رواج نقش فروشی به روند کیفیت تولید در سینما و تلویزیون آسیب میزند و از طرفی بسیاری از بازیگران تئاتر که سالها تلاش کرده و زحمت کشیدهاند، به یک مراحلی رسیدهاند که باید از آنها به عنوان استعدادهای هنری بهره برداری شود، اما متأسفانه آنها منزوی میشوند، چرا که نمیتوانند نقشی برای خود در این شرایط دست و پا کنند. به عقیده من کارگردان باید تلاش کند که از استعدادهای شایسته و مناسب نقشها استفاده کند و سرمایه سالاری در این میان نباید در انتخاب نقشها سرنوشتساز باشد.
وظیفه کارگردان و تهیهکننده ساخت فیلم و سریال با کیفیت و در شأن مخاطب است، من به عنوان کارگردان معتقدم که میشود از بازیگران حرفه ای استفاده کرد، از بازیگران تئاتر استفاده کرد، در عین حال از نابازیگر هم با تمرینات زیاد بازیگر ساخت. نه اینکه هر کسی که از راه رسید جلوی دوربین بیاید و بازی کند. این اتفاق به اثر هنری آسیب میزند به هرحال میتوانم بگویم دوست دارم تمام کسانی که استعدادی در بازیگری دارند میدانی به آنها داده شود تا آنها با پشتکار و تمرینات مداوم بتوانند استعداد خودشان را نشان دهند و شکوفا شوند.
به عقیده من بودجه لازم برای استاندارد سازی تولید باید تأمین شود اما صرفاً کمبود بودجه در تلویزیون عاملی برای نقش فروشی نیست که باعث شود نقش فروشی رواج پیدا کند، کارگردان باید تلاش کند استعدادهای جدیدی کشف کند. کشف استعداد خودش یک حرفه و هنر ویژه ای است. نقش فروشی هم آسانترین و کوتاهترین راه است که این روزها انتخاب میکنند و این به کل کار آسیب میزند.
استفاده کردن از سلبریتی برای جذب مخاطب یکی از نقاط ضعف تلویزیون است. تلویزیون باید متخصصان در امور مختلف را تربیت و استفاده کند. استفاده از شهرت یک بازیگر یا سلبریتهایی در حوزههای دیگر در وهله اول به شخصیت حرفهای همان سلبریتی آسیب میرساند، چرا که این کار باعث میشود خود آن سلبریتی از فعالیت خود دور شود و به فراموشی سپرده شود. در ثانی وارد عرصهای میشود که تخصص و تجربه لازم رو ندارد.
مجریگری و شومنی خود یک تخصص ویژه است و حداقل کار هر بازیگری نیست. مجری حتماً باید از صدای رسا و خوبی برخوردار باشد علاوه بر آن از دانش و اطلاعات وسیعی باید برخوردار باشد تا بتواند با مخاطب در هر شرایطی ارتباط برقرار کند. بنابراین مجریگری تخصص ویژهای است و بهتر است به اهلش سپرده شود.