عضو هیئت علمی جامعةالزهرا(س) گفت: سیره علمی و اخلاقی جوادالائمه(ع) به عنوان جوان ترین امام، بهترین اُلگو برای نسل جوان است.
به گزارش پایگاه 598، طیبه توکلی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه، ضمن تسلیت شهادت مظلومانه امام محمد تقی(ع) و اشاره به این که ایشان پس از شهادت امام رضا(ع) در سن ۹ سالگی به امامت رسیدند، ابراز داشت: امام جواد(ع)، جوان ترین امام شیعه است که این ویژگی جوانی در ابعاد مختلف می تواند الگو و اُسوه ای برای نسل جوانی باشد که حقیقتاً می خواهند رهروی صادقی برای راه و سیره نورانی ایشان باشند و برای سعادت دنیا و آخرت خود به سیره علمی و اخلاقی حضرت تأسی بجویند.
وی افزود: مأمون عباسی پس از شهادت حضرت رضا(ع) به ظاهر و برای عوام فریبی می خواست از آقا امام جواد (ع) دلجویی کند و از این رو پیشنهاد ازدواج با دخترش ام فضل را به حضرت داد که در واقع نوعی اجبار کردن ایشان به این کار بود و لذا حضرت نیز به جهت مصلحت شیعیان و مسلمانان این مساله را قبول کردند اما در طول زندگی با دختر مأمون اجازه ندادند که اهداف خلیفه ظالم عباسیان به این وسیله تحقق یابد.
عضو انجمن تاریخ پژوهان حوزه همچنین ادامه داد: البته مامون با نیرنگی خاص خود از هیچ کوششی به منظور ضربه زدن به جایگاه امام جواد(ع) در نزد افکار عمومی زمانه فروگذار نمی کرد چنان که در کتاب "المناقف" ابن شهرآشوب به این مساله اشاره شده که این خلیفه قدرتمند عباسی به هر شکل و حیله ای می خواست که در منظر عمومی، جواد الائمه (ع) را همچون خودش فردی اهل مسایل دنیوی و متمایل به امور فسق و لهو و لعب نشان دهد و حال آن که هیچ گاه به این هدف شوم خود دست نیافت.
وی گفت: نقل است که وقتی مامون می خواست دخترش ام فضل را به خانه حضرت بفرستد، دستور داد تا جمع قابل توجهی از زیباترین کنیزان در مراسم دامادی حاضر شده و با جام های خاص و گران قیمت به استقبال ایشان بروند که حضرت در آن جا هیچ توجهی به کار و رفتار آن کنیزکان نداشت و همگان دیدند که امام جوان چقدر به این مسایل سخیف و ابتذال آلود بی توجه و بی رغبت است.
توکلی همچنین با بیان این که معمولاً ما این امام هُمام را به دو صفت و ویژگی بارز " جواد " و " تقی " می شناسیم، اظهار داشت: جواد ریشه اش به کلمه "جود" برمی گردد که به معنای بخشش است و لذا معنای تحت اللفظی جواد یعنی بخشنده که خود از اوصاف پروردگار عالم است و علمای اخلاق بیان می دارند که منظور از جود آن صفتی است که دارنده آن در برابر چیزی که می بخشد، به هیچ وجه انتظار جبران ندارد و البته این صفت در بین همه ائمه (ع) وجود داشته اما در سیره و زندگی حضرت جواد(ع) معنا و تبلور خاص تری پیدا کرده است.
وی یادآور شد: امام جواد(ع) به تصریح مکرر راویان موثق شیعی و اسلامی از همان دوران کودکی در جامعه زمان خویش به ایثار و بخشندگی شُهره بودند و حتی در روایتی آمده که از همان دوران طفولیت نیز، جمع قابل توجهی از نیازمندان در مقابل منزل حضرت اجتماع می‌کردند تا از ایشان حاجتی بخواهند و هیچ گاه نیز از درب منزل امام جواد(ع) نااُمید برنمی گشتند که این موضوع نیز البته ویژگی بارز همه حضرات معصومین(ع) و خاندان مطهر ایشان بوده است که به اذن الهی چه در دنیا و چه در آخرت، هوای نیازمندان و مستمندان مادی و معنوی را دارند و آن ها را زیر پر و بال پرمحبت خویش قرار می دهند.
