آثارِ فاخر تشیّعبه مسئلۀ غیبت و پنهان زیستی حضرت ولی ّعصر (عج) در سرداب مقدّس سامرّا هیچ اشاره ای نشده است و هیچ عالِمِ عاقل،متتبّع، محقّق و مُدَقّقی از آغاز دوران غیبت تا کنون، بدین حرف باطلتذکّری نداده یا در صورت ادّعاآن را  به هیچ عنوان تایید نکرده است.

با جست و جوی بیشتر و فَحص عمیق تر به ریشه های پوسیده و فرسودۀاین افسانه های مجعول و شیعه ستیز در آثار و آرای  شخصی دروغ پرداز و جاعل  به نام «ابن تَیمیّه » متوفّای 728 ق . بر می خوریم که این اباطیل و دروغ گویی ها را در کتاب « منِهاجُ السّنه»خویش، ساخته و بافته است .

این جاعل و دروغ پردازِ بزرگ درضمن برخی  لاطائِلات کتابش آورده است :

«از حماقت شیعیان این که برای امام منتظر چندین مَشهد(زیارتگاه) ساخته اند که در آنها انتظار او را می کِشند، از جمله سرداب سامرّا که خیال می کنند در آنجا غائب شده است، اسب یا اَستَری را در آنجا نگه می دارند، تا به هنگام ظهور بر آن سوار شود! در آن جا افرادی را گماشته اند که هر صبح و شام فریاد برآورد: ای مولای ما بیرون بیا !»

خود گویی و خود خَندی، عجب مرد هنرمندی

همه کسانی که با تاریخ شهر سامرّا آشنایی دارند، به نیکی می دانند که این شهر از روز ولادت با سعادت حضرت مهدی (عج) تا به امروز، محلّ اقامت هزاران خانواده سُنّی متعصّب بوده و اگر چنین مطلبی حقیقت داشت از دید آنها پنهان نبود. از چهرۀ سرشناسی چون ابن تَیمیّه بسیار نکوهیده است که چنین تهمت ناروایی را به عمد جعل کرده و به شیعیان اهل بیت (ع) نسبت بدهد و از افراد سرشناس دیگری همچون «ابن قَیّم جوزیَّه» متوفاّی 751 ق. و از شاگردان ابن تَیمیّهنیز بسیار زشت تر است که تهمت های پوچ او را در آثار خود نقل کنند و بر آن صحّه بگذارند و از همه این ها زشت تر و نکوهیده تر تابعان اینها هستند که حرف های جعلی و دروغین اینها را به عنوانِ منبع دست اوّل یا سند موثّق می پذیرند و آنها را به عنوان یک اصل می پذیرند و بدین سبب خود را با آتش دوزخ و جهنّمیان بی منطق، قَرین و همنشین می نمایند.

«وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ»( المُلک / 10)

"[ اهلجهنّم ] گویند : اگرما می شنیدیم یا عقل مان را به کار می بستیم از اهل دوزخ نبودیم"

در روز قیامت حتماً این افراد و طرفداران آنها در برابر خدا و رسول او (ص) پاسخگو هستند که چگونه بدون علم و با نام و نقابِدین و دانش الهی، مردم را از مسیر و مکتب حَقّۀ اهل بیت (ع) و مهدویّت ناب و راستین  منحرف نموده اند.

هر چه هست از قامت ناساز بی اندام ماست             ورنه تشریف تو بر بالایکس کوتاه نیست

این جعل و افتراء عظیم به ساحت پاک شیعیان اهل بیت (ع)  ما را یاد حکایتی از « مُلا نصر الدّین » می اندازد:

« روزی مُلا، در کوچه ای راه می رفت. ناگهان به دروغ فریاد زد: آهای مردم ! در فلان جا دارند آش نذری می دهند! بعد از مدّتی عدّۀ بسیاری از مردم، کاسه به دست به طرف آن موضعی که مُلا اشاره کرده بود؛ رهسپار شدند و صف طولانی تشکیل شد. مُلا از صفِ طولانی، هجوم و ازدحام مردم بسیار تعجّب کرد و خودش از گفتۀ باطل و غیر واقعی خود اِغوا شد؛ به طوری که به خانۀ خود رفت و یک کاسه برداشت و در همان صف ایستاد تا برای خود، آش نذری تهیّه کند!»

آری! عدّه ای ضدّ شیعه و ضدّ امام غائب منتظَر (عج) که نور حقیقت خورشید صاحب الزّمان (عج) برای آنها قابل تحمّل نیست و همچون اَسلاف خطاکار خود، جُغد صفت به تاریکی ها عادت کرده اند ونظایر این خرافات و افسانه های غرض وَرزانه را  از پیش خود می سازند و به شیعۀ پیامبر (ص) وپیشوایان معصوم (ع) به دروغ نسبت می دهند و جالب آن که پساز مدّتی هم خودشانآن بیهوده گوییهاو اَباطیل راباور و سپس  کارشناسانه به نقد و تحلیل آنها می پردازند .

زِهی خیال باطل زِهی خیال محال

معلوم نیست قصّه خیانت و جعل آنها را در حوزۀ مقدّس و مطهّر مهدویت (عج) جزء تراژدی تاریخ ادیان توحیدی قلمداد کنیم یا از بس که مضحک و موهوم است کمدی تاریخ  امّا آنچه بدان یقین داریم آن است که اگر تابعان و طرفداران آن ها به اشتباه گذشتگان خود اعتراف نکنند و بر لجاجت و مخالفت خویش بیش از پیش  پافشاری نمایند بدون شک جایگاه آنها همچون اسلافشان در دوزخ وعده داده شده،جاویدان خواهد بود.

سر ارادت ما و آستان حضرت دوست       که هر چه بر سر ما می رود ارادت اوست

اگر چه دوست به چیزی نمی خرد ما را        به عالمی نفروشیم مویی از سردوست

پی نوشت

1. ابن تیمیّه (م.728 ق.)، منهاج السّنة، ج 1، ص 12، ط بولاق ، 1321 ق.، مطبعة الرّیاض.

* نویسنده و محقّق: دکتر سیّد مرتضی میرسراجی (پژوهشگر مهدویّت)