امام على عليه السلام ـ در فرمان استاندارى مصر به مالك اشتر ـ نوشت:
إنّ لِلوالي خاصَّةً و بِطانَةً ، فِيهِمُ استِئثارٌ و تَطاوُلٌ ، و قِلَّةُ إنصافٍ في مُعامَلَةٍ ، فاحسِمْ مادَّةَ اُولئكَ بِقَطعِ أسبابِ تِلكَ الأحوالِ .
حكمران داراى خواصّ و نزديكانى است كه از روحيه انحصار طلبى و دست درازى و بى انصافى در معامله [و رفتار با مردم ]برخوردارند، پس با قطع عواملِ اين امور، ريشه اين گونه افراد را بركن.
امام على عليه السلام ـ در همان فرمان ـ نوشت:
لِيَكُن أبعَدَ رَعِيَّتِكَ مِنكَ ، و أشْنأهُم عِندَكَ ، أطلَبُهُم لِمَعائبِ النّاسِ .
بايد دورترين افراد ملّت از تو و منفورترين آنها نزد تو، كسانى باشند كه بيشتر از مردم عيبجويى مى كنند.