سندی بزرگ از جنایت‌های عامدانه آمریکا علیه غیرنظامیان

به گزارش پایگاه 598، به نقل از میزان، ۱۲ تیر ۱۳۶۷ در حافظه جمعی ایرانیان یادآور خاطره تلخ شهادت ۲۹۰ سرنشین هواپیمای مسافربری ایرانی است که در پی شلیک ناو «یو اس اس وینسنس» آمریکا به پرواز شماره ۶۵۵ تهران به دبی رخ داد.

پرواز شماره ۶۵۵ ایران ایر با هواپیمای «ایرباس A ۳۰۰» از تهران به دبی پس از توقف در بندرعباس در هنگام پرواز مجدد، در خلیج فارس هدف شلیک ناو آمریکایی قرار گرفت.

این جنایت سبب شهادت همه ۲۹۰ سرنشین این هواپیما شامل ۶۶ کودک شد.

* هدف قرار دادن غیرنظامیان، رویه‌ای معمول برای ارتش تروریستی آمریکا

ارتش آمریکا که در مسیر دستیابی به اهداف خود از قربانی کردن غیرنظامیان در هیچ نقطه‌ای از کره خاکی ابایی ندارد، در پی مقابله ایران با حضور مخرب و مداخله جویانه اش در خلیج فارس در میانه جنگ رژیم بعث عراق علیه ایران، جنایتی هولناک را مرتکب شد.

ناو «یو اس اس وینسنس» که به همراه ناو «یو اس اس مونتگمری» آمریکا در خلیج فارس درگیر جنگی دریایی علیه ایران بود، در ۱۲ تیر ماه ۱۳۶۷، هواپیمای مسافربری ایران را هدف قرار داد.

تحقیقات انجام شده در این باره اعم از تحقیقات نیروی دریایی آمریکا، هواپیمای مسافربری ایرانی هدف قرار گرفته در مسیر هوایی تجاری مورد تایید قرار داشته و در فرکانس‌های کنترل ترافیک هوایی خود را به عنوان پروازی غیرنظامی معرفی کرده بود.

ارتش آمریکا پس از انتشار گزارش‌ها و تحقیقات مربوط به این حادثه، این اقدام را «خطای سهوی»، خواند.

این در حالی است که چندی بعد به فرمانده ناو مذکور نشان لیاقت اعطا و از همه خدمه این ناو تجلیل شد.

انفعال سازمان ملل در مقابل درخواست ایران برای پاسخگو کردن آمریکا، تاکید «جورج بوش»، نامزد انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۸۷ آمریکا مبنی بر این که «هرگز عذرخواهی نمی‌کنم و برایم مهم نیست واقعیت چیست»، ...، و در نهایت عدم عذرخواهی رسمی آمریکا بابت این جنایت، مدارکی دال بر بیهودگی ادعای تصادفی بودن شلیک به هواپیمای مسافربری ایران هستند.

اگرچه جنایت مذکور در آمریکا به عمد به فراموشی رفته، اما از حافظه جمعی ایرانیان خارج نشده و همچنان تصادفی بودن شلیک ناو آمریکایی به هواپیمای مسافربری به عنوان دروغی بزرگ در ذهن ایرانیان جای دارد؛ چرا که آمریکا در جریان جنگ ۸ ساله رژیم بعث علیه ایران، همواره به حمایت از صدام پرداخته و به انحا مختلف جنایات او را توجیه می‌کرد.