این اپلیکشن موسوم به "RELAXaHEAD" که ابداع پژوهشگران دانشکده پزشکی دانشگاه نیویورک است، بیماران را با روش "آرمیدگی پیشرونده عضلانی"(PMR) راهنمایی میکند. آرمیدگی پیشرونده عضلانی، روشی غیر دارویی برای آرمیدگی عمیق عضلانی است که تنش عضلانی را واکنش روانشناختی بدن نسبت به اضطراب و افکار پریشانکننده میداند و باور دارد که تنش و اضطراب میتواند آرمیدگی عضلانی را از بین ببرد.
پژوهشگران در این بررسی، ابتدا اثر بالینی اپلیکیشن RELAXaHEAD را بر درمان میگرن ارزیابی کردند و استفاده از آن را با نظارت پزشک، به درمانهای استاندارد میگرن افزودند.
"میا مینن"(Mia Minen)، متخصص علوم اعصاب دانشگاه نیویورک و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: پژوهش ما نشان میدهد شاید بیماران بتوانند خودشان رفتاردرمانی را در صورت امکان دنبال کنند و آن را انجام دهند. لازم است که پزشکان در روشهای درمان میگرن، تجدید نظر داشته باشند زیرا بسیاری از درمانهای تأیید شده کنونی، برای سبکهای گوناگون زندگی پاسخگو نیستند.
وی افزود: نشانههای میگرن، از سطح متوسط تا شدید دستهبندی میشوند و سردرد همراه با تهوع و حساسیت به نور و صدا را در بر میگیرند. پزشکان معمولاً برای افراد مبتلا به میگرن، داروها و رفتار درمانی را تجویز میکنند اما بیماران اغلب به توصیه پزشک گوش نمیدهند و برنامه درمان خود را پیگیری نمیکنند.
پژوهشگران برای اطمینان از کارایی اپلیکیشن RELAXaHEAD پنجاه و یک فرد مبتلا به میگرن را مورد بررسی قرار دادند. آنها از شرکتکنندگان خواستند تا برای ۹۰ روز این اپلیکیشن را به کار ببرند و توالی و شدت سردردهای خود را نیز ثبت کنند. اپلیکیشن طی دوره آزمایشی، مدت زمان استفاده از روش آرمیدگی پیشرونده عضلانی را نیز در بیماران ردیابی کرد.
شرکتکنندگان به طور متوسط، ۱۳ روز در ماه سردرد داشتند. ۳۹ درصد آنها از اضطراب و ۳۰ درصد نیز از افسردگی رنج میبردند. آرمیدگی پیشرونده عضلانی با استفاده از اپلیکیشن توانست پس از شش هفته، سردرد شرکتکنندگان را تا ۵۱ درصد و پس از سه ماه تا ۲۹ درصد کاهش دهد.
پژوهشگران در حال حاضر قصد دارند روشهایی را ارائه دهند تا شرکتکنندگان را به شرکت در جلسات بیشتر تشویق کنند و اپلیکیشن را در آزمایشهای بالینی به کار ببرند.
مینن ادامه داد: این پژوهش نشان میدهد که فناوریهای مربوط به تلفن همراه میتوانند نقش مؤثری در آموزش مهارتهای مورد نیاز برای کاهش میگرن داشته باشند.
این پژوهش در مجله آنلاین "Nature Digital Medicine" منتشر شد.
ایسنا