رازهای پیامکی لیونل مسی در بارسلونا

پیام کوتاه از سوی مسی ارسال‌شده که در صندلی‌های آخر اتوبوس نشسته است. زلاتان ابراهیموویچ، خرید بزرگ تیم در تابستان، در هر 5 بازی اخیر در لالیگا گلزنی کرده است. مسی نیز در این دیدارها گلزنی کرده و این دو حتی برای یکدیگر پاس گل ارسال کرده اند. ولی مرد جوان‌تر و ساکت‌تر بارسا، احساس خطر می‌کرد بنابراین سراغ تنها راهی رفت که می‌توانست این احساس خطر را منتقل کند.

گواردیولا خیلی سریع اشتباهش را رفع کرد و ابراهیموویچ تنها یک فصل در نوکمپ باقی ماند. مسی نقشی محوری‌تر در تیم پیدا کرد که در ادامه به موفقیت‌های بزرگی نیز ختم شد. خیلی چیزها از آن موقع در بارسلونا تغییر کرد و ستاره بزرگ آرژانتینی پس از آن پخته‌تر شد و مسئولیت‌های  بیش‌تری را هم داخل و هم خارج زمین برعهده گرفت. روسا، مدیران، مربیان و بازیکنان آمده‌اند و رفته‌اند اما یک چیز ثابت مانده است؛ هنوز یک نفر در باشگاه هست که خوشحال نگه داشتنش بسیار مهم است.

***
در ماه فوریه، مسی بار دیگر سراغ تلفن همراهش رفت تا پیام دیگری ارسال کند، هر چند او این بار در خانه‌اش در مرکز ایالت کاتالونیا و در منطقه مرفه‌نشین کاستیدفلز بود. جنجال از سوی اریک آبیدال، مدیر ورزشی بارسلونا و هم‌تیمی سابق مسی، ایجاد شده بود که در یک مصاحبه با نشریه کاتالانی اسپورت گفته بود بازیکنان مقصر اخراج ارنستو والورده، سرمربی قبلی بارسلونا، بوده‌اند.

این بار مسی در یک پست اینستاگرام پیامش را ارسال کرد. او نوشت:” اگر بخواهم کاملا صادق باشم، از این صحبت‌ها خوشم نمی‌آید. ولی فکر می‌کنم هر کسی باید مسئولیتِ وظایف و تصمیماتی که گرفته را برعهده بگیرد. این شامل بازیکنان و اتفاقات داخل زمین می‌شود ولی ما اولین کسانی هستیم که متوجه می‌شویم خوب کار نکرده‌ایم. آنهایی که مسئولیت فنی دارند هم باید مسئولیت‌پذیر باشند و از همه مهم‌تر، مسئولیت اقدامات‌شان را برعهده بگیرند. در پایان فکر می‌کنم اگر کسی به بازیکنان اشاره دارد، باید نام آنها را هم مطرح کند زیرا اگر چنین کاری انجام ندهد، در حقیقت همه را با یک چوب زده و به شایعات دامن می‌زند، شایعاتی که خیلی از آنها حقیقت ندارد.”

***
عصبانیت مسی از صحبت‌های آبیدال خیلی واقعی بوده و ریشه در اتفاقاتی در گذشته دارد. عملکرد بارسلونا و نتایج آنها در این فصل نیز به حل این مشکل کمکی نکرده ولی مشکل اصلی مسی این تفکر است که می‌گوید او مسئول تمام اتفاقاتی است که در باشگاه رخ می‌دهد و وقتی اوضاع خوب پیش‌ نمی‌رود، باید سراغ او رفت. برای همین است که مهم‌ترین پیام مسی در مصاحبه و پست اینستاگرامش این است که هر شخصی در باشگاه باید مسئولیت تصمیمات و اشتباهاتش را برعهده بگیرد. مطمئنا آنها نباید تقصیرات را به گردن مسی که به خاطر شخصیتش، هدفی در دسترس و آسان است، بیندازند.

در فصول اخیر و به خصوص این فصل، خیلی از مطالب نشریات کاتالانی حول مسی بوده و معمولا این اخبار از جایی داخل باشگاه درز کرده و در اغلب آنها مسی مسئول مشکلات بوده است. اگر آنتوان گریزمان هنوز در تیم جا نیفتاده و در سطحی که باید بازی نمی‌‌کند، به خاطر مسی است که توپ را به او پاس نمی‌دهد. اگر اوضاع اقتصادی بارسلونا خوب نیست، به خاطر مسی و پدرش، خورخه است که دائما از باشگاه حقوق بالاتری می‌خواهند. آخرین مورد هم این بود که آبیدال او را مقصر اخراج والورده دانست.

