"هزینه‌های بی‌بهره روحانی" یا "خسارت‌های محض برجامی"

اعتراف روحانی به یک‌طرفه بودن برجام:

درحالی‌که عنوان برجام؛ برنامه جامع اقدام مشترک[1]بر اساس اعتراف دیرهنگام رئیس‌جمهور، مشخص شد، طی این سال‌ها، ایران تنها طرفی است که هزینه پرداخته است و به‌عبارت‌دیگر تا کنون برجام یک طرف بوده است نه اقدام مشترک و این اعتراف متاسفانه مبین این است که برجام علاوه بر خساراتی که به بار آورده، و هزینه‌هایی برای آن پرداخت‌شده، به هیچ وجه منافع ملی را تأمین نکرده است. فلذا ضرورتی نیز بر تداوم بخشی آن وجود ندارد.

وضع گذشته برجام از دهان رئیس‌جمهور:

7 سال و نیم تعریف و تمجیدهای فراوان و افراطی روحانی از برجام (آفتاب تابان، توافق بزرگ، نعمت بزرگ خدا، بارش ابر، .....) و قول‌هایی که هیچ‌گاه محقق نشد (هزاران آل سی در بانک‌های مختلف دنیا باز شده، تحریم رفت، طومار تحریم درهم پیچیده شد، .....) و توهین و بد دهانی‌های مکرر نسبت به منتقدین دلسوز کشور (بزدل، به جهنم برید، ترسو، حسود؛ کم سواد، بی عقل، بدون شناسنامه، بی فرهنگ؛ دروغ‌گو، هوچی باز، خطای دید، متوهم، دین نشناس، لرزان، دروغ پراکن، افراطی، کاسبان تحریم، بی عقل، بد دهن، بدگمان، بد بین، کودک، فحاش، انقلابی نما، منقلی، بی عقل، دروغ گو، هووهای برجام و.... و ....) صورت گرفته است.

وضع برجام در بیانات حکیمانه رهبر انقلاب:

تذکرات مکرر پیش از مذاکرات هسته‌ای، و هشدارهای لازم در طول مذاکرات، تأیید مشروط برجام، توصیه‌های مکرر مبنی بر عدم اعتماد به دشمن و اخذ تضمین و غیره و گزیده‌ای از سخن ایشان:" ... این چیزی است که ما امروز در مقابل چشم خودمان داریم می‌بینیم؛ یعنی خسارت محض."(در بیانات ابتدای سال 95 در حرم مطهر رضوی (ع))

تأسف از سرنوشت برجام:

چرا دولت به برجام دست‌پخت دشمن اعتماد کرد و به‌گونه‌ای تنظیم کردند و هیچ تضمینی نگرفتند و یک‌جانبه آنرا اجرا کردند، به نحوی که دشمن بتواند آن را لگد کند ودر این سو (به اعتراف رسمی روحانی) فقط هزینه کند و هیچ بهره‌ای نبرد؟

سخن پایانی:

-آیا این اعتراف دیرهنگام دولت 11 و 12، سبب تغییر رویکرد و اصلاح خسارات می‌شود و یا صرفاً تاکتیکی بوده؟ و این لجاجت دنباله روی تا پایان عمر اندک این دولت ادامه می‌یابد؟

-به دلایل مختلف، مسؤولیت کامل برجام با شخص روحانی (رئیس دولت) و ظریف (رئیس دستگاه دیپلماسی و رئیس تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای) است. و باید پاسخگو بوده و نسبت به جبران خسارات آن اقدام کنند.

-وضع آینده برجام، در این دولت در هاله‌ای از ابهام است. روزهای سخت روحانی در ماه‌های پایانی دولت در پیش است و احتمال دارد، مانند مار زخمی عمل کند.

-نظر به اینکه دولت با سو مدیریت‌هایی که داشته است؛ و سبب تورم چند برابری و گرانی‌های کمرشکن در همه حوزه‌ها داشته است و به توجه اینکه هیچ دستاوردی برای مردم و کشور نداشته است و تمامی انرژی و اعتبارش را صرف برجام کرده و همه‌چیز را به آن گره‌زده است، بعید است که تا پایان عمر دولت، دست از آن بر دارد و نسبت به اصلاح خطاهای گذشته باشد.

-جمهوری اسلامی ایران، متاسفانه وارث یکی از توافق نامه‌های بدخیم خود بوده و مردم ایران بایستی تا سال ها جور آن را به دوش کشند و یکی از مسائل پر چالش دولت آینده، برگرداندن حقوق تضییع شده کشور و حل این معضل برداشتن تبعات حقوقی جنازه برجام خواهد بود.

-آقای روحانی که قسم جلاله خورده بود؛ و گفته بود اگر مشکلات کشور راه‌حل نداشت کاندید نمی‌شدم و وعده حل مشکلات اقتصادی ۱۰۰ روزه را داده بود، کاش لااقل در روزهای پایانی دولت، اندکی از مشکلات مردم کم می‌کرد تا مرهمی بر آلام مردم باشد و در این روزهای پایانی خود، حداقل یک کار نیک در پرونده دولت 11 و 12 ثبت گردد.