دو روز بعد، یعنی ۲۸ آبان ۹۴، نسخه انگلیسی مصوبه هیئت وزیران، به عنوان تعهدات مد نظر ایران در توافق پاریس، در دبیرخانه کنوانسیون تغییرات اقلیمی سازمان ملل ثبت میشود.
طی دوره اجرای مصوبه دولت، یعنی همان تعهدات مدنظر ایران در توافق پاریس، نرخ رشد ظرفیت نیروگاهی کشور کاهش مییابد. وعدههای داده شده اروپاییها برای ایجاد مزرعههای نیروگاه خورشیدی نیز عملی نمیشود.
فرودین ۹۵ ایران رسما توافق پاریس را امضا میکند، اما الحاق به آن به دلیل ارائه نشدن متن تعهدات به مجلس، انجام نمیشود. رئیس وقت سازمان محیط زیست در کمیسیون کشاورزی مجلس اساسا وجود چنین متنی را منکر میشود. با این وجود، تعهدات به این دلیل که در قالب مصوبه هیئت وزیران ابلاغ شده، بر خلاف قانون اساسی در حال اجرایی شدن است.
تابستان ۹۷، به دلیل عدم توسعه متناسب با نیاز ظرفیت نیروگاهی، خاموشیهای بیسابقهای در کشور آغاز میشود. تصمیم گرفته میشود خشکسالی و کمآبی سدها مقصر خاموشیها خوانده شود. تمام ظرفیت رسانهای کشور در خدمت این روایت قرار میگیرد.
ابتدای سال ۹۸، بارشهای بیسابقهای در کشور اتفاق میافتد و سدها پر میشود. یعنی تابستان ۹۸ خشکسالی نمیتواند مقصر خاموشیها باشد، اما با رسیدن تابستان، خاموشیها بار دیگر سراغ صنایع ایران میرود. روایت جدیدی اختراع میشود: استخراج بیتکوین، دلیل خاموشیهاست. تمام ظرفیت رسانهای کشور، در خدمت این روایت قرار میگیرد. تو گویی استخراج بیتکوین در ایران، از تابستان ۹۸ آغاز شده است! (جالب اینکه وقتی دو سال پیش درباره بیت کوین هشدار میدادیم، مورد تمسخر همین جریان قرار میگرفتیم).
اجرای توافق پاریس، بدون مصوبه مجلس، برخلاف قانون اساسی، کماکان ادامه مییابد. در سال رونق تولید، صنایع مجبور به کم کردن ساعات کاری خود میشوند. زیبا نیست؟