به گزارش پایگاه 598، روزنامه خراسان نوشت: «مردم دیگر به تنگ آمده اند، صبح که بیدار می شوند همه کالاهایی که دیروز خریده اند ۱۰ تا ۱۵ درصد گران تر شده ؛ این چه اداره ای است؟ یک جای کار اشکال دارد.
اگر آقای روحانی نمی تواند کشور را اداره کند کنار برود و اگر می تواند، ادامه دهد. با مردم و مصالح مردم و کشور نمی شود شوخی کرد. هرکسی که می خواهد وارد این میدان شود اگر می تواند با این مجموعه کار کند بیاید؛ زمانی که کاندیداها می خواهند رئیس جمهور شوند همه چیز خوب است و همه می گویند من این کار را می کنم و ...
اما زمانی که رئیس جمهور می شوند می گویند به ما اجازه انجام این کارها را نمی دهند.» این سخنان یک فعال سیاسی یا نماینده اصولگرا برای سوال یا استیضاح رئیس جمهور نیست بلکه بخشی از گفت و گوی حسین مرعشی سخنگوی حزب کارگزاران با خبر آنلاین است.
مرعشی اما تنها اصلاح طلبی نیست که با عبارت های تند ، خواهان کناره گیری روحانی از منصب ریاست جمهوری شده است. پیش از این هم برخی دیگر از اصلاحطلبان ایده استعفای روحانی را مطرح کرده بودند، به عنوان مثال عبدا... ناصری، فعال سیاسی اصلاحطلب در مصاحبهای با پایگاه انتخاب گفته بود: «روحانی به خاطر عملکرد نامناسب، هزینه سنگینی را به کشور تحمیل می کند و کار مهم او میتواند جرئت استعفا کردن باشد.
واقعیت این است که بخش اعظم جامعه او را قبول ندارند.» البته شاید برای اولین بار، عباس عبدی فعال مطرح سیاسی اصلاح طلب در یادداشتی با عنوان «پیشنهاد کنارهگیری رئیسجمهوری» به طور بحث برانگیزی به سراغ این موضوع رفت و استعفای روحانی را نه از روی اجبار بلکه طلاق دوستانه دانست: «تداوم وضعیت و شکاف موجود جز تضعیف بیشتر و از دست دادن فرصتهای سیاسی برای کاهش مشکلات نتیجه دیگری نخواهد داشت.
از این رو حالا که اصولگرایان غالب، قدرت و اراده استیضاح را ندارند، پیشنهاد میکنم روحانی شخصا دست به کار شود. کنار رفتن نه به معنای اعتراض بلکه به معنای گشودن راه برای حل ماجراست.»
یادداشتی که البته با واکنش صادق زیبا کلام فعال سیاسی اصلاح طلب نیز همراه شد: «پیشنهاد عباس عبدی برای استعفای حسن روحانی آدرس اشتباه دادن و بحث انحرافی است.» موضوعی که امیر محبیان کارشناس مسائل سیاسی نیز به آن اشاره کرده و درباره مطرح شدن بحث استعفای رئیسجمهور گفته بود: «استعفا در این شرایط جدای از این که میتواند مشکلاتی برای کشور به وجود بیاورد، سنت نادرستی نیز ایجاد میکند؛
این سنت نادرست که وقتی کسی مدیریتی را بر عهده دارد و نمیتواند در مدیریت خود آن چنان که باید موفق باشد یا انتقاداتی به مدیریت او وجود دارد، استعفا بدهد و برود. این کار مشکلی را حل نمیکند. مسئول اجرایی با هر رویکرد سیاسی باید نهایتاً در برابر اقداماتش پاسخگو باشد و الّا استعفا کردن و به کنار رفتن، بدون پاسخگویی می شود گریزگاه.»