متن حدیث:
إنَّ أحَدَکُم إذا مَرِضَ دَعَا الطَّبیبَ و أعطاهُ، و إذا کانَ لَهُ حاجَةٌ إلی سُلطانٍ رَشَا البَوّابَ و أعطاهُ، و لَو أنَّ أحَدَکُم إذا فَدَحَهُ أمرٌ فَزَعَ إلَی اللّهِ تَعالی، فَتَطَهَّرَ و تَصَدَّقَ بِصَدَقَةٍ قَلَّت أو کَثُرَت، ثُمَّ دَخَلَ المَسجِدَ فَصَلّی رَکعَتَینِ، فَحَمِدَ اللّهَ و أثنی عَلَیهِ، و صَلّی عَلَی النَّبِیِّ و أهلِ بَیتِه، ثُمَّ قالَ: «اللّهُمَّ إن عافَیتَنی مِن مَرَضی، أو رَدَدتَنی من سَفَری، أو عافَیتَنی مِمّا أخافُ مِن کَذا وکَذا» إلّا آتاهُ اللّهُ ذلِکَ، و هِیَ الیَمینُ الواجِبَةُ، و ما جَعَلَ اللّهُ تَعالی عَلَیهِ فِی الشُّکرِ.
آن چنان که هر یک از شما، هنگام بیماری نزد پزشک میرود و مبلغی به وی
میپردازد و نیز در حال نیاز به زمامدار، به دربان پیشکشی میدهد، اگر در
زمان گرفتاری، به خدای متعال پناه ببرد و وضو سازد و کم یا بیش صدقه دهد و
سپس وارد مسجد شود و دو رکعت نماز بگزارد و حمد و ثنای
الهی را به جای آورد و بر پیامبر و اهل بیتش درود بفرستد و بگوید: «خدایا!
از بیماریام، تندرستی و از سفرم، بازگشت و از هرآنچه از آن ترسانم، مرا
سلامت عطا فرما»، خدای متعال، حاجتش را برمیآورد. این، سوگند واجب خداوند
است که با شکرگزاری بنده، تحقّق میپذیرد.
"من لا یحضره الفقیه،ج ۱،ص۵۵۷ - مصباح المتهجّد، ص ۵۳۰ - بحار، ج ۹۱ ص ۳۵۱"