آقای ظریف، اجازه بدهید بیاید!

پایه فعال و حداکثری راهبرد مرحله‌ای امریکا در قبال ایران بر جنگ روانی استوار شده و مدتی است که ترامپ برای گفتگو با ایران، درخواست التماسی را تکرار می‌کند، ولی این حربه به دلیل بی اعتباری بین‌المللی و تکیه ترامپ بر شنا کردن برخلاف تمامی موازین و قواعد بین‌المللی و بر هم زدن اغلب معاهدات و توافقات، به جای کسب امتیاز برتری جهانی، به تنزل جایگاه وی و امریکا منتهی شده است.

دستیار سیاست خارجی ترامپ هم از یک هفته پیش تاکنون اصرار دارد با مردم ایران سخن بگوید و حقایق نظام اسلامی را بدون واسطه با مردم ایران در میان بگذارد. این جنگ روانی پمپئو و دیدارهای وی با رسانه‌ها و مجموعه‌های اجتماعی و گاه سیاسی که از وی دعوت به عمل می‌آورند، شبیه‌سازی شده و می‌گوید، چرا ظریف در سفر به نیویورک از فرصت دیدارهای گوناگون با افکار عمومی امریکا برخوردار است، ولی پمپئو، نمی‌تواند از شرایط همتراز برخوردار شود. البته وزارت خارجه ایران به پمپئو گوشزد کرده که می‌تواند با خانم مرضیه هاشمی که خبرنگار و گزارشگر پرس‌تی‌وی می‌باشد، مصاحبه کند. پاسخ امروز پمپئو این است که وی می‌خواهد با مردم ایران سخن بگوید و افشاگری کند.

جناب دکتر ظریف می‌داند که تعداد زیادی از رسانه‌های امریکایی در طول هر سال، به ایران سفر می‌کنند و در مراسم‌های گوناگون و تظاهرات و انتخابات و رخدادهای سیاسی حضور داشته‌اند، در حالی که هیچ رسانه ایرانی به جز در نیویورک که آن هم مربوط به سازمان ملل است، اجازه حضور و فعالیت موردی در امریکا ندارد. نکته مهم این است که دیدارهای رسانه‌ای و اجتماعی مقامات ایرانی در امریکا، که با دعوت و درخواست آن‌ها و به شکل غیررسمی بوده، تا حدی مؤثر و آگاهی‌ساز بوده که حداقل، دروغ‌های امپراتوری رسانه‌ای امریکا را در افکار عمومی امریکا و نخبگان آنان به چالش کشیده است. البته دیدارهای مخفی و رسمی دکتر ظریف با برخی مقامات امریکایی از بحث جداست و تنها به دیپلماسی عمومی و رسانه‌ای توجه داریم. همانگونه که سفر دکتر ظریف یا دیگر مقامات ایرانی هیچ‌گاه با دعوت رسمی امریکا نبوده و با سازمان ملل مرتبط است و دیدارهای آن‌ها با رسانه‌ها و نخبگان نیز با درخواست و دعوت آن‌ها صورت گرفته، آقای دکتر ظریف هم می‌تواند به پمپئو تأکید کند که هیچ دعوت رسمی و حکومتی به شما در ایران خوشامد نمی‌گوید، ولی اگر ایشان آمادگی دارد با میزبانی مردم ایران، این سفر را بپذیرد و از پاویون فرودگاه، مهمان مردم باشد، ضمن اینکه مردم ایران و نخبگان حقایق ایران و بلکه امریکا را به ایشان آموزش داده و بفهمانند. اگر فقط مردم ایران تلافی رنج‌هایی را که بیماران از جنایت جنگی تحریم تحمل کرده‌اند، به وی بچشانند، دیگر هوس روبه‌رو شدن با مردم ایران را در رؤیا هم دنبال نمی‌کند. حکومت و نظام جمهوری اسلامی ایران، امروز راهبرد مقاومت فعال و بازدارندگی و اقدام همتراز را در دستور کار ملی خود قرار داده است، ولی پمپئو هرگز قادر نیست، اقدام همتراز مردم ایران در قبال بخش کوچکی از جنایات ضدبشری و جنایات جنگی آن‌ها را که علیه مردم ایران به اجرا گذاشته‌اند، تحمل کند. این گفتمان عملی، بهترین روش برای تفهیم حقایق به پمپئو و با روش امریکایی است. اتفاقاً مردم ایران و اغلب طیف‌های اجتماعی و سیاسی، امروز به نقطه‌ای از درک از ماهیت امریکا رسیده‌اند که بهترین روش مفاهمه و تبادل نظر را همانند آنچه با پهپاد متجاوز آن‌ها کردند و یا در مکالمات با فرماندهان ناوهای جنگی در عبور از تنگه هرمز به اجرا گذاشتند و آن‌ها را مجبور کردند با نزاکت و احترام و با زبان فارسی سخن بگویند و قواعد بازی راهبردی در حوزه امنیت ملی ایران را رعایت کنند، باید به شکل مستقیم با امریکا به اجرا بگذارند.

آقای دکتر ظریف! در هفت سال گذشته و شاید هم بیشتر، دیپلماسی ایران، تلاش کرده این پذیرش قواعد را به امریکا بفهماند، ولی دیپلماسی سیاسی برای امریکا قابل فهم نبوده و بهترین راهی که آن‌ها درک می‌کنند، دیپلماسی عمومی و مستقیم است تا مردم بدون هرگونه واسطه رسمی، حقایق را به آن‌ها تفهیم کنند و دیپلماسی مقامات فعال است که آن‌ها را در بن‌بستی قرار داده تا واقعیات مرتبط با ایران و منطقه را با گوشت و پوست احساس کنند.
آقای دکتر ظریف اجازه بدهید، پمپئو با میزبانی خانواده بیماران، شهدا، جانبازان، رنج‌دیده‌ها و اقشار باغیرت ایرانی، به ایران سفر کند و سپس در فرودگاه به شما تحویل شود.