وی افزود: مأمون عباسی پس از شهادت حضرت رضا(ع) به ظاهر و برای عوام فریبی می خواست از آقا امام جواد (ع) دلجویی کند و از این رو پیشنهاد ازدواج با دخترش ام فضل را به حضرت داد که در واقع نوعی اجبار کردن ایشان به این کار بود و لذا حضرت نیز به جهت مصلحت شیعیان و مسلمانان این مساله را قبول کردند اما در طول زندگی با دختر مأمون اجازه ندادند که اهداف خلیفه ظالم عباسیان به این وسیله تحقق یابد.
عضو انجمن تاریخ پژوهان حوزه همچنین ادامه داد: البته مامون با نیرنگی خاص خود از هیچ کوششی به منظور ضربه زدن به جایگاه امام جواد(ع) در نزد افکار عمومی زمانه فروگذار نمی کرد چنان که در کتاب "المناقف" ابن شهرآشوب به این مساله اشاره شده که این خلیفه قدرتمند عباسی به هر شکل و حیله ای می خواست که در منظر عمومی، جواد الائمه (ع) را همچون خودش فردی اهل مسایل دنیوی و متمایل به امور فسق و لهو و لعب نشان دهد و حال آن که هیچ گاه به این هدف شوم خود دست نیافت.
وی گفت: نقل است که وقتی مامون می خواست دخترش ام فضل را به خانه حضرت بفرستد، دستور داد تا جمع قابل توجهی از زیباترین کنیزان در مراسم دامادی حاضر شده و با جام های خاص و گران قیمت به استقبال ایشان بروند که حضرت در آن جا هیچ توجهی به کار و رفتار آن کنیزکان نداشت و همگان دیدند که امام جوان چقدر به این مسایل سخیف و ابتذال آلود بی توجه و بی رغبت است.
توکلی همچنین با بیان این که معمولاً ما این امام هُمام را به دو صفت و ویژگی بارز " جواد " و " تقی " می شناسیم، اظهار داشت: جواد ریشه اش به کلمه "جود" برمی گردد که به معنای بخشش است و لذا معنای تحت اللفظی جواد یعنی بخشنده که خود از اوصاف پروردگار عالم است و علمای اخلاق بیان می دارند که منظور از جود آن صفتی است که دارنده آن در برابر چیزی که می بخشد، به هیچ وجه انتظار جبران ندارد و البته این صفت در بین همه ائمه (ع) وجود داشته اما در سیره و زندگی حضرت جواد(ع) معنا و تبلور خاص تری پیدا کرده است.
وی یادآور شد: امام جواد(ع) به تصریح مکرر راویان موثق شیعی و اسلامی از همان دوران کودکی در جامعه زمان خویش به ایثار و بخشندگی شُهره بودند و حتی در روایتی آمده که از همان دوران طفولیت نیز، جمع قابل توجهی از نیازمندان در مقابل منزل حضرت اجتماع می‌کردند تا از ایشان حاجتی بخواهند و هیچ گاه نیز از درب منزل امام جواد(ع) نااُمید برنمی گشتند که این موضوع نیز البته ویژگی بارز همه حضرات معصومین(ع) و خاندان مطهر ایشان بوده است که به اذن الهی چه در دنیا و چه در آخرت، هوای نیازمندان و مستمندان مادی و معنوی را دارند و آن ها را زیر پر و بال پرمحبت خویش قرار می دهند.
اخبار ویژه
قربانی کردن قانون به نفع فرد!
شایعه دیدار ایلان ماسک با سفیر ایران:
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