***
با تایید این داستان‌ها توسط افراد داخل و خارج باشگاه که مسی آنقدر قدرتمند شده که می‌تواند تلفنش را بردارد و اتفاقات بزرگی در باشگاه رقم بزند، تنش بسیاری ایجاد شد. درسی که می‌توان از داستان یک دهه پیش زلاتان گرفت این است که بازیکن آرژانتینی هر چند شخصیتی گوشه‌گیر و درون‌گرا دارد ولی باید حس کند که بازیکن اول تیم است و خوشحال نگه داشتن او، هدف اول هر کسی است که در باشگاه کار می‌کند. همچنین مشخص است که اگر مسی در باشگاه همه کاره بود، اوضاع در بارسلونا طی چند سال اخیر خیلی متفاوت پیش می‌رفت.

هیچ‌کدام از بیش از 30 بازیکنی که از سال 2014 خریداری شده‌اند و بیش از 800 میلیون یورو هزینه داشته‌اند، دوستان او یا هم تیمی‌های سابقش نبوده‌اند. نشریات بارها صحبت‌هایی حول انتقال سرخیو آگوئرو یا اور بانگا، دوستان مسی و هم تیمی‌‌هایش در تیم ملی آرژانتین مطرح کردند ولی هیچ‌گاه آنها به بارسا منتقل نشدند. او درخواست کرد که در تابستان گذشته نیمار دوباره به خدمت گرفته شود ولی جوزپ ماریا بارتومئو شخصا دوست داشت که آنتوان گریزمان را از اتلتیکومادرید به خدمت بگیرد که همین کار را هم انجام داد.

***
انتخاب بازیکنان برای حضور در زمین، برعهده مربی است. مسی هم فقط می‌خواهد روی دو چیز که در آنها بسیار خوب است متمرکز باشد؛ بازی کردن و گلزنی. او همچنین از افراد دیگر باشگاه می‌خواهد که کارشان را خوب انجام دهند. برای همین است که او از این‌که به عنوان علت اخراج والورده شناخته ‌شود، عصبانی است. هیچ‌کس پیش از این تصمیم، از او سوالی نکرد و آبیدال به عنوان مدیر ورزشی و بارتومئو به عنوان رئیس باشگاه، این اختیارات را داشتند. بنابراین آنها باید به قدری بزرگ باشند که مسئولیت تصمیمی که خودشان گرفتند، قبول کنند نه این‌که پشت سپر "رختکن” و "بازیکنان اصلی” که معمولا هم منظور از آنها مسی است، پنهان شوند.

***
مسی خودش را یک انسان عادی می‌بیند، شاید کمی خجالتی ولی نه کسی که فراتر از اختیاراتش اقدامی انجام دهد. او یک بازیکن است و می‌خواهد بهترین عملکردش را در زمین داشته باشد. نمی‌خواهد درباره موضوعات مهم مثل انتخاب بازیکنان تیم، درباره نقل و انتقالات، درباره جذب یا اخراج مربیان و انتخاب رئیس باشگاه تصمیم‌گیری کند. می‌خواهد سرکارش حاضر شود، چه در تمرینات و چه در بازی‌ها و سپس به خانه برود و زمان مناسبی را با خانواده‌اش سپری کند. بنابراین او از تصور عموم درباره خودش ناراحت است، این‌که این غول منفعل- تهاجمی، تفکراتش در نوکمپ را تنها با یک نگاه سرد به هر مسئولی تحمیل می‌کند، به خصوص درست وقتی که هم تیم و هم باشگاه در چنین شرایط بدی قرار دارند.

او خیلی دوست دارد که این سر و صداها و این آزار و اذیت‌ها را خارج از 90 دقیقه یا حتی تمرینات نگه دارد؛ زمان‌هایی که او سعی می‌کند از آنها لذت ببرد. حالا اوضاع سخت‌تر هم شده زیرا از دو تابستان پیش که او جانشین آندرس اینیستا به عنوان کاپیتان تیم شد، پذیرفته که بیش‌تر باید با هواداران و رسانه‌ها صحبت کند؛ به خصوص مصاحبه‌های بیش‌تری با نشریات کاتالان دارد. به نظر می‌رسد این مصاحبه‌ها به شدت زیر نظر روابط عمومی باشگاه بارسلونا باشد ولی مسی سعی دارد تفکرات و احساساتش را به بهترین شکل توصیف کند.

