در این گزارش آمده است:
افراد با اجاره یک کانتینر ۲۰ فوتی پرده از وضعیت بخشی مستاجران راندهشده از اجاره مسکن برمیدارند و نشان میدهد که «کسانی که به هر دلیلی خانه و کاشانه خود را از دست میدهند و دیگر توان اجاره منزل جدید ندارند، برای نگهداری باقی مانده زندگی خود باید به کجا پناه ببرند».
* مدیرعامل یکی از انبارهای کانتینری نیز میگوید «۹۰ درصد از ۲ هزار و ۵۰۰ کانتینر ۲۰ و ۴۰ فوتی این شرکت میزبان اسباب و اثاثیه افرادی است که اغلب آنان به ناچار و از سر بیپولی مجبور به اجاره کانتینر شدهاند».
* میان کرایهکنندگان این کانکسها البته کسانی هم هستند افرادی که به دلیل مهاجرت به خارج از کشور، ساختوساز خانه و نگهداری از جهیزیه، اسباب زندگی را در این جعبههای فلزی نگهداری میکنند اما به گفته مدیران شرکتهای اجارهدهنده، اغلب افراد بیپولی هستند که از سر نداری، خانهای برای اسکان نیافتهاند و راه آنجا را در پیش گرفتهاند.
* این اجارهها گاهی چندین سال طول میکشد و صاحبان اسباب و اثاثیه هم از تحویل گرفتن آنها منصرف میشوند تا جایی که «محمدی» مدیرعامل یکی از همین انبارها عمر قدیمیترین پرونده مربوط به اجاره که همچنان باز است را مربوط به سال ۱۳۹۲ اعلام میکند.
* همین موضوع سبب شده است تا جریانی که از سال ۱۳۹۷ به راه افتاده بود و در پی آن مستاجران با اجبار از شمال شهر به میانه و در نهایت به جنوب شهر و حاشیه نقل مکان میکردند، ادامهدار باشد تا آنجا که «حسام عقبایی» نایب رئیس اتحادیه مشاوران املاک تهران معتقد است ۲۰ درصد مستاجران مشمول جابهجاییهای قهری شدهاند.
* آخرین سرشماری در کشور نشان میدهد که به طور متوسط جمعیت اجارهنشین به جمعیت صاحبخانه در مقیاس کشوری ۳۱.۷ درصد و در مقیاس شهر تهران ۴۳.۵ درصد برآورد شده و به این ترتیب در کلانشهرها نزدیک به ۵۰ درصد جمعیت شهر را اجارهنشینها به خود اختصاص دادهاند.