جنگ اقتصادی شوخی ندارد؟ واقعا؟!

به گزارش سرویس سیاسی پایگاه 598، محمد ایمانی تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال رسانه ای در کانال تلگرام شخصی خود نوشت: آقای روحانی می گوید "ما از سال ۵۹ تحریم داشتیم اما جنگ اقتصادی با ایران از سال ۹۷ شروع شد. امروز در جنگ هستیم و جنگ هم شوخی ندارد. ممکن است عده‌ای هم کشته یا زخمی شوند. عده‌ای کنار ننشینند و فقط راه و چاره بدهند؛ بگویند کم و کسری وجود دارد؛ همه باید به میدان بیایند”.

اولا ایشان ادعا می کرد با توافق و دادن امتیاز، سایه جنگ را از سر کشور بر می دارد؛ اما در همین دوره، آمریکا تروریسم داعش را فربه کرد و تا پشت مرزهای ما گسیل کرد؛ و سردار سلیمانی فرمانده مبارزه با تروریسم در متطقه را ترور کرد.

آمریکا از همان دوره اوباما، در حالی که وعده تعلیق تحریم ها را می داد، تحریم های حداکثری (کاتسا و آیسا) را برقرار کرد. این، جنگ اقتصادی بود. تدریجا نفت ما هم تحریم شد اما دولت با ماندن در برجام، به بازار نفت آرامش داد!

ثانیا دولت، پنج ماه در چین سفیر نداشت و حال آن که این کشور، بزرگ ترین شریک تجاری ایران و عضو دائم شورای امنیت بود. در برخی کشورها هم که دولت سفیر دارد، خلاف منافع ملی خودمان موضع می گیرند؛

سفیر ایران در سئول گفت تهدید رئیس بانک مرکزی علیه شرکت های بد حساب کره ای، موضع دولت نیست(!) و سفیرمان در مانیل به تجار فیلیپینی گفته بود تجارت با ایران را از طریق صادرات لوازم آرایشی شروع کنند (!)

یا سفیر به زور "قانون بازنشستگی” برکنار شده مان در آلمان که دیپلمات دستگیر شده ایرانی را متهم به تروریسم کرد و حال آن که اروپا مقرّ گروهک های تروریستی شده است(!) این مدل دیپلماسی می توانست نقشی مفید در مقابل جنگ اقتصادی داشته باشد؟!

ثالثا دولت بیش از چهار ماه است وزیر صمت (صنعت، معدن تجارت) ندارد و حال آن که این وزارت، یکی از راهبردی ترین وزارتخانه ها در حوزه حمایت از صنعت و تجارت و تنظیم بازار است.

آقای روحانی اردیبهشت ماه، صرفا به خاطر یک غضب، وزیر صمت را برکنار کرد. این کار او نه موجب بهبود وضعیت بازار، بلکه وخامت آن در حوزه تولید و رکود تورمی شده است. او حتی حاضر نشد برای دفاع از وزیر پیشنهادی به مجلس برود.

رابعا اگر بخواهیم فقط فهرست سوء مدیریت یا تخلفات انجام گرفته در وزارت خانه های نفت، راه و شهرسازی، صمت و سازمان برنامه و بودجه را که موجب خود تحریمی یا خود زنی های مشکوک در حوزه "تنظیم بازار، تولید، صادرات غیر نفتی، برنامه ریزی و ساختار معیوب بودجه” مرور کنیم، مثنوی هفتاد من کاغذ می شود.

چه کسانی موجب تحریک دشمن به جنگ اقتصادی می شوند؟ یا آن را شوخی می گیرند؟ دادن کشته و مجروح پیشکش، آیا جز تحمیل خسارت به کشور، خودشان هم یک ریال خسارت دیده اند؟ یا فقط از امتیاز مسئولیت بهره مند شده اند؟