این آگهیها که حالا با واکنشهای تند برخی از مخاطبان در شبکههای اجتماعی روبهرو شده، برخی از فعالان رسانهای و کارشناسان تبلیغات و برندینگ را بر آن داشته تا هزینه قراردادهایی همچون گاج، سوبان و عالیس را با صداوسیما به طور نسبی محاسبه کنند.
به طور مثال یکی از روزنامههای سراسری در بخشی از گزارش خود آورده است: «کارخانه «عالیس» تنها برای پخش تبلیغاتاش در شبکههای ۱،۲،۳،۵ و نسیم، باید ماهانه «یکهزار و ۸۳۶ میلیارد تومان» به صداوسیما پول بدهد؛ کمی کمتر از بودجه سالانه صداوسیما که حدود دو هزارمیلیارد تومان است.»
البته نکتهای که در نوع محاسبه روزنامه فرهیختگان مغفول مانده این است که صداوسیما در راستای حمایت از تولیدات داخلی، به شرکتهای داخلی تخفیفهای ویژهای میدهد. این تخفیفها هم در میزان پخش آگهی و هم در تعرفهها لحاظ میشود و معمولاً آنقدر وسوسه انگیز است که شرکتها را برای استفاده از این بستههای حمایتی راضی میکند.
اما تبلیغات شرکت عالیس به اندازهای گسترده است که حتی با احتساب این تخفیفهای ویژه هم، باز هم هزینه آن سر به فلک میکشد. این موضوع سبب شده تا برخی گمانهزنیها درباره ارائه مدل جدید تبلیغاتی سخن به میان بیاید. برخی کارشناسان تبلیغات معتقدند که صداوسیما احتمالاً در مدل جدید تبلیغات به سوی «سهم از فروش» رفته است.
در واقع این حجم خارج از عرف تبلیغات برندهای مختلف به دلیل مدل تجاری جدید در رسانه ملی است که طی آن صداوسیما به جای گرفتن مستقیم هزینه تبلیغات از شرکتها، با برندها در «سهم از فروش» محصولاتشان شریک میشود. مشارکتی که باعث میشود رسانه ملی از تمام ظرفیت تبلیغاتی خود برای فروش هرچه بیشتر آن محصولات استفاده کند.
اگرچه رسانه ملی هنوز در این باره هیچ توضیحی نداده اما تبلیغات گسترده این محصولات، مخاطبان را کلافه کرده و از صداوسیما دلزده کرده است.