مسی همچنین می‌داند که بسیاری در باشگاه، هم در رختکن و هم در هیئت مدیره، اخبار را به دوستان‌شان در نشریات منتقل می‌کنند که خیلی وقت‌ها این اخبار تاثیر مثبتی روی او ندارد. او می‌بیند که بسیاری به او انتقاد می‌کنند که او مثل هموطنش، دیه‌گو مارادونا، یک رهبر و کاپیتان واقعی نیست. برخی دیگر نیز معتقدند که مسی قدرت بسیاری می‌خواهد تا درباره همه چیز تصمیم گیری کند. هر دو این شایعات نمی‌تواند درست باشد و فقط به دلخوری او می‌افزاید.

خیلی واضح است که اگر مسی می‌خواست از قدرتش، از دستاوردهایش به عنوان بازیکن و ضعف مدیریت و مربیان باشگاه استفاده کند، هیچ‌کس نمی‌توانست مقابلش بایستد. یک منبع با سابقه که اطلاع زیادی از این شرایط دارد، به اتلتیک گفت:” اگر لئو می‌خواست، خیلی راحت فردا می‌توانست صحبت کند و بگوید که "ما یک مربی و یک مدیر جدید لازم داریم». دکمه قرمز همیشه در دستان اوست ولی هیچ‌وقت آن را فشار نمی‌دهد.

هرگاه احساس نیاز کند، سراغ اینستاگرام می‌رود و یک بیانیه منتشر می‌کند، همانطور که در ماه مارس این کار را انجام داد و گفت که این تصمیم بازیکنان و نه مدیران باشگاه بود که در طول بحران کووید 19، حقوق‌شان کاهش یابد تا افراد رده پایین باشگاه حقوق‌شان را به موقع دریافت کنند. ولی او هیچ‌گاه مستقیما درخواست نکرده کسی اخراج شود و هیچ‌گاه در دفتر مدیر را نزده تا از او خواسته‌ای داشته باشد.”

***
وضعیت فعلی اقتصادی باشگاه در حال حاضر مشکل بزرگی برای آنهاست که می‌خواهند مسی 33 ساله را با قراردادی طولانی مدت حفظ کنند. پول همواره برای مسی مساله مهمی بوده و 9 بار افزایش حقوق در طول 15 سال به خوبی این را نشان می‌دهد. باشگاه‌هایی که با آغوشی باز آماده هستند خواسته‌های اقتصادی او را فراهم کنند، هیچ‌گاه کم نبوده‌اند- چلسی، بایرن مونیخ، پاری سن ژرمن و منچسترسیتی از جمله باشگاه‌هایی هستند که با جدیت به دنبال جدایی او از بارسلونا هستند و این در حالی است که در سال‌های گذشته حتی ملاقات‌هایی بین خورخه مسی و فرستاده‌های فلورنتینو پرز، رئیس باشگاه رئال مادرید، انجام شده است.

بزرگ‌ترین بحران مسی در باشگاه بارسلونا در سال 14-2013 اتفاق افتاد و دقیقا مربوط به انتقال نیمار در تابستان قبلش بود. مسی‌ها می‌خواستند مطمئن شوند که حقوق بازیکن جوانی که بارسا به خدمت گرفته، به شکل قابل توجهی کمتر از لئو باشد؛ ولی تمامی مزایا و پاداش‌هایی که به نیمار و پدرش – که او هم ایجنت پسرش بود – پرداخت می‌شد، خیلی سریع مشخص شد. تمدید قرارداد کریستیانو رونالدو با رئال مادرید نیز به مسی این هشدار را می‌داد که جایگاه او به عنوان پردرآمدترین بازیکن جهان در خطر است.

اوضاع به حدی جدی شد که به ادعای سباستین فست، مسی در ملاقات با تیتو ویلانووا، مربی سابقش که در آوریل 2014 به شدت بیمار شده بود، به او گفت:” من می‌روم و موضوع پول نیست”، بدون این‌که نام باشگاهی که قصد پیوستن به آن را دارد، فاش کند. این اتفاقات درست در فصلی افتاد که به عنوان بدترین فصل او در دوران بازی‌اش شناخته می‌شود؛ فصلی که بارسا تحت هدایت مارتینو هیچ جام بزرگی کسب نکرد و مسی به خاطر فرار مالیاتی در دادگاه حاضر شد و دو ماه از فصل را به علت مصدومیت از دست داد. در نهایت او نتوانست برای خروج از باشگاه تصمیم‌گیری کند و در تابستان، قرارداد جدید ثبت شد.

