در دیدار هزاران نفر از زنان و دختران؛
عادت کرده‌ایم علیرضا منصوریان را به خوش‌اخلاقی و خلق کردن صحنه‌های رمانتیک ببینیم و "خشونت" را واژه‌ای غریبه با او می‌دانستیم اما فوتبال ایران نشان داد که حتی یکی از خوش‌اخلاق‌ترین مردان فوتبال هم می‌تواند "بزن بهادر" و دعوایی باشد.
به گزارش پایگاه 598، دوشنبه شب تیم فوتبال ذوب‌آهن توانست پس از ۱۲۰ دقیقه تلاش با نتیجه ۲ بر
یک پارس جنوبی را شکست دهد و راهی یک هشتم نهایی جام حذفی شود. اتفاق عجیب
اما برخورد فیزیکی سرمربیان دو تیم بود؛ اتفاقی که حتی در فوتبال سراسر
اعتراض و برخورد ایران هم نادر است.
زمانی که بازی با نتیجه تساوی یک بر یک در جریان بود، فراز کمالوند به
رعایت نکردن بازی جوانمردانه بازیکنان ذوب‌آهن اعتراض داشت که منصوریان،
کمالوند را فرا خواند و پس از چند ثانیه برخورد دوستانه! در حرکتی عجیب
سرمربی پارس جنوبی را هُل داد و دو مربی درگیر شدند. این پایان کار سرمربی
ذوبی‌ها نبود و او حتی با سایر اعضای نیمکت پارس جنوبی درگیر شد و یک تنه
می‌خواست از خجالت همه در بیاید.
البته لشکر تک نفره منصوریان را مرد اخلاق اصفهانی‌ها یعنی قاسم حدادی‌فر کنترل کرد و او را به آرامش دعوت کرد. چگونه سرمربی ذوب‌آهن که باید الگویی برای بازیکنانش باشد، زمین چمن فوتبال را تبدیل به میدان رزم می‌کند؟ چگونه خالق صحنه درام و رمانتیک ورزشگاه آزادی - همان که منصوریان در دقایق آخر دیدار استقلال و پدیده، دست در دست رضا مهاجری در کنار زمین قدم می‌زد - در ورزشگاه تختی جم تبدیل به راکی بالبوآ می‌شود؟
این اتفاق در فوتبال ایران طبیعی نیست و به نظر می‌رسد جنجال و التهاب در حال رسوخ به نیمکت‌هاست.
هنوز دعوا و حمله‌های فرشاد احمدزاده به بازیکن استقلال فراموش نشده که باعث شد فضای داربی ۹۰ در دقایق پایانی خراب شود اما به هر حال دعوای دو یا چند بازیکن در زمین مسابقه به دلایل مختلف، طبیعی و اجتناب ناپذیر است اما دعوای فیزیکی سرمربیان دو تیم لیگ برتری چیزی نیست که بشود ساده از کنارش گذشت.
اگر بخواهیم داستان جم را برای کسی تعریف کنیم، حدس زدن نام "علیرضا منصوریان" برای هواداران فوتبال جزو آخرین گزینه‌هاست اما منصوریان هم گاهی اوقات این‌گونه می‌شود!
البته از این نباید گذشت که شاید کمالوند هم در صحبتش با منصوریان شیطنتی کرده اما آیا بازی ناظر، داور یا نیروهای انتظامی و امنیتی ندارد؟ آیا هر کسی شیطنت کرد، سزایش هل دادن و مشت و لگد است؟
پس وظیفه مربیانی که مدعی اخلاق هستند چه می‌شود؟ هیچ هوادار فوتبالی انتظار چنین حرکتی را از سرمربی ذوب‌آهن و اسطوره استقلالی‌ها نداشت اما این مواقع است که کلمه "اخلاق" را کنار کلمه "اسطوره" قرار می‌دهند. این زمان‌هاست که تاریخ تصمیم می‌گیرد از یک نفر، اسطوره و الگو بسازد، این بزنگاه‌هاست که انسان‌ها، بزرگی می‌کنند و شیطنت را با اخلاق و صبر جواب می‌دهند.
