در تصویر زیر صدرنشینی ایران در شیمی تجزیه را مشاهده میکنید:
بررسیهای منتشر شده در مجله «SCImago Journal & Country Rank» نشان میدهد ایران با تعداد 1165 مقاله در زمینه شیمی تجزیه در رتبه نخست در ترکیه با تولید و ارائه 639 مقاله مقام دوم جدول را به خود اختصاص داده است.
بر اساس آنچه که اعداد و ارقام سایمگو نشان میدهد کشورهای مصر، عربستان سعودی، رژیم صهیونیستی، کشورهای عراق، اردن، امارات متحده عربی، لبنان، قطر، سرزمین اشغالی، عمان، یمن، کویت، سوریه و بحرین در رتبههای بعدی قرار گرفتهاند.
دانشمندان مصر 637 مقاله، دانشمندان عربستان سعودی 461 مقاله،دانشمندان رژیم صهیونیستی تنها 105 مقاله، دانشمندان عراق 71 مقاله، دانشمندان اردن 54 مقاله، دانشمندان امارات متحده عربی 46 مقاله، دانشمندان لبنان 36 مقاله، دانشمندان قطر 35 مقاله، دانشمندان سرزمینهای اشغالی 22 مقاله، دانشمندان عمان 21 مقاله، دانشمندان یمن 16 مقاله، دانشمندان کویت 14 مقاله، دانشمندان سوریه 6 مقاله و دانشمندان بحرین تنها 5 مقاله برای علم شیمی تجزیه تولید و منتشر کردهاند.
از 639 مقالهای که دانشمندان ترکیه به عنوان دومین مقام جدول سایمگو در آسیای غربی ارائه و منتشر کردهاند تنها 601 مقاله قابل استناد بوده است؛ دانشمندان مصری نیز تنها 637 مقاله ارائه و منتشر کردهاند که 593 مورد آنها قابل استناد بوده است.
ایران در یک بررسی کلیتر میان 155 کشور جهان جایگاه یازدهم جهان را به خود اختصاص داده و صدرنشین کشورهای جهان کشور چین است که در تصویر زیر مشاهده میکنید:
کشورهای آمریکا، اسپانیا، ژاپن، آلمان، هند، کرهجنوبی، ایتالیا، برزیل و انگلیس قبل از ایران و کشورهای فرانسه، لهستان، کانادا، روسیه، استرالیا، ترکیه، مصر، مالزی، تایوان، بلژیک، عربستان سعودی، جمهوری چک، پرتغال، هلند، سوئیس، اتریش، سوئد، پاکستان، مکزیک، تایلند، آفریقای جنوبی، دانمارک، آرژانتین، مجارستان، رومانی، یونان،ایرلند، سنگاپور، ویتنام، صربستان، هنگکنگ، فنلاند، شیلی، تونس، نروژ، الجزایر، نیوزلند، اسلواکی، کلمبیا و رژیم صهیونیستی به ترتیب بعد از ایران در جدول جهانی قرار گرفتهاند.
دانشمندان چینی با ارائه و نشر 11 هزار و 577 مقاله در زمینه شیمی تجزیه مقام نخست دنیا را به خود اختصاص دادهاند؛ از تمام مقالاتی که توسط دانشمندان این کشور تولید شده 11 هزار و 57 مقاله قابل استناد بوده است.
محققان
آمریکایی با یک اختلاف بسیار چشمگیر رتبه دوم جهان را به خود اختصاص
دادهاند و این در حالی است که آنها تنها 4 هزار و 317 مقاله در علم شیمی
تجزیه ارائه و منتشر کردهاند که از این تعداد نیز تنها 4 هزار و 107 مقاله
قابل استناد بوده است.