شکست پروژه دوم غرب برای مقابله با ايران

محدوده، حدود 30 سال است که از فعالیت رسانه های دیداری و شنیداری فارسی زبان غربی علیه نظام جمهوری اسلامی می گذرد ، درست از ابتدای پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ، انقلابی که ارائه نظرات تئوریک جدیدش به جامعه ، چندان به مذاق ابر قدرتهای جهانی خوش نیامد و همین امر دولت های غربی را بر آن داشت تا برای مقابله با این تئوری اسلامی ، از هیچ تهاجم نرم و سختی غفلت نکنند .

با توجه به این موضوع که جنگ 8 ساله ای که بر علیه کشورمان توسط ابر قدرت ها تحمیل شد ، بدون هیچ دستاوردی نتوانست پروژه های نظام سلطه را در ایران پیاده سازی کند ، مراکز و پژوهشکده های غربی با تاکید بر این نکته که دوران جنگ سخت به هر ترتیب با ایران به پایان رسیده است ، همواره این حقیقت را یاد آور شده اند که امروز در فضای جنگ نرم رسانه ای بیشتر می توان به مقابله با انقلاب ایران پرداخت .

به همین جهت هم بود که سازمان های امنیتی و جاسوسی غرب با تصویب بودجه های کلان در کنگره های خود ،برای جنگ نرم علیه ایران وارد میدان رقابت شدند ، جنگی نا برابر که کلید آن با قبضه فضای ماهواره و شبکه های جهانی زده شد ، روان شدن دستگاهای ماهواره خانگی به منازل ایرانیان و در دست گرفتن ابتکار عمل در میان خانواده های ایرانی از برنامه هایی بود که پروژه مذکور از ابتدای این برنامه به دنبال عملیاتی شدنش بود .

بدنبال هدف گیری عمومی مردم ایران در حوزه جنگ نرم و سیاست های جدی و هجمه های رسانه ای غرب در پروژه جدید ، حوزه ماهواره ای روز به روز دامنه فعالیش را گسترده تر کرد و با فراهم شدن یک فضای کاملا آزاد و با اختصاص بودجه های کلان , شبکه های زنجیره ای فارسی زبان با رویکرد ترویج ابتذال در میان خانواده ها و پخش تحلیل های سیاسی عناصر ضد انقلاب خارج نشین وارد صحنه شد .

شبکه هایی نظیر ( پارس ، ای تی ان ، ای پی ان ، لایو تی وی ، و..... ) از جمله شبکه هایی بودند که حلقه مبتذل این عملیات را عهده دار بودند و شبکه هایی نظیر ( بی بی سی فارسی ، صدای آمریکا ، اندیشه ، رادیو فردا و........) از جمله شبکه هایی بودند که به عنوان حلقه سیاسی این عملیات وارد عرصه شدند .

اوج شکل گیری این شبکه ها در دو سال گذشته بود که در آن شبکه فارسی زبان "من وتو1 " در 28 اکتبر 2010(6 ابان89 ) برنامه های خود را روی ماهواره فرستاد و با جهت گیری بر نامه های تفریحی سرگرمی عملا در امتداد شبکه هایی چون فارسی وان ظهور یافت ، این شبکه سعی داشت تا با پیاده سازی منویات شماری از عناصر فراری و بعضا " بهایی " خارج نشین ، در حوزه های دین و مذهب وارد شود .

اما سوال اساسی که مطرح می شود این است که ، چرا پروژه های 30 ساله ‌ی غرب در غالب جنگ نرم علیه ایران هنوز آن‌ گونه که آنان انتظار دارند اثری بر جامعه ایران اسلامی نداشته است و شبکه های فارسی زبان وابسته به سرویس های جاسوسی چندان قوتی برای ایجاد دگرگونی در میان ایرانیان نداشته اند ؟

این سوالی است که حتی خود مسئولین اندیشکده های جنگ نرم در غرب هم به دنبال یافتن پاسخی برای آن هستند " بنیاد هریتیج در مارس 2012 گزارشی تحت عنوان « چرا امریکا در دسترسی به ایرانیان با مشکل روبرو شده است: شبکه خبری فارسی صدای آمریکا نیازمند به اصلاحات» را منتشر کرده و از روند فعالیت شبکه های فارسی زبان آمریکایی و بی تاثیری آنها بر جامعه ایران انتقاد کرده است .