***
مسی در مصاحبه با موندو دپورتیوو در ماه فوریه گفته بود:” من بارها گفته‌ام که ایده من این است که تمام دوران فوتبالم را در بارسلونا سپری کنم و تا وقتی که هواداران و باشگاه هم چنین چیزی بخواهند، هیچ مشکلی از سوی من وجود نخواهد داشت. همچنین بارها گفته‌ام که دوست دارم اینجا باشم، با باشگاه عملکرد خوبی داشته باشیم و هواداران از تیم راضی باشند، یک پروژه برنده داشته باشیم و برای تمامی جام‌ها بجنگیم؛ مثل تمام سال‌های فعالیت باشگاه. این تفکر من است، این‌که در باشگاه بمانم. من می‌خواهم یک چمپیونزلیگ دیگر ببرم، می‌خواهم به قهرمانی در لالیگا ادامه دهم و همیشه از این موضوع الهام گرفته‌ام.”

برخی نشریات کاتالان گزارش داده‌اند که مسی ترجیح می‌دهد یک مربی و یک مدیر جدید هدایت باشگاه را در دست بگیرند و برای مثال، خوشحال می‌شود که طی این تغییرات گسترده، ژاوی هدایت السد قطر را کنار گذاشته و سرمربی بارسلونا شود. اتلتیک معتقد است که مسی ارتباط مستقیمی با ژاوی ندارد و از این‌که آیا هم تیمی سابقش قصد دارد به برنامه‌های آینده باشگاه اضافه شود یا نه، اطلاعی ندارد.

به عنوان بهترین بازیکن جهان، او مسئولیت این‌که در زمین هرکاری انجام دهد، قبول می‌کند ولی برای تمام مشکلات بارسلونا راه‌حل ندارد، همین‌طور از نگاه هواداران که از او انتظار دارند تمام مشکلات را حل کند، خوشش نمی‌آید. او قبول دارد که اعضای باشگاه درباره این‌که چه کسی رئیس باشگاه باشد و هیئت مدیره درباره این‌که چه کسی سرمربی باشد، تصمیم‌گیری کنند. او از این‌که برخی کاندیداها و کمپین‌هایشان از نام او استفاده می‌کنند تا شانس‌شان برای انتخاب به عنوان رئیس باشگاه افزایش یابد، ناراحت است. او هیچ‌گاه با هیچ کاندیدایی ملاقاتی نداشته و در انتخابات تاثیری نداشته است. او به این موضوع علاقه‌ای ندارد یا خودش را در چنین جایگاهی نمی‌بیند.

***
بار دیگر باید بیان کرد که او تنها یک فوتبالیست است، شاید بهترین فوتبالیست تاریخ ولی نه بیش از آن. هرکسی که رئیس باشگاه بارسلونا باشد، می‌داند که تمام آنچه مسی می‌خواهد، کسب موفقیت با باشگاه است و نه چیز دیگری. اگر پیش‌تر علت اصلی او برای ماندن در نوکمپ، بازیکنان مستعدد متعددی بودند که در کنارشان بازی می‌کرد، در طول سال‌ها خانواده‌اش و حضور آنها در مرکز ایالت کاتالونیا و این‌که در این شهر جا افتاده‌اند، برایش مهم و مهم‌تر شده است. آنهایی که مسی را می‌شناسند، تصور این‌که او در منچستر، پاریس یا مونیخ هم خوشحال باشد، در ذهن‌شان شکل نمی‌بندد.

 او خیلی می‌خواهد عضو تیم برنده بارسا باشد و شور و انگیزه بسیاری برای کسب یک موفقیت اروپایی دیگر دارد. وقتی اوضاع خوب پیش نمی‌رود، او دوست ندارد حس کند که مقصر بوده است. مسی حالا نسبت به آن پسربچه‌ای که برای گواردیولا از صندلی‌های عقب اتوبوس تیم پیام کوتاه ارسال کرد خیلی فرق کرده است. هر چند او هنوز هم بهترین بازیکن جهان است ولی قدرت او بی‌نهایت نیست. او هنوز هم یک تلفن در دست دارد و می‌خواهد توپ زیر پاهایش باشد.

*منبع: هفت یک