بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
با شیوع کرونا و زمانی که هر روز بر تعداد مبتلایان ویروس کووید- ۱۹ افزوده می‌شد، پرستاران و پزشکان کمپین رقص و شادی به راه‌انداختند و بسیاری بدون اینکه پیام این کمپین را متوجه شوند، به انتقاد از آنها پرداختند.
به گزارش پایگاه 598 به نقل از روزنامه آرمان ملی: با شیوع کرونا و زمانی که هر روز بر تعداد مبتلایان ویروس کووید- ۱۹ افزوده می‌شد، پرستاران و پزشکان کمپین رقص و شادی به راه‌انداختند و بسیاری بدون اینکه پیام این کمپین را متوجه شوند، به انتقاد از آنها پرداختند.
بعد از دوماه از شیوع کرونا در ایران، حالا بسیاری از مردم پیام آن کمپین را درک کرده‌اند و وضعیت روحی و روانی بسیاری از پرستاران و کادر پزشکی بیمارستان‌ها به حالت قرمز درآمده است، بدون اینکه مسئولان برنامه‌ای برای افزایش روحیه سربازان خط مقدم مبارزه با کرونا داشته باشند.
روز گذشته مریم حضرتی، معاون پرستاری وزارت بهداشت اعلام کرد: «۶۵درصد نیروهای پرستاری در مراقبت مستقیم از بیماران کرونایی هستند که طی تحقیقاتی افزایش خستگی و افسردگی در بین پرستاران مشخص شده است که مداخلات مشاوره و روانپزشکی برای پرستاران در بسیاری از بیمارستان‌ها در نظر گرفته شده است.
مهم‌ترین علت افزایش افسردگی در پرستاران، دوری از خانواده، مشقت کاری، ترس از کرونا یا سختی کار نبوده، بلکه مهم‌ترین علت مشاهده مرگ بیماران جلوی چشم آنها بوده است. ترک خدمت یک‌درصد نیروها از محل کار در بحران کرونا نیز مختص پرستاران نبوده و در گروه‌های دیگر هم بوده است که مطابق قانون رسیدگی می‌شود.» این گفته‌ها در حالی مطرح می‌شود که به‌دلیل کمبود نیروی کادر درمانی و پرستاری، بسیاری از پرستاران چند روز را در بیمارستان سپری می‌کنند و زمان استراحت آنها، ترس از رفتن به منزل و ملاقات با نزدیکان باعث تشدید مشکلات روحی و روانی‌شان می‌شود.
یکی از این پرستاران می‌گوید: «ما نه تنها در روز شاهد فوت مردم هستیم، بلکه بسیاری از همکارانمان را نیز از دست داده‌ایم. بعد از مرگ همکار و دوست نزدیکم که در بخش بیماران کرونایی کار می‌کردیم، کار کردن برایم خیلی سخت‌تر شده، هر روز باهم سوار سرویس می‌شدیم و می‌آمدیم بیمارستان اما از هشت فروردین دیگر تنها شدم.»
جامعه شناسان نيز مشکلات روحي و رواني را مختص پرستاران نمي‌دانند و بر اين باورند که شرايط روحي جامعه در دوران پساکرونا وخيم خواهد شد و بايد مسئولان کشور از همين امروز به فکر تبعات رواني اين موضوع باشند. به گفته آنها پس از فروکش کردن کرونا در کشور، ميزان جرم و آسيب‌هاي اجتماعي به‌دليل لطمه‌اي که کرونا به روح و روان جمعيت زيادي از ايران وارد کرده، افزايش چشمگيري پيدا خواهد کرد.
در اين بين کادر درماني، پرستاران، بهياران و نيروهاي خدماتي بيمارستان‌ها، بيش از هر قشر ديگر بدون محافظ مورد هجوم اخبار اين آسيب‌هاي رواني قرار دارند. ايرج خسرونيا، مددکار اجتماعي و رئيس انجمن متخصصان داخلي ايران به «آرمان ملي» مي‌گويد: افسردگي و تبعات روحي و رواني، از گذشته در ميان برخي از رشته‌هاي پزشکي همچون رشته‌هاي خوني و کليويي که مريض‌ها بدون نتيجه درماني، فوت مي‌کردند، اکثر پزشکان‌شان را افسرده مي‌کرد. حالا نيز با وجود کرونا به‌دليل آمار فوت بالايي که دارد، کادر پزشکي و پرستاري دچار افسردگي شديد شده است. پرستاري که چند روز براي بيمار کرونايي با همه کمبودها و ترس از ابتلاي خود و خانواده‌اش به کرونا، زحمت کشيده، اما در نهايت نتيجه‌اي ندارد و بيمارش جلوي چشمانش جان مي‌دهد، باعث افسردگي او خواهد شد.
وقتي تعداد مرگ و مير بالا مي‌رود، آن فرد به طور ناخودآگاه ياد پدر و بردار خود مي‌افتد و مي‌ترسد که آنها نيز به همين سرنوشت گرفتار شوند و اين مشکلات روحي آنها را حاد‌تر مي‌کند. بسياري از پزشکان و پرستاران به همين دليل دست از کار مي‌کشند. بسياري از پرستاران بچه کوچک دارند و24 تا 48 ساعت آنها را نمي‌بينند. او از خانواده و فرزندش دور است و وقتي در بخش بيمارستان آنها چند بيمار در روز فوت مي‌کنند، به‌دليل اينکه اين فکر به ذهنش مي‌رسد که زحماتش بي‌نتيجه بوده، دچار بيماري‌هاي روحي و رواني خواهد شد. خسرونيا معتقد است که اگر شرايط به همين شکل پيش برود، کادر درماني ما ضعيف‌تر خواهد شد و مشکلات روحي و رواني و جسمي آنها تشديد مي‌شود.
بعد از دوماه از شیوع کرونا در ایران، حالا بسیاری از مردم پیام آن کمپین را درک کرده‌اند و وضعیت روحی و روانی بسیاری از پرستاران و کادر پزشکی بیمارستان‌ها به حالت قرمز درآمده است، بدون اینکه مسئولان برنامه‌ای برای افزایش روحیه سربازان خط مقدم مبارزه با کرونا داشته باشند.
روز گذشته مریم حضرتی، معاون پرستاری وزارت بهداشت اعلام کرد: «۶۵درصد نیروهای پرستاری در مراقبت مستقیم از بیماران کرونایی هستند که طی تحقیقاتی افزایش خستگی و افسردگی در بین پرستاران مشخص شده است که مداخلات مشاوره و روانپزشکی برای پرستاران در بسیاری از بیمارستان‌ها در نظر گرفته شده است.
مهم‌ترین علت افزایش افسردگی در پرستاران، دوری از خانواده، مشقت کاری، ترس از کرونا یا سختی کار نبوده، بلکه مهم‌ترین علت مشاهده مرگ بیماران جلوی چشم آنها بوده است. ترک خدمت یک‌درصد نیروها از محل کار در بحران کرونا نیز مختص پرستاران نبوده و در گروه‌های دیگر هم بوده است که مطابق قانون رسیدگی می‌شود.» این گفته‌ها در حالی مطرح می‌شود که به‌دلیل کمبود نیروی کادر درمانی و پرستاری، بسیاری از پرستاران چند روز را در بیمارستان سپری می‌کنند و زمان استراحت آنها، ترس از رفتن به منزل و ملاقات با نزدیکان باعث تشدید مشکلات روحی و روانی‌شان می‌شود.
یکی از این پرستاران می‌گوید: «ما نه تنها در روز شاهد فوت مردم هستیم، بلکه بسیاری از همکارانمان را نیز از دست داده‌ایم. بعد از مرگ همکار و دوست نزدیکم که در بخش بیماران کرونایی کار می‌کردیم، کار کردن برایم خیلی سخت‌تر شده، هر روز باهم سوار سرویس می‌شدیم و می‌آمدیم بیمارستان اما از هشت فروردین دیگر تنها شدم.»
جامعه شناسان نيز مشکلات روحي و رواني را مختص پرستاران نمي‌دانند و بر اين باورند که شرايط روحي جامعه در دوران پساکرونا وخيم خواهد شد و بايد مسئولان کشور از همين امروز به فکر تبعات رواني اين موضوع باشند. به گفته آنها پس از فروکش کردن کرونا در کشور، ميزان جرم و آسيب‌هاي اجتماعي به‌دليل لطمه‌اي که کرونا به روح و روان جمعيت زيادي از ايران وارد کرده، افزايش چشمگيري پيدا خواهد کرد.
در اين بين کادر درماني، پرستاران، بهياران و نيروهاي خدماتي بيمارستان‌ها، بيش از هر قشر ديگر بدون محافظ مورد هجوم اخبار اين آسيب‌هاي رواني قرار دارند. ايرج خسرونيا، مددکار اجتماعي و رئيس انجمن متخصصان داخلي ايران به «آرمان ملي» مي‌گويد: افسردگي و تبعات روحي و رواني، از گذشته در ميان برخي از رشته‌هاي پزشکي همچون رشته‌هاي خوني و کليويي که مريض‌ها بدون نتيجه درماني، فوت مي‌کردند، اکثر پزشکان‌شان را افسرده مي‌کرد. حالا نيز با وجود کرونا به‌دليل آمار فوت بالايي که دارد، کادر پزشکي و پرستاري دچار افسردگي شديد شده است. پرستاري که چند روز براي بيمار کرونايي با همه کمبودها و ترس از ابتلاي خود و خانواده‌اش به کرونا، زحمت کشيده، اما در نهايت نتيجه‌اي ندارد و بيمارش جلوي چشمانش جان مي‌دهد، باعث افسردگي او خواهد شد.
وقتي تعداد مرگ و مير بالا مي‌رود، آن فرد به طور ناخودآگاه ياد پدر و بردار خود مي‌افتد و مي‌ترسد که آنها نيز به همين سرنوشت گرفتار شوند و اين مشکلات روحي آنها را حاد‌تر مي‌کند. بسياري از پزشکان و پرستاران به همين دليل دست از کار مي‌کشند. بسياري از پرستاران بچه کوچک دارند و24 تا 48 ساعت آنها را نمي‌بينند. او از خانواده و فرزندش دور است و وقتي در بخش بيمارستان آنها چند بيمار در روز فوت مي‌کنند، به‌دليل اينکه اين فکر به ذهنش مي‌رسد که زحماتش بي‌نتيجه بوده، دچار بيماري‌هاي روحي و رواني خواهد شد. خسرونيا معتقد است که اگر شرايط به همين شکل پيش برود، کادر درماني ما ضعيف‌تر خواهد شد و مشکلات روحي و رواني و جسمي آنها تشديد مي‌شود.
اخبار ویژه
سکوت اصلاحطلبان
پشت پرده و واقعیت سفر پزشکیان به مصر چیست؟
عضو کمیسیون فرهنگی: مصوبهای از شعام درباره حجاب به مجلس نرسیده است؛
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