اگر قرار باشد خشونت در فوتبال ایران ریشه‌کن شود و اگر قرار باشد بازیکنان دیگر جنگ و دعوا نکنند و سر هر مساله‌ای به هم نپرند، امثال منصوریان هستند که باید آغازگر این کار باشند و برای امثال احمدزاده‌ها و عارف غلامی‌ها و سعید آقایی‌ها الگو باشند. پس لطفا آقای منصوریان، حالا که همه شما را با خوش‌اخلاقی‌هایتان می‌شناسند، زمین فوتبال را با جایی دیگر اشتباه نگیرید و تصور ما را از خود خراب نکنید!
منبع: ایسنا
البته لشکر تک نفره منصوریان را مرد اخلاق اصفهانی‌ها یعنی قاسم حدادی‌فر کنترل کرد و او را به آرامش دعوت کرد. چگونه سرمربی ذوب‌آهن که باید الگویی برای بازیکنانش باشد، زمین چمن فوتبال را تبدیل به میدان رزم می‌کند؟ چگونه خالق صحنه درام و رمانتیک ورزشگاه آزادی - همان که منصوریان در دقایق آخر دیدار استقلال و پدیده، دست در دست رضا مهاجری در کنار زمین قدم می‌زد - در ورزشگاه تختی جم تبدیل به راکی بالبوآ می‌شود؟
این اتفاق در فوتبال ایران طبیعی نیست و به نظر می‌رسد جنجال و التهاب در حال رسوخ به نیمکت‌هاست.
هنوز دعوا و حمله‌های فرشاد احمدزاده به بازیکن استقلال فراموش نشده که باعث شد فضای داربی ۹۰ در دقایق پایانی خراب شود اما به هر حال دعوای دو یا چند بازیکن در زمین مسابقه به دلایل مختلف، طبیعی و اجتناب ناپذیر است اما دعوای فیزیکی سرمربیان دو تیم لیگ برتری چیزی نیست که بشود ساده از کنارش گذشت.
اگر بخواهیم داستان جم را برای کسی تعریف کنیم، حدس زدن نام "علیرضا منصوریان" برای هواداران فوتبال جزو آخرین گزینه‌هاست اما منصوریان هم گاهی اوقات این‌گونه می‌شود!
البته از این نباید گذشت که شاید کمالوند هم در صحبتش با منصوریان شیطنتی کرده اما آیا بازی ناظر، داور یا نیروهای انتظامی و امنیتی ندارد؟ آیا هر کسی شیطنت کرد، سزایش هل دادن و مشت و لگد است؟
پس وظیفه مربیانی که مدعی اخلاق هستند چه می‌شود؟ هیچ هوادار فوتبالی انتظار چنین حرکتی را از سرمربی ذوب‌آهن و اسطوره استقلالی‌ها نداشت اما این مواقع است که کلمه "اخلاق" را کنار کلمه "اسطوره" قرار می‌دهند. این زمان‌هاست که تاریخ تصمیم می‌گیرد از یک نفر، اسطوره و الگو بسازد، این بزنگاه‌هاست که انسان‌ها، بزرگی می‌کنند و شیطنت را با اخلاق و صبر جواب می‌دهند.
اگر قرار باشد خشونت در فوتبال ایران ریشه‌کن شود و اگر قرار باشد بازیکنان دیگر جنگ و دعوا نکنند و سر هر مساله‌ای به هم نپرند، امثال منصوریان هستند که باید آغازگر این کار باشند و برای امثال احمدزاده‌ها و عارف غلامی‌ها و سعید آقایی‌ها الگو باشند. پس لطفا آقای منصوریان، حالا که همه شما را با خوش‌اخلاقی‌هایتان می‌شناسند، زمین فوتبال را با جایی دیگر اشتباه نگیرید و تصور ما را از خود خراب نکنید!
منبع: ایسنا
اخبار ویژه
بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
سکوت اصلاحطلبان
پشت پرده و واقعیت سفر پزشکیان به مصر چیست؟
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