در این گزارش که چندی پیش در بسیاری از سایت های خبری نیز منتشر شد ، آمده است : "حفظ رادیو و تلویزیون بین المللی ایالات متحده در اولویت برنامه بودجه خود یک چالش به حساب می آید ، به گفته دیوید انسور، مدیر صدای آمریکا، چهار کشور در صدر فهرست کشورهای مورد نظر برای گسترش ارتباطات قرار دارند: پاکستان، کره شمالی، چین و نهایتا ایران یک چالش منحصر به فرد برای هیات نظارت بر پخش رسانه های آمریکا، یک سازمان دولتی مستقل که مسئول دارائی های ارتباطی و پخش بین المللی رسانه های غیر نظامی دولت ایالات متحده می باشد، محسوب می شود."

چرا هنوز با صرف ملیاردی هزینه های جنگ رسانه ای ، غرب هنوز از دستیابی به اهدافش در میان جامعه ایرانیان ناتوان است ؟

شبکه های فارسی زبان تحت کنترل ایالات متحده ، برای اولین بار پخش برنامه های رادیویی خود برای ایران را در اوایل دهه 1940 آغاز کردند ، این برنامه، در اصل به نام سرویس فارسی (Farsi Service)، به طور متناوب تا سال 1979 ادامه داشت، تا زمانی که گروگان گیری دیپلمات های آمریکایی و تصرف سفارت آمریکا روابط دوجانبه میان طرفین را به دشمنی مبدل کرد.

گفتنی است ، شبکه های خبری فارسی زبان آمریکا یک سازمان دولتی اداره می کند که با بودجه سالانه ی بیش از 20 میلیون دلار، به طور کامل توسط دلار های مالیات دهندگان آمریکایی تامین می شود .

به طور کلی می توان گفت شبکه های خبری و سیاسی که ، در کشور های دیگر فعالیت می کنند نیز از شرایطی مشابه شبکه های آمریکایی فارسی زبان برخوردارند ، شبکه سلطنتی انگلستان که با نام " بی بی سی فارسی" سال هاست سعی در ارعاب و تحریک مردم ایران به نحوه های مختلف دارد ، از بالاترین ردیف بودجه در میان شبکه های خبری در جهان برخوردار است که همین امر هم در مواجه با بازدهی کم و بی تاثیری آن در میان ایرانیان همواره مورد انتقاد مدیران ارشد سیاسی غرب بوده است .

به نظر می رسد اوج فعالیت و سم پاشی های این شبکه ها را می توان در فضای مربوط به فتنه 88 تحلیل نمود که با توجه به عدم تاثیر گذاری لازم در آن فضا و شکست نسبی فعالیت های آنان ، این حقیقت به گردانندگان موسسات برانداز القاء شده که با بی مهری ملت ایران و بی توجهی به این شبکه ها ، کاردبرد این حربه هم از جنگ نرم برای مقابله با ایران از بین رفته است .

تعطیلی پی در پی و بی سرو صدای شبکه های فارسی زبان در خارج از ایران موید این نکته است که با نا امید شدن موسسات برانداز غرب از تاثیر گذاری این شبکه ها دیگر سرمایه ای صرف بقاء آنها نخواهد شد .

سال گذشته شماری از عناصر ضدانقلاب و شبه روشنفکر فعال در رسانه های بیگانه اعلام کردند شبکه ای موسوم به ایران ندا راه اندازی می کنند ، این طیف به مدت چند هفته تبلیغات پرحجمی را به راه انداختند و به برخی محافل سیاسی در اروپا هم سرک کشیدند تا حمایت هایی را جلب کنند اما به نظر می رسد نا کارامدی شبکه های موجود ، کاری کرد که آتش این پروژه هم برای همیشه فروکش کند .

همان‌ گونه که در ابتدای متن به آن اشاره شد ، رویکرد غالب و مسلط غرب در دوره‌های طولانی نسبت به تهدید ها ، رویکرد سخت‌افزارانه بوده و تهدید بر اساس عامل نظامی تعریف شده است ، اما با نا امید شدن از پیاده سازی جنگ سخت در ایران غرب به سراغ جنگ نرم رفت که امروز هم با شکست در این حوزه به نظر می رسد به ظاهر قدرتهای جهانی ، با دچار شدن به یک استیصال بی سابقه تا مدت ها در شوک انفعالی خود در مقابل گفتمان قدرتمند انقلاب اسلامی فرو بروند .