فاجعه ای که برنامه‌ریزان دوران سازندگی(لیبرال دموکرات‌‌ها) بر سر مردم آوردند/ تفکر حاکم بر شهر در این دوره بر مبنای اندیشه مدرنیزاسیون بود/ انگیزه‌های جهادی و انقلابی برای تغییر چهره شهر ضروری است

برای بهبود وضع موجود در ساختار کلان مدیریت شهری در ابتدا باید پارادایم فکری منطبق بر ارزش‌های اسلام و انقلاب را تعریف کنیم. با تحقیقات و پژوهش‌های انجام‌شده در خصوص طرح‌های توسعه شهری پیشنهادات می‌شود به‌جای استفاده از طرح‌های جامع و تفصیلی از طرح‌ها و برنامه‌های شبکه‌ای در مقیاس محلات استفاده کرد و آن را به‌کل شهر تعمیم داد. طرح‌های شبکه‌ای نگاهش صرفاً کالبدی و اقتصادی نیست بلکه به‌صورت کلان و خرد و از ابعاد مختلف به پدیده‌ها می‌نگرد. مبانی این طرح از ارزش‌های اسلام و انقلاب اسلامی خواهد بود و نگاهش به درون است و از مکاتب غربی الگو نگرفته و نخواهد گرفت و هدف از ارائه چنین طرح‌هایی بسترسازی برای ایجاد آرامش و عدالت جهت حس حضور خداوند در فضای زیستی است. این طرح و برنامه درصدد تغییر سبک زندگی شهروندان است. در طول این چند دهه تقلید و پیروی از تئوری‌ها و طرح‌های غربی خروجی چندانی جز افزایش مشکلات برای شهروندان و فضای شهرنشینی نداشته است و چنانچه این روند بخواهد ادامه پیدا کند باید منتظر مسائل و بحران‌های زیادی بود. یکی از این مسائل بحث‌های حاشیه‌نشینی و سکونتگاه‌های غیررسمی است که در یادداشت‌های بعدی انشالله به آن خواهیم پرداخت.