آقای روحانی خود را به عنوان دیپلمات و حقوقدان معرفی کرد اما گفتار و رفتار او نشان می‌دهد نه دیپلمات است و نه حقوقدان.
به گزارش پایگاه 598، روزنامه رسالت در یادداشتی می‌نویسد: آقای روحانی خود را با دو کلمه دیپلمات و حقوقدان معرفی کرد.
در عرصه دیپلماسی رفتند قراردادی را با آمریکا و پنج کشور امضا کردند و در آن کمترین دقت‌های دیپلماتیک و حقوقی را رعایت نکردند. برخی شروط رهبری، مجلس و شورای عالی امنیت ملی را نادیده گرفتند و در اجرا گرفتار شدند.
همین باعث شد همه تعهدات خود را عمل کنند و آمریکا نه تنها به تعهدات خود عمل نکرد بلکه قرارداد را پاره کرد و بر حجم و وزن و قافیه تحریم‌ها در طول و عرض و ارتفاع افزود: الان به جایی رسیده‌‌اند که وزیر خارجه ما را به آمریکا راه نمی‌دهند. به هواپیمای او در آلمان بنزین نمی‌دهند و او را هم در فهرست تحریم‌ها گذاشته‌اند. معلوم شد از ادب و آداب دیپلماتیک چیزی نمی‌دانند.
در عرصه حقوقدانی معلوم شد از حقوق بین‌الملل، روابط بین‌الملل و شناخت حریف و شناخت حریم منافع ملی چیزی نمی‌دانند اما ادعای آن‌ها گوش فلک را کر کرده است. ترامپ فرمانده ارشد نظامی ما که مهمان دولت عراق بود با یک فرمانده ارشد عراقی را ترور می‌کند. دنیا این عمل را تقبیح می‌کند. مجلس ما ترامپ و دار و دسته نظامی آمریکا را به عنوان تروریست محکوم می‌کند و مصوبه‌ای با صددرصد آراء به تصویب می‌رساند. رئیس دیپلماسی دولت هنوز معتقد است با این تروریست قمارباز و حرامزاده باید مذاکره کرد، کجای این رویکرد با مبانی عقلی و حقوقی و دیپلماتیک می‌خواند.
در عرصه داخلی این حقوقدانی و دیپلمات‌منشی فراموش می‌شود با منتقدین با بدترین لحن‌‌ها سخن می‌گویند و تا کنون 52 ناسزای سیاسی و... به منتقدین در پاسخ به نقدهای دلسوزانه و مشفقانه داده‌‌اند.
طرح برخی حرف‌‌ها به‌گونه‌ای است که در صدق و کذبش رئیس‌جمهور محکوم است. مثلا می‌گوید شما در جلسات خصوصی و محرمانه‌تان گفتید فلان... خوب اگر این دروغ است چرا رئیس‌جمهور باید حرف دروغ بزند. اگر راست است رئیس‌جمهور چه حقی دارد در جلسات خصوصی رقبا شنود بگذارد.
در این دوره صلاحیت چند نفر از دوستان وی رد شده که همین تعداد و یا بیشتر از آن صلاحیت رقبای حزب رئیس‌جمهور را شورای نگهبان طبق قانون رد کرده است.
دفتر ریاست‌جمهوری با دفتر شورای نگهبان چند قدم فاصله دارد رئیس‌جمهور نمی‌تواند زیر سقف گفت‌‌وگو، شبهه رد آن‌ها را حل کند. چطور می‌رود 2 سال با دشمن ملت مذاکره می‌کند آن‌هم برای هیچ. اما حاضر نیست 2 ساعت با دوست آن‌هم حقوقدانان و فقهای برجسته کشور گفت‌‌وگو کند و مسئله را از باب حفظ امنیت و اقتدار ملی حل کند. مردم در هر انتخابات میخواهند فرصتی برای نقد و داوری عملکرد دولت و مجلس پیدا کنند. این فرصت در ایام انتخابات به آن‌ها داده می‌شود. مردم میخواهند بدانند رئیس‌جمهور به کدام یک از وعده‌‌های خود عمل کرده؟ چه به روز ارزش پول ملی آورده است؟ تورم و حجم نقدینگی و رشد اقتصادی را چقدر تحویل گرفته و چقدر الان دارد تحویل می‌دهد؟
مردم میخواهند بدانند با این حقوق‌های نجومی، مدیران دولتی چه گلی بر سر مردم زده‌‌اند و با مشکلاتشان چگونه برخورد کرده‌اند؟ چرا باید رئیس‌جمهور با حاشیه‌سازی و فضاسازی کاذب و تشکیک در اصلی‌ترین و حساس‌ترین وظایف شورای نگهبان موجب تشویش اذهان عمومی شود و نگذارد مردم دوغ را از دوشاب تشخیص دهند.
