پیامبر چرا حضرت زهرا(س) را ام ابیها نامید؟

به گزارش پایگاه 598، به نقل از تسنیم، سیدصادق واعظ شهیدی در برنامۀ تلویزیونی در صحن انقلاب رضوی علیه‌السلام دربارۀ برخی ویژگی‌های حضرت زهرا (س) گفت: در رابطۀ با حضرت زهراء (سلام‌الله علیها) معارف زیادی وجود دارد. این مادر و همسر و دختر، موجودی استثنایی است. از سوی دیگر وجود نازنین حضرت زهراء سلام‌الله علیها دختر پیامبر صلی الله علیه و آله است، اما دختری که آن‌قدر مقامش بالا می‌رود که حضرت خطاب به ایشان می‌فرماید أم‌ أبیها. وقتی آیه نازل شد که از همسران پیامبر صلی الله علیه و آله را «ام‌ المؤمنین» یاد کنید، پیامبر صلی الله علیه و آله به امر خداوند دختر بزرگوارشان را أم أبیها نامیدند. این مسئله نشان می‌دهد بالاتر از مقام ام‌المؤمنینی، مقام فراتری نزد پیامبر صلی الله علیه و آله وجود دارد.

وی با اشاره به ویژگی از خودگذشتگی حضرت زهرا (س) گفت: این ویژگی حضرت زهرا (س) در طول تاریخ درس‌آموز شد؛ ایشان در برخورد با اموال دنیا بسیار بخشنده و با کرامت بود و خود را بر دیگری ترجیح می‌داد؛ به شدت دل از دنیا بریده بودند و تعلق خاطری نداشتند. در نگاه خود این بانوی بزرگوار تنها سه چیز در دنیا برایشان دوست‌داشتنی بود که این سه مورد هم در معنویات خلاصه می‌شود: تِلاوَةُ کِتابِ اللّه ِ و النَّظَرُ فی وَجهِ رَسولِ اللّه ِ و الإنفاقُ فی سَبیلِ اللّه. تلاوت قرآن، نگاه به روی رسول الله (ص) و انفاق در راه خداوند. جالب است که در این سه گزاره، انفاق در راه خدا هم مشاهده می‌شود. این مسئله ما را رهنمون می‌کند به این سو که ما هم نسبت به مسائل و چالش‌های دیگران بی‌تفاوت نباشیم و خنثی رفتار نکنیم. به ویژه در این عرصه‌های سخت اقتصادی که برخی از طبقات جامعه نیاز به یاری‌رسانی دارند. 

شهیدی در ذکر مصداق دیگری از انفاق فاطمه سلام الله علیها گفت: حضرت رسول اکرم (ص) در مراسم عروسی دختر گرامی‌شان یک دست پیراهن نو به دخترش هدیه داده بود، تا در شب عروسی بپوشد. هنگامی که موکب عروس رهسپار خانه امیرالمؤمنین بود، زن سائلی آمد و در برابر عروس اظهار احتیاج کرد. آن بانوی بزرگوار که در آن وقت دو پیراهن نو و کهنه داشت. پیراهن نو را به آن زن فقیر انفاق کرد و بعد این آیه را یاد کرد «لَن تَنَالُواْ الْبِرَّ حَتَّی تُنفِقُواْ مِمَّا تُحِبُّونَ» یعنی هرگز به نیکی دست نمی‌یابید و یا از نیکان نمی‌شوید، مگر اینکه از آنچه دوست می‌دارید، انفاق کنید. (آل عمران 92)