دانشجو و دانش آموز، همه در سنگر وحدت

دانشگاهیان یکی از مراکزی بودند که نقشی مهم در جریان دفاع مقدس داشتند. دانشجویان و دانش آموزان بسیاری از پشت صندلی های علم و دانش به جبهه ها رفتند، صحنه هایی به یادماندنی از ایثار خلق کردند و برخی از آنان حتی جان خود را در این راه از دست دادند.

حضور دانشجویان و اساتید دانشگاه ها در جبهه ها، از آن نظر اهمیت داشت که دیگر طیف های اجتماعی احساس نمی کردند نخبگان کشور در موضوع دفاع از میهن خود را تافته ای جدابافته می دانند. همین موضوع، کارگران و کارمندان و دیگر اقشار را وامی داشت تا با علاقه بیشتری در کنار برادران دانشجوی خود در یک سنگر قرار گرفته و به دفاع از ایران اسلامی بپردازند.

همین روحیه ارزش مدارانه دانشگاه ها باعث شد تا در سال های بعد دشمن برنامه ریزی خاصی بر روی دانشگاه ها کرده و سعی کند تا وحدت در دانشگاه را هدف قرار بدهد. دانشگاهی که خود نماد وحدت بود و افزون بر نامگذاری هفته ای به نام «هفته وحدت حوزه و دانشگاه»، یکی از مهمترین تشکل هایش عنوان «دفتر تحکیم وحدت» را بر روی خود داشت، به تدریج هدف برنامه ریزی تبلیغاتی و سیاسی دشمن قرار گرفت تا همان نقطه قوت، تبدیل به پاشنه آشیل دانشگاه شود.

اتفاقاتی که در سال 1378 و پس از آن در دانشگاه ها رخ داد، به خوبی نشان می دهد که چطور وحدت در دانشگاه هدف قرار گرفته و تلاش شد تا بذر نفاق در دانشگاه پاشیده شود.

این البته برای اولین بار نبود که وحدت در دانشگاه ها هدف قرار می گرفت. در سالهای نخست پیروزی انقلاب نیز گروهک هایی که بعدها ریشه تروریستی آنها برملا شد، با نفوذ در دانشگاه ها سعی کردند تا از دانشگاه یک پادگان برای فعالیت های خودسرانه خود بسازند. نفوذ این دست گروهک ها چنان بود که در نهایت امام خمینی (ره) با مشورت دیگر چهره های دانشگاهی، چاره ای جز تعطیلی دانشگاه ها و اعلام انقلاب فرهنگی ندیدند. پس از انقلاب فرهنگی بود که دانشگاه تبدیل به یک محیط امن، آزاد و همراه با وحدت برای دفاع از کیان انقلاب شد.

با گذشت یک دهه از آن اتفاق، بار دیگر جریانات نفاق کوشیدند تا دانشگاه را از رسالت اصلی خود که همان تولید علم و کمک به رشد و توسعه کشور بود، دور کنند. جریانات انحرافی از دانشجویان خواستند تا نقش احزاب را بازی کرده و تبدیل به فعالان سیاسی شوند. فعالانی که با برخی تحرکات، وحدت ملی را هدف قرار می دادند.

این سناریو اما با هشدارهای رهبر انقلاب و هوشمندی دانشجویان خیلی زود شکست خورد. دانشجویان که طبقه آگاه جامعه هستند، دریافتند که قرار نیست عمله احزاب سیاسی شده و پیاده نظام دشمن در ماجرای وحدت شکنی شوند. همین درک بالا نسبت به اهمیت وحدت، دانشگاه را آرام و وضعیت تولید علم در کشورمان را افتخارآمیز کرد.

امروز نیز هرچند دانشجویان همچنان در عرصه های مختلف سیاسی حضور داشته و با برگزاری میتینگ های مختلف نظر خود را درباره مسائل روز ابراز می کنند، اما مراقب هستند که این فعالیت ها، وحدت شکنانه و برهم زننده ثبات سیاسی نباشد. رسانه های معاند از دانشگاه ها انتظار دارند که در زمین نفاق بازی کنند، با این وجود تجربه اتفاقات دی ماه 1396 نشان داد که نه تنها دانشجویان فریب این رسانه ها را نمی خورند، بلکه با حفظ هوشیاری کمک می کنند تا فضای جامعه آرام شده و تفرقه افکنان نتوانند به منافع ملی کشور ضربه بزنند.

ضرورت حفظ وحدت و جلوگیری از تفرقه و چنددستگی، موضوع مهمی است که افزون بر دانشگاه ها باید در سطح مدارس نیز به خوبی آموزش داده شود. کیست که نداند شخصیت افراد در دوران نوجوانی شکل گرفته و بسیاری از آرمانها و اهداف در این زمان در ذهن دانش آموزان نقش می بندد. بنابراین اگر می خواهیم وحدت را در دانشگاه ها و دیگر عرصه های جامعه حفظ کنیم، باید ضرورت آن را از مدارس به دانش آموزان گوشزد کرده و نگذاریم که در خلاء آموزش های موثر، رسانه های بیگانه جای آن را پر کنند.

دانش آموزان امروز در معرض بسیاری از پیام های سیاسی و روانی هستند و بنابراین حفظ آگاهی آنها درباره مسائل روز یک ضرورت انکارناپذیر است. جامعه پذیری سیاسی که به معنای انتقال ارزش ها از یک نسل به نسل دیگر است حکم می کند تا ارزش وحدت و پرهیز از تفرقه به دانش آموزان منتقل شده و نسل به نسل استحکام اجتماعی در کشور افزایش پیدا کند تا تجربه اشتباهات گذشته در محیط های دانشجویی یا کارگری در وحدت شکنی، در ادوار بعدی تاریخ تکرار نشود.