«داستان ملی برجام چنانچه میدانیم و میبینیم با ضد حمله ترامپ ولابی جنگ افروز صهیونیسم (که اردوی لابیگری جنگطلبانه خود را در جریان برجام زخمی و شکست خورده میدید) و با همسویی بی دریغ و ناآگاهانه برخی تندروان داخلی اکنون در معرض یک تهاجم بیسابقه قرار گرفته است. ما اکنون وارد مرحلهای شدهایم که رهبری معظم انقلاب آن را به تفکیک از شعار «نبرد با امریکا» مرحله مقاومت در مقابل زورگویی امریکا نامیدند. راه مقابله با این زورگویی هم همچنان که پیشتر ایشان فرمودند آن است که پیوند ملت -دولت افزایش یابد .»[۲]
*بر خلاف آنچه که ربیعی نوشته است؛ اتفاقاً رهبر معظم انقلاب نه تنها دست به تفکیک شعار نبرد با آمریکا و مقاومت در برابر آمریکا نزده اند بلکه معظم له در دیدار اخیر خود با استادان دانشگاه صراحتاً تأکید کردند که ایران ابزار نظامی را نیز در اختیار دارد.
ایشان در این باره فرمودند: «ما در مقابل فشارهای آمریکا ابزارهای فشار داریم؛ این ابزارهای فشار هم بر خلاف آنچه آنها میخواهند تبلیغ کنند و بگویند، ابزارهای نظامی و مانند این چیزها نیست؛ حالا یک وقتی اگر لازم باشد، آنها هم هست »[۳]
ایشان در یک سخنرانی دیگر همچنین بر احتمال تحریم دشمن از سوی ایران نیز تأکید کرده اند.
اکنون و با این واضحات، چگونه است که سخنگوی جدیدالورود دولت از این می گوید که رهبری دست به تفکیک زده اند و اکنون صرفاً از مقاومت صحبت می کنند؟!
آیا این عقلانی است که مردم و حاکمیت ایران، صمٌ بکم بنشینند و در مقابل هرگونه تهدید و تجاوز اقتصادی و نظامی آمریکا فقط مشغول مقاومت باشند و به ابزارهای هجومی مختلفی که در اختیار دارند، دست نیازند؟!
آیا این ما نبودیم که در جبهه جنگ های نیابتی به آمریکا و اذنابش نشان دادیم که به قطع پنجه های آمریکا می اندیشیم؟
ربیعی، پیش از این و طی یادداشتی قبل از حضور در سمت سخنگویی دولت، با پیش فرض عجیب بد بودن اوضاع در ایران نوشته بود:
«فکر میکنم اگر بر همین سیاق سال ۹۸ را ادامه دهیم چشم انداز روشنی در پیش نخواهیم داشت و برای جامعه امکان بروز تحرکات اجتماعی و انتقال ناآرامیهای ذهنی به ناآرامیهای فیزیکی را کاملاً متصورم .»