در عرصه دیپلماسی رفتند قراردادی را با آمریکا و پنج کشور امضا کردند و در آن کمترین دقت‌های دیپلماتیک و حقوقی را رعایت نکردند. برخی شروط رهبری، مجلس و شورای عالی امنیت ملی را نادیده گرفتند و در اجرا گرفتار شدند.
همین باعث شد همه تعهدات خود را عمل کنند و آمریکا نه تنها به تعهدات خود عمل نکرد بلکه قرارداد را پاره کرد و بر حجم و وزن و قافیه تحریم‌ها در طول و عرض و ارتفاع افزود: الان به جایی رسیده‌‌اند که وزیر خارجه ما را به آمریکا راه نمی‌دهند. به هواپیمای او در آلمان بنزین نمی‌دهند و او را هم در فهرست تحریم‌ها گذاشته‌اند. معلوم شد از ادب و آداب دیپلماتیک چیزی نمی‌دانند.
در عرصه حقوقدانی معلوم شد از حقوق بین‌الملل، روابط بین‌الملل و شناخت حریف و شناخت حریم منافع ملی چیزی نمی‌دانند اما ادعای آن‌ها گوش فلک را کر کرده است. ترامپ فرمانده ارشد نظامی ما که مهمان دولت عراق بود با یک فرمانده ارشد عراقی را ترور می‌کند. دنیا این عمل را تقبیح می‌کند. مجلس ما ترامپ و دار و دسته نظامی آمریکا را به عنوان تروریست محکوم می‌کند و مصوبه‌ای با صددرصد آراء به تصویب می‌رساند. رئیس دیپلماسی دولت هنوز معتقد است با این تروریست قمارباز و حرامزاده باید مذاکره کرد، کجای این رویکرد با مبانی عقلی و حقوقی و دیپلماتیک می‌خواند.
در عرصه داخلی این حقوقدانی و دیپلمات‌منشی فراموش می‌شود با منتقدین با بدترین لحن‌‌ها سخن می‌گویند و تا کنون 52 ناسزای سیاسی و... به منتقدین در پاسخ به نقدهای دلسوزانه و مشفقانه داده‌‌اند.
طرح برخی حرف‌‌ها به‌گونه‌ای است که در صدق و کذبش رئیس‌جمهور محکوم است. مثلا می‌گوید شما در جلسات خصوصی و محرمانه‌تان گفتید فلان... خوب اگر این دروغ است چرا رئیس‌جمهور باید حرف دروغ بزند. اگر راست است رئیس‌جمهور چه حقی دارد در جلسات خصوصی رقبا شنود بگذارد.
در این دوره صلاحیت چند نفر از دوستان وی رد شده که همین تعداد و یا بیشتر از آن صلاحیت رقبای حزب رئیس‌جمهور را شورای نگهبان طبق قانون رد کرده است.
دفتر ریاست‌جمهوری با دفتر شورای نگهبان چند قدم فاصله دارد رئیس‌جمهور نمی‌تواند زیر سقف گفت‌‌وگو، شبهه رد آن‌ها را حل کند. چطور می‌رود 2 سال با دشمن ملت مذاکره می‌کند آن‌هم برای هیچ. اما حاضر نیست 2 ساعت با دوست آن‌هم حقوقدانان و فقهای برجسته کشور گفت‌‌وگو کند و مسئله را از باب حفظ امنیت و اقتدار ملی حل کند. مردم در هر انتخابات میخواهند فرصتی برای نقد و داوری عملکرد دولت و مجلس پیدا کنند. این فرصت در ایام انتخابات به آن‌ها داده می‌شود. مردم میخواهند بدانند رئیس‌جمهور به کدام یک از وعده‌‌های خود عمل کرده؟ چه به روز ارزش پول ملی آورده است؟ تورم و حجم نقدینگی و رشد اقتصادی را چقدر تحویل گرفته و چقدر الان دارد تحویل می‌دهد؟
مردم میخواهند بدانند با این حقوق‌های نجومی، مدیران دولتی چه گلی بر سر مردم زده‌‌اند و با مشکلاتشان چگونه برخورد کرده‌اند؟ چرا باید رئیس‌جمهور با حاشیه‌سازی و فضاسازی کاذب و تشکیک در اصلی‌ترین و حساس‌ترین وظایف شورای نگهبان موجب تشویش اذهان عمومی شود و نگذارد مردم دوغ را از دوشاب تشخیص دهند.
اخبار ویژه
در دیدار هزاران نفر از زنان و دختران؛
بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
سکوت اصلاحطلبان
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
