واقعیت این است که اساسی ترین ویژگی
متمایز کننده قلاده های طلا از همه آثار رسانه ای که در طول این سه سال
درباره ماجراهای انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ و مسائل بعد از آن ساخته شد
فاصله گرفتن نگاه مدافع نظام فیلم از اضطراب و نگرانی و دستپاچگی اولیه و
متاسفانه تاکنون کشدار رسانه ای آن ماجراهاست. به دست آوردن دوباره
اعتماد به نفس رسانه ای و دوباره وارد موضع تهاجمی شدن نمادهای رسانه ای
گفتمان مدافع انقلاب و نظام: این مهمترین ماجرای فرامتنی قلاده های طلاست.
فیلم تازه اکران شده ابوالقاسم طالبی خیلی خوب و باصراحت توانسته است از
همه آن تشویشی که جریان رسانه ای حزب اللهی در مورد وقایع آن سال دچارش شده
بودند و شده اند رهایی پیدا کند و تریبون اثربخشی درباره مطروحات معترضان
به اعتراضات بعد از انتخابات به وجود آورد. فیلم آرام و روان، بدون ترس و
در کمال آرامش در حال روایت انحراف عمیق آن اعتراضات است و داستانش و
البته ادعاهایش را بدون لکنت و با وضوح بالا روایت می کند. اعتماد به نفس
بالای طالبی در روایت حرفهایش اینجا به قدری بالا هست که میلم به نامیدنش
به غرور انقلابی را سرکوب نکنم آنجایی که موضع حقی که قصد روایتش دارد را
ان قدر محکم و از موضع بالا نگاه می کند که واقعیات نمایشش را بدون نیاز
به هیچ عامل کمکی دیگری همان فرعیات معمول این نوع ساخته ها مثل نمایش
اشک و آه و فیلم هندی بازی در نمایش مظلومیت گریه آور بی حدوحصر نظام و از
این دست مسائل ( به همان شیوه که در گزارش های تلویزیونی سال فتنه به طرز
ملال آوری تکرار می شد) روایت می